Stuart O'Grady

Stuart O'Grady
	O'Grady in 2013 bij de Tour Down Under.
Persoonlijke informatie
Volledige naam	Stuart Peter O'Grady
Bijnaam	Stuey, Freckles
Geboortedatum	6 augustus 1973
Geboorteplaats	Adelaide, Australië
Sportieve informatie
Huidige ploeg	Geen
Discipline(s)	Weg
Specialisatie(s)	sprinten, kasseien
Beste prestaties
Milaan-San Remo	3e (2004)
Ronde van Vlaanderen	3e (2003)
Parijs-Roubaix	1e (2007)
Ronde van Frankrijk	2 etappezeges
WK op de weg	4e (2004)
Overige
Zeges:
Tour Down Under; HEW Cyclassics	1999, 2001; 2004
Portaal	Wielersport

Stuart O'Grady (Adelaide, 6 augustus 1973) is een Australisch voormalig wielrenner die op de baan en weg reed. Zijn grootste succes behaalde hij in 2007 toen hij Parijs-Roubaix won. Verder was hij een sterke sprinter en in zijn nadagen meesterknecht van Fabian Cancellara.

Carrière

Stuart O'Grady was professional van 1995 tot 2013. Hij droeg als bijnamen Stuey (spreek uit als Stjoewie) en Freckles, naar zijn sproeten die een overheersend uiterlijk kenmerk zijn.

In 1996 nam O'Grady voor het eerst deel aan de Ronde van Frankrijk. In 1998 en 2001 droeg hij een aantal dagen de gele trui. Zijn specialiteit was de sprint, en dan met name vooral tijdens zijn periode bij de Franse ploegen Crédit Agricole, de voorloper hiervan Gan, en Cofidis. Dat blijkt ook uit zijn eindklasseringen in het puntenklassement van de Ronde van Frankrijk waar hij viermaal tweede werd; dat was in 1998, 1999, 2001 en 2005, en eenmaal derde, in 2002. Alhoewel hij ploegmaat was van topsprinters als Frédéric Moncassin en Thor Hushovd, heeft de rappe Australiër toch twee etappes in de Tour de France kunnen winnen.

Vooral in 2001 was O'Grady zelfs dicht bij de groene trui, maar hij raakte de trui op de laatste dag kwijt aan Erik Zabel, die in totaal keer de trui won. Later in zijn carrière, bij de Deense CSC-ploeg, zou O'Grady zich toeleggen op het klassieke werk. Dat hij daarin ambitieus was onderschreef de Australiër met een derde plaats in de Ronde van Vlaanderen 2003; hij eindigde achter Peter Van Petegem en Frank Vandenbroucke.

Op 33-jarige leeftijd behaalde O'Grady in 2007 zijn meest prestigieuze overwinning: de kasseiklassieker Parijs-Roubaix. Hij kwam solo aan op de Vélodrome André Pétrieux, gesteund door zijn twee CSC-ploegmaats Lars Michaelsen, die zijn allerlaatste koers reed, en Fabian Cancellara. De Australiër werd een belangrijke helper voor deze laatste bij Saxo Bank en Leopard Trek.

In de Ronde van Frankrijk 2007 kwam O'Grady zwaar ten val in de 8e etappe, in de afdaling van de Cormet de Roselend. O'Grady brak zijn sleutelbeen, zijn schouderblad, vijf ribben en enkele botten rondom zijn ruggengraat. Ook liep hij een doorboorde long op.

In juli 2013 kondigde hij de dag na de Ronde van Frankrijk aan dat hij per direct stopte met professioneel wielrennen.^[1] Enkele dagen na die aankondiging verklaarde O'Grady dat hij in aanloop naar de Ronde van Frankrijk van 1998 epo heeft gebruikt.^[2]

Palmares

Baanwielrennen

Jaar	AK	WK	Overige
1991		3 ploegenachtervolging
1992			Olympische Spelen: 2 ploegenachtervolging
1993		1 ploegenachtervolging 7e puntenkoers
1994	1 koppelkoers	3 ploegenachtervolging 4e puntenkoers 6e achtervolging	Gemenebestspelen: 1 ploegenachtervolging 1 scratch 2 puntenkoers 3 achtervolging
1995		1 ploegenachtervolging 3 achtervolging 8e puntenkoers
1996			Olympische Spelen: 3 ploegenachtervolging 3 puntenkoers
1997			WB Adelaide: 1 puntenkoers 2 achtervolging 3 koppelkoers
1998-1999	Geen deelnames
2000			Olympische Spelen: 10e puntenkoers
2001-2003	Geen deelnames
2004			Olympische Spelen: 1 koppelkoers

