Dewar Cup Final

Dewar Cup Final
Royal Albert Hall
Stad, land LondenEngeland
Locatie Crystal Palace (1968, 1969)
Royal Albert Hall {1970-1976)
Prijzengeld US$ 135.000 (1976)
Deelnemers 16 enkel, 12 kwal. (1976) / 4 dubbel (1971)
Ondergrond tapijt, binnen
Periode november
Jaargangen 1968 - 1976
Recordwinnaar Vlag van Verenigd Koninkrijk Virginia Wade (7)
Portaal  Portaalicoon   Tennis

De Dewar Cup-finale was een tennistoernooi, oorspronkelijk alleen voor vrouwen, dat van 1968 tot en met 1976 plaatsvond in de Engelse hoofdstad Londen. Gedurende het grootste deel van de looptijd (1968–1974) was deze Londense finale de laatste etappe van de Dewar Cup. In 1975 en 1976 was dit nog maar het enige onderdeel van de, geleidelijk afgebrokkelde, Dewar Cup.[1]

Het bedrijf John Dewar & Sons (distilleerderij van whisky) organiseerde het toernooi, dat werd gespeeld op overdekte tapijt­banen.

Op deze toernooien werd zowel door vrouwen als door mannen gestreden om de Dewar Cup, ter beschikking gesteld door John Dewar.

Vrouwenfinales

Tot en met 1973 werd door 8 deelneemsters per jaar gestreden om de titel in het enkelspel, en door 4 paren om de dubbel­spel­titel. Degenen die in de vier voorafgaande Dewar Cup-etappes de meeste punten hadden behaald, kwalificeerden zich als deelneemsters van dit eindtoernooi. In 1974, toen de aanloop al tot twee etappes was gereduceerd, waren er 12 enkelspeldeelneemsters. In 1975 en 1976 was dat opgevoerd tot 16.

Zeven van de negen edities werden gewonnen door de Britse Virginia Wade.

Enkelspel

datum[2] winnares verliezend finaliste uitslag ref
1968-11-21 Vlag van Verenigd Koninkrijk Virginia Wade Vlag van Australië Margaret Court 6-3, 6-4 [3]
1969-11-13 Vlag van Verenigd Koninkrijk Virginia Wade Vlag van Verenigde Staten Julie Heldman 6-4, 6-1 [4]
1970-11-12 Vlag van Frankrijk Françoise Dürr Vlag van Verenigd Koninkrijk Ann Haydon-Jones 7-6, 2-6, 6-2 [5]
1971-11-18 Vlag van Verenigd Koninkrijk Virginia Wade Vlag van Verenigde Staten Julie Heldman 6-1, 6-3 [6]
1972-11-16 Vlag van Australië Margaret Court Vlag van Verenigd Koninkrijk Virginia Wade 6-1, 6-1 [7]
1973-11-12 Vlag van Verenigd Koninkrijk Virginia Wade Vlag van Verenigde Staten Julie Heldman 6-2, 3-6, 7-5 [8]
1974-11-11 Vlag van Verenigd Koninkrijk Virginia Wade Vlag van Verenigde Staten Julie Heldman 7-6, 6-2 [9]
1975-11-10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Virginia Wade Vlag van Australië Evonne Goolagong 6-3, 6-2 [10]
1976-11-01 Vlag van Verenigd Koninkrijk Virginia Wade Vlag van Verenigde Staten Chris Evert 6-2, 6-2 [11]

Dubbelspel

Datum[2] winnaressen verliezend finalistes score ref
1968-11-21 Vlag van Australië Margaret Court
Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Patricia Walkden
Vlag van Verenigde Staten Mary-Ann Eisel
Vlag van Verenigd Koninkrijk Winnie Shaw
4-6, 6-3, 6-4 [3]
1969-11-13 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ann Haydon-Jones
Vlag van Verenigd Koninkrijk Virginia Wade
Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Annette du Plooy
Vlag van Verenigd Koninkrijk Joyce Williams
7-5, 3-6, 6-2 [4]
1970-11-12 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ann Haydon-Jones
Vlag van Verenigd Koninkrijk Virginia Wade
Vlag van Verenigd Koninkrijk Winnie Shaw
Vlag van Verenigd Koninkrijk Joyce Williams
1-6, 7-6, 7-6 [5]
1971-11-18 Vlag van Australië Evonne Goolagong
Vlag van Verenigde Staten Julie Heldman
Vlag van Frankrijk Françoise Dürr
Vlag van Verenigd Koninkrijk Virginia Wade
7-5, 6-4 [6]
1972-11-16 Vlag van Australië Margaret Court
Vlag van Verenigd Koninkrijk Virginia Wade
Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Brenda Kirk
Vlag van Verenigde Staten Sharon Walsh
6-1, 6-4 [7]
1973-11-12 Vlag van Verenigd Koninkrijk Lesley Charles
Vlag van Verenigd Koninkrijk Glynis Coles
Vlag van Roemenië (1965-1989) Virginia Ruzici
Vlag van Roemenië (1965-1989) Mariana Simionescu
6-3, 7-5 [8]
1974-11-11 Vlag van Verenigd Koninkrijk Virginia Wade
Vlag van Verenigde Staten Sharon Walsh
Vlag van Verenigd Koninkrijk Lesley Charles
Vlag van Verenigd Koninkrijk Sue Mappin
6-2, 6-7, 6-2 [9]
1975-11-10 Vlag van Frankrijk Françoise Dürr
Vlag van Nederland Betty Stöve
Vlag van Australië Evonne Goolagong
Vlag van Verenigd Koninkrijk Virginia Wade
6-4, 7-6 [10]
1976-11-01 Vlag van Nederland Betty Stöve
Vlag van Verenigd Koninkrijk Virginia Wade
Vlag van Verenigde Staten Rosie Casals
Vlag van Verenigde Staten Chris Evert
6-3, 2-6, 6-3 [11]

Locaties

  • In 1968 en 1969 werd gespeeld op de locatie van het Crystal Palace.[3][4]
  • Gedurende de rest van de looptijd werd zover mogelijk gespeeld in de Royal Albert Hall. Als deze niet voor voldoende dagen beschikbaar was, werd voor de eerste paar dagen uitgeweken naar elders:

Mannenfinales

Het mannentoernooi startte pas in 1972. In 1973 werd het gewonnen door de Nederlander Tom Okker.

Enkelspel

datum[2] winnaar verliezend finalist uitslag
1972-11-19 Vlag van Roemenië (1965-1989) Ilie Năstase Vlag van Verenigde Staten Tom Gorman 6-4, 6-3
1973-11-23 Vlag van Nederland Tom Okker Vlag van Roemenië (1965-1989) Ilie Năstase 6-3, 6-4
1974-11-22 Vlag van Verenigde Staten Jimmy Connors Vlag van Verenigde Staten Brian Gottfried 6-2, 7-6
1975-11-21 Vlag van Verenigde Staten Eddie Dibbs Vlag van Verenigde Staten Jimmy Connors 1-6, 6-1, 7-5
1976-11-07 Vlag van Mexico Raúl Ramírez Vlag van Spanje (2 feb. 1938 - 10 okt. 1945) Manuel Orantes 6-3, 6-4