Hargraves-cel
Een Hargraves-cel ook bekend als lupus erythematodescel (LE-cel) is een neutrofiele granulocyt of macrofaag die het gedenatureerde celkern materiaal van een andere cel heeft gefagocyteerd.[1] De gedenatureerde celkern bevindt zich in het centrale deel van de fagocyterende cel (het LE-lichaampje), terwijl de celkern zelf aan de periferie meestal hoefijzervormig blijft.[2] Een hematoxylinelichaampje of LE-lichaampje is een dicht, homogeen, basofiel deeltje dat gemakkelijk met hematoxyline te kleuren is. Het bestaat uit afgebroken celkernmateriaal van een beschadigde cel, samen met autoantilichamen en een beperkte hoeveelheid cytoplasma.[3] [4] [5]
Ze zijn kenmerkend voor lupus erythematodes,[6] maar worden ook aangetroffen bij vergelijkbare bindweefselaandoeningen of sommige auto-immuunziekten, zoals bij ernstige reumatoïde artritis. Hargraves-cellen kunnen worden waargenomen bij geneesmiddelgeïnduceerde lupus, bijvoorbeeld na behandeling met methyldopa.[7] Methyldopa, ook bekend als α-methyl-L-DOPA is een geneesmiddel dat wordt gebruikt bij hoge bloeddruk.[8]
De Hargraves-cel werd in 1948 in het beenmerg ontdekt door Malcolm McCallum Hargraves (1903-1982), een arts en praktiserend histoloog bij de Mayo Clinic.[9] Hargraves heeft mogelijk voorrang gekregen door een publicatieconcept van John R. Haserick tegen te houden, die Dorothy Sundberg, hoofd hematoloog bij de University of Minnesota Hospitals, de eer geeft voor de eerste identificatie van Hargraves-cellen.[10]
Vanouds wordt de Hargraves-cel microscopisch geanalyseerd, maar het is ook mogelijk deze cellen te bestuderen met behulp van flowcytometrie.[11]
Hargraves-cellen moeten niet worden verward met Tart-cellen die celkernmateriaal hebben opgenomen. Ze hebben een zichtbaar chromatine in plaats van een homogeen uiterlijk en lijken daardoor op een schietschijf met een roos. De Tart-cel is vernoemd naar de patiënt Tart, waarbij ze in grote hoeveelheden in het beenmerg werden gevonden.[12][13][14]
Externe link
- Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel LE cell op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
- ↑ Medical Definition of LE CELL. www.merriam-webster.com.
- ↑ similima.com > Autoimmunity By Muhammed Muneer. Retrieved Mars 2011
- ↑ Chan JK (2014). The wonderful colors of the hematoxylin-eosin stain in diagnostic surgical pathology. Int. J. Surg. Pathol. 22 (1): 12–32. PMID 24406626. DOI: 10.1177/1066896913517939.
- ↑ Hematoxylin body. Medical Dictionary
- ↑ Moreland, LW. Rheumatology and Immunology Therapy Springer Berlin Heidelberg 2004 page 384 ISBN 9783540206255 DOI:10.1007/3-540-29662-X_1191
- ↑ LE Cell Test. Lupus erythematosus test. Gearchiveerd op 8 maart 2012. Geraadpleegd op 28 juni 2010.
- ↑ Cheesbrough, Monica (26 oktober 2000). District Laboratory Practice in Tropical Countries. Cambridge University Press. ISBN 9780521665452.
- ↑ Methyldopa. The American Society of Health-System Pharmacists. Gearchiveerd op 21 december 2016. Geraadpleegd op 8 december 2016.
- ↑ Hargraves M, Richmond H, Morton R. Presentation of two bone marrow components, the tart cell and the LE cell. Mayo Clin Proc 1948;27:25–28.
- ↑ Discovery of the LE factor Dermatopathology: Practical & Conceptual Sjabloon:Webarchive
- ↑ Böhm, Ingrid (1 January 2004). Flow Cytometric Analysis of the LE Cell Phenomenon. Autoimmunity 37 (1): 37–44. PMID 15115310. DOI: 10.1080/08916930310001630325.
- ↑ (en) Li, Qing Kay, Khalbuss, Walid E. (2015). Diagnostic Cytopathology Board Review and Self-Assessment. Springer, New York, NY. DOI:10.1007/978-1-4939-1477-7_2, pp. 179. ISBN 9781493914760.
- ↑ Steensma, David P., Fifty Years of Tart Cells Mayo Clinic Proceedings, Volume 74, Issue 9, 936 - 938, september 1999.
- ↑ Images of "Tart" cells on ASH Image Bank