Wegwielrennen

1995: 5e etappe Circuit Cycliste de la Sarthe
1996: 3e etappe Ronde van Murcia
1997: 5e etappe Ronde van Beieren; 1e, 6e en 8e etappe Herald Sun Tour
1998: 14e etappe Ronde van Frankrijk; 2e etappe Jayco Bay Cycling Classic; 2e en 7e etappe Prudential Tour; Eindklassement Prudential Tour; 3e etappe Ronde van Luxemburg; 4e etappe deel b Ronde van Poitou-Charentes
1999: 3e en 5e etappe Tour Down Under; Eindklassement Tour Down Under; Classic Haribo; 4e etappe Mount Buller Cup; Eindklassement Mount Buller Cup; 5e etappe Prudential Tour
2000: 3e etappe Midi Libre
2001: Eindklassement Tour Down Under; Profronde van Oostvoorne; Gouden Pijl Emmen
2002: 1 Wegwedstrijd op de Gemenebestspelen
2003: Australisch kampioen op de weg, Elite; 6e en 8e etappe Ronde van Langkawi
2004: 5e en 7e etappe Dauphiné Libéré; Puntenklassement Dauphiné Libéré; 5e etappe Ronde van Frankrijk; HEW Cyclassics; Grand Prix de Villers-Cotterêts; Wiener Radfest; 1e etappe Post Danmark Rundt
2006: UCI ProTour Ploegentijdrit^[3]; 1e etappe Ronde van Spanje (TTT)^[4]
2007: Parijs-Roubaix
2008: 2e en 5e etappe Herald Sun Tour; Eindklassement Herald Sun Tour
2011: 1e etappe Ronde van Spanje (TTT) ^[5]
2012: 1e etappe Tirreno-Adriatico (TTT)^[6]
2013: 4e etappe Ronde van Frankrijk (TTT) ^[7]

Resultaten in voornaamste wedstrijden

Jaar	Ronde van Italië	Ronde van Frankrijk	Ronde van Spanje
1996
1997		109e
1998		54e (1)
1999		94e
2000		opgave
2001		54e
2002		77e
2003		90e
2004		61e (1)	opgave
2005	opgave	77e
2006		90e	65e
2007		opgave
2008	opgave	108e
2009		122e	opgave
2010		148e	opgave
2011		77e	93e
2012		97e
2013		161e

(*) tussen haakjes aantal individuele etappe-overwinningen

Jaar	Milaan-San Remo	Gent-Wevelgem	Ronde van Vlaanderen	Parijs-Roubaix	Amstel Gold Race	Parijs-Tours	Omloop Het Nieuwsblad	E3 Harelbeke	WK op de weg	Wereldranglijsten
1996		103e		46e		83e	26e
1997	55e	7e	30e	16e			42e
1998	59e	24e	30e	20e	32e	75e	6e
1999	36e	16e	43e	opgave			25e	20e
2000			40e	buit.tijd		32e	16e		101e
2001	55e	23e	60e	opgave			52e
2002						13e	47e		13e
2003	21e		3 ↑	18e		3 ↑
2004	3 ↑		123e			5e			4e
2005	4e	10e	16e	18e			18e	11e		67e (UPT)
2006						3 ↑			6e	40e (UPT)
2007	5e	24e	10e	1 ↑			5e	9e		23e (UPT)
2008	88e	8e		5e						86e (UPT)
2009	opgave								opgave	57e (UWK)
2010	120e	65e	opgave	opgave			118e		45e
2011	10e	opgave	69e	buit.tijd		8e		9e	91e	177e (UWT)
2012	opgave	125e	opgave	53e
2013	86e	opgave	opgave	96e				73e

Ploegen

1995-Gan
1996-Gan
1997-Gan
1998-Gan
1999-Crédit Agricole
2000-Crédit Agricole
2001-Crédit Agricole
2002-Crédit Agricole
2003-Crédit Agricole
2004-Cofidis
2005-Cofidis
2006-Team CSC
2007-Team CSC
2008-CSC-Saxo Bank
2009-Saxo Bank
2010-Saxo Bank
2011-Leopard-Trek
2012-Orica-GreenEdge
2013-Orica-GreenEdge

Bronnen, noten en/of referenties

(en) Profiel van Stuart O'Grady op ProCyclingStats
Profiel van Stuart O'Grady op Cyclebase.nl
(en) Profiel van Stuart O'Grady op Firstcycling.com
(en) Profiel van Stuart O'Grady op de website van de UCI
(en) Profiel van Stuart O'Grady op olympedia.org
Profiel van Stuart O'Grady op De wielersite
(en) Profiel van Stuart O'Grady op sports-reference.com (gearchiveerd)

[1] "Superknecht O'Grady (40) stopt dag na Tour"

[2] "Gestopte O'Grady bevestigt epogebruik voor Tour 1998"

[3] t Lars Ytting Bak, Michael Blaudzun, Bobby Julich, Christian Müller, Brian Vandborg, Jens Voigt en David Zabriskie

[4] t Carlos Sastre, Lars Bak, Nicki Sørensen, Marcus Ljungqvist, Íñigo Cuesta, Volodymyr Hoestov, Kurt-Asle Arvesen en Fabian Cancellara

[5] t Jakob Fuglsang, Fabian Cancellara, Maxime Monfort, Thomas Rohregger, Daniele Bennati, Oliver Zaugg, Robert Wagner en Davide Viganò

[6] t Matthew Goss, Svein Tuft, Sebastian Langeveld, Cameron Meyer, Baden Cooke, Jens Mouris en Tomas Vaitkus

[7] t Matthew Goss, Michael Albasini, Simon Clarke, Simon Gerrans, Daryl Impey, Brett Lancaster, Cameron Meyer en Svein Tuft

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]