Eilandjes van Langerhans

Een eilandje van Langerhans (pancreas van rat): bètacellen (groen), alfacellen (rood), celkernen (blauw).

De eilandjes van Langerhans[1] (genoemd naar hun 19e-eeuwse Duitse ontdekker Paul Langerhans) vormen het endocriene deel van de alvleesklier. Ze produceren hormonale stoffen, die rechtstreeks in de bloedsomloop terechtkomen, niet in de alvleesklier zelf. Ze beslaan maar 1 tot 2% van het gehele pancreasvolume.

Alle cellen van de eilandjes van Langerhans ontstaan in het endoderm.

Er bestaan verschillende soorten cellen in de eilandjes van Langerhans. De zogeheten α-cellen (ca. 20%) produceren glucagon, de β-cellen (ca. 80%) insuline, de δ-cellen somatostatine, de PP-cellen (vroeger γ-cellen genoemd) pancreas polypeptide en de ε-cellen ghreline.

Eilandjes van Langerhans dienen niet verward te worden met de cellen van Langerhans, die een rol spelen bij het immuunsysteem.

Celtypen in de eilandjes van Langerhans
Schema van eilandje van Langerhans van rat (boven) en mens (onder): buikzijde (links) en rugzijde (rechts). De functie is in kleur weergegeven.

Literatuurverwijzingen

  1. ↑ Everdingen, J.J.E. van, Eerenbeemt, A.M.M. van den (2012). Pinkhof Geneeskundig woordenboek (12de druk). Houten: Bohn Stafleu Van Loghum.
Dit artikel is uitgegeven door Wikipedia. De tekst is vrijgegeven onder de licentie Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0. Voor de mediabestanden kunnen aanvullende voorwaarden gelden.