U 111 (Kaiserliche Deutsche Marine)

Vlag
Vlag
U 111
Vlag
Vlag
De U 111 geeft zich over.
De U 111 geeft zich over.
Geschiedenis
Tewaterlating 5 september 1917
In dienst gesteld 30 december 1917
Uit dienst gesteld 20 november 1918
Algemene kenmerken
Waterverplaatsing 798 ton boven water, 996 ton onder water
Afmetingen 71,55 m x 6,3 m
Bemanning 36 man
Techniek en uitrusting
Machinevermogen 1692 kW
Snelheid 16,4 knopen boven water, 8,4 knopen onder water
Bewapening 6 torpedobuizen 50 cm, 1 kanon 10,5 cm, 1 kanon 8,8 cm
Portaal  Portaalicoon   Marine
De U 111 in Amerikaanse wateren in 1919
De U 111 in de haven van New York in 1919

De U 111 was een U-boot, een duikboot van de Kaiserliche Marine in de Eerste Wereldoorlog.

De U 111 werd gebouwd op de Germaniawerft in Kiel en afgewerkt op Bremer Vulkan in Vegesack en de tewaterlating gebeurde op 5 september 1917.[1][2]

De dieselelektrische aandrijving gebeurde met twee MAN SE zescilinder dieselmotoren en twee Siemens-Schuckertwerke elektromotoren, die twee driebladige schroeven van 1,7 m diameter aandreven.

Tussen april en september 1918 voerde de boot drie lange patrouilles uit in Het Kanaal en de Ierse Zee, waarbij drie geallieerde schepen van samen 3011 registerton tot zinken werden gebracht:[3]

Op 20 november 1918 gaf de commandant de boot over aan de Royal Navy, waarna hij werd overgebracht naar Harwich.

In 1919 vroegen de Verenigde Staten aan de Britten om vijf Duitse onderzeeërs om de technologie te bestuderen, maar ook om er een parade mee te houden langs een aantal Amerikaanse havens. De US-regering wilde daarmee reclame maken voor de oorlogsobligaties die ze in omloop bracht om de oorlogskosten te financieren. De Britten stuurden vijf U-boten onder de voorwaarde, dat ze na een jaar onklaar zouden worden gemaakt.

Het onderzoek van de U 111 leidde tot de conclusie, dat het ontwerp veel te gecompliceerd was en moeilijk te onderhouden. Vervolgens werd de boot onderworpen aan beschietingsproeven door het leger en de marine. Ten slotte werd het, al lek geschoten, buiten Virginia op 18 juni 1921 tot zinken gebracht, drie zeemijl van Cape Henry. 101 jaar later, op 5 september 2022, werd het wrak van de U 111 bij toeval teruggevonden door de Amerikaanse marine-archeoloog Petkovic.[4]

Zie de categorie SM U 111 van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
Dit artikel is uitgegeven door Wikipedia. De tekst is vrijgegeven onder de licentie Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0. Voor de mediabestanden kunnen aanvullende voorwaarden gelden.