World Professional Darts Championship 1989

De Embassy World Professional Darts Championship 1989 was de 12e editie van het internationale dartstoernooi World Professional Darts Championship georganiseerd door de BDO en werd gehouden van 6 januari 1989 tot en met 14 januari 1989 in het Engelse Frimley Green.

Prijzengeld

Het totale prijzengeld bedroeg £86.900,- (plus £52.000 voor een 9-darter (niet gewonnen)) en was als volgt verdeeld:

Plaats Prijzengeld
Winnaar £20.000
Runner-up £10.000
Halvefinalist £5.000
Kwartfinalist £2.600
2e ronde £1.900
1e ronde £1.200
Niet-gekwalificeerden £275

Degene met de hoogste check-out (uitgooi) kreeg £1.000:

  • onbekend

Alle wedstrijden

Vorronde (best of 5 sets)

Wayne Weening Vlag van Australië Australië - Marcello Buess Vlag van Brazilië (1968-1992) Brazilië 3 - 2
Ken Summers Vlag van Engeland Engeland - Ellis Elsevijf Vlag van Nederland Nederland 3 - 2
Leo Laurens Vlag van België België - Roland Wensveen Vlag van Nederland Nederland 3 - 1
Rick Ney Vlag van Verenigde Staten USA - Barry Twomlow Vlag van Engeland Engeland 3 - 2
Bob Sinnaeve Vlag van Canada Canada - St-Ledger Hunt Vlag van Zimbabwe Zimbabwe 3 - 2
Alan Warriner Vlag van Engeland Engeland - Wayne Orange Vlag van Zimbabwe Zimbabwe 3 - 1
Arnie Bunn Vlag van Engeland Engeland - Dale Frampton Vlag van Nieuw-Zeeland Nieuw-Zeeland 3 - 1
Paul Reynolds Vlag van Engeland Engeland - Mick Hogg Vlag van Ierland Ierland 3 - 2
Trevor Nurse Vlag van Schotland Schotland - James Mukabrie Vlag van Oeganda Oeganda 3 - 0
Peter McDonald Vlag van Schotland Schotland - Brian Ledeboer Vlag van Zimbabwe Zimbabwe 3 - 2
Paul Lim Vlag van Singapore Singapore - Stephen Nyandoko Vlag van Zimbabwe Zimbabwe 3 - 2
Chris Johns Vlag van Wales Wales - John Opio Vlag van Oeganda Oeganda 3 - 0
Chris Whiting Vlag van Engeland Engeland - Carlos Porto Vlag van Brazilië (1968-1992) Brazilië 3 - 2
Dennis Hickling Vlag van Engeland Engeland - Hiroshi Watanobe Vlag van Japan (1870–1999) Japan 3 - 1
Bert Vlaardingerbroek Vlag van Nederland Nederland - Mario Portela Vlag van Brazilië (1968-1992) Brazilië 3 - 0
Eric Burden Vlag van Wales Wales - Steve Brown Vlag van Verenigde Staten USA 3 - 2
Lars Erik Karlsson Vlag van Zweden Zweden - Wilson Downes Vlag van Nieuw-Zeeland Nieuw-Zeeland 3 - 1
Tony Payne Vlag van Verenigde Staten USA - Tony O'Neill Vlag van Ierland Ierland 3 - 2
Ray Farrell Union Jack Noord-Ierland - James Abili Vlag van Oeganda Oeganda 3 - 0
John Fallowfield Vlag van Canada Canada - David Olemunyang Vlag van Oeganda Oeganda 3 - 0

Eerste ronde (best of 5 sets)

Wayne Weening Vlag van Australië Australië - Cliff Lazarenko Vlag van Engeland Engeland 3 - 1
Bob Anderson Vlag van Engeland Engeland - Ken Summers Vlag van Engeland Engeland 3 - 0
Rick Ney Vlag van Verenigde Staten USA - Leo Laurens Vlag van België België 3 - 1
Dave Whitcombe Vlag van Engeland Engeland - Bob Sinnaeve Vlag van Canada Canada 3 - 0
Alan Warriner Vlag van Engeland Engeland - Arnie Bunn Vlag van Engeland Engeland 3 - 0
Jocky Wilson Vlag van Schotland Schotland - Paul Reynolds Vlag van Engeland Engeland 3 - 0
Magnus Caris Vlag van Zweden Zweden - Trevor Nurse Vlag van Schotland Schotland 3 - 1
Mike Gregory Vlag van Engeland Engeland - Peter McDonald Vlag van Schotland Schotland 3 - 0
Paul Lim Vlag van Singapore Singapore - Chris Johns Vlag van Wales Wales 3 - 0
John Lowe Vlag van Engeland Engeland - Chris Whiting Vlag van Engeland Engeland 3 - 0
Dennis Hickling Vlag van Engeland Engeland - Bert Vlaardingerbroek Vlag van Nederland Nederland 3 - 0
Russell Stewart Vlag van Australië Australië - Eric Burden Vlag van Wales Wales 3 - 1
Lars Erik Karlsson Vlag van Zweden Zweden - Tony Payne Vlag van Verenigde Staten USA 3 - 2
Peter Evison Vlag van Engeland Engeland - Ray Farrell Union Jack Noord-Ierland 3 - 1
Steve Gittins Vlag van Engeland Engeland - Kexi Heinaharjo Vlag van Finland Finland 3 - 0
Eric Bristow Vlag van Engeland Engeland - John Fallowfield Vlag van Canada Canada 3 - 1

Tweede ronde (best of 5 sets)

Wayne Weening Vlag van Australië Australië - Bob Anderson Vlag van Engeland Engeland 1 - 3
Rick Ney Vlag van Verenigde Staten USA - Dave Whitcombe Vlag van Engeland Engeland 0 - 3
Alan Warriner Vlag van Engeland Engeland - Jocky Wilson Vlag van Schotland Schotland 2 - 3
Magnus Caris Vlag van Zweden Zweden - Mike Gregory Vlag van Engeland Engeland 0 - 3
Paul Lim Vlag van Singapore Singapore - John Lowe Vlag van Engeland Engeland 2 - 3
Denis Hickling Vlag van Engeland Engeland - Russell Stewart Vlag van Australië Australië 3 - 0
Lars Erik Karlsson Vlag van Zweden Zweden - Peter Evison Vlag van Engeland Engeland 0 - 3
Steve Gittins Vlag van Engeland Engeland - Eric Bristow Vlag van Engeland Engeland 0 - 3

Kwartfinale (best of 7 sets)

Bob Anderson Vlag van Engeland Engeland - Dave Whitcombe Vlag van Engeland Engeland 4 - 3
Jocky Wilson Vlag van Schotland Schotland - Mike Gregory Vlag van Engeland Engeland 4 - 3
John Lowe Vlag van Engeland Engeland - Denis Hickling Vlag van Engeland Engeland 4 - 0
Peter Evison Vlag van Engeland Engeland - Eric Bristow Vlag van Engeland Engeland 3 - 4

Halve finale (best of 9 sets)

Bob Anderson Vlag van Engeland Engeland - Jocky Wilson Vlag van Schotland Schotland 4 - 5
John Lowe Vlag van Engeland Engeland - Eric Bristow Vlag van Engeland Engeland 1 - 5

Finale (best of 11 sets)

Jocky Wilson Vlag van Schotland Schotland - Eric Bristow Vlag van Engeland Engeland 6 - 4
Dit artikel is uitgegeven door Wikipedia. De tekst is vrijgegeven onder de licentie Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0. Voor de mediabestanden kunnen aanvullende voorwaarden gelden.