Oudemensengeur
Oudemensengeur is de karakteristieke geur van ouderen.[1] Zoals het geval is bij veel andere diersoorten, evolueert de menselijke geur in de loop van de tijd en ondergaat hij verschillende stadia op basis van chemische veranderingen die door het verouderingsproces worden veroorzaakt. Uit onderzoek blijkt dat deze variabiliteit in geur mensen in staat stelt de geschiktheid van potentiële seksuele partners te bepalen op basis van leeftijd (naast andere selectiefactoren).[2]
Biologie
Een onderzoek suggereerde dat de geur van ouderen het gevolg kan zijn van 2-nonenal, een onverzadigd aldehyde dat geassocieerd is met veranderingen in de menselijke lichaamsgeur tijdens het ouder worden.[3] Een ander onderzoek kon 2-nonenal niet detecteren, maar vond wel significant verhoogde concentraties van benzothiazool, dimethylsulfon en nonanal bij oudere proefpersonen.[4] Andere verklarende hypothesen[5] zijn bijvoorbeeld verandering in de enkelvoudig onverzadigde vetzuursamenstelling van lipiden op het huidoppervlak en de toename van lipideperoxiden geassocieerd met veroudering.[6]
In 2012 bracht het Monell Chemical Senses Center in Philadelphia een persbericht uit waarin werd gesteld dat het menselijk vermogen om informatie zoals leeftijd, ziekte en genetische geschiktheid te identificeren aan de hand van geur verantwoordelijk is voor "de kenmerkende geur van een oude heer". Sensorisch neurowetenschapper Johan Lundström zegt: "oudere mensen hebben een merkbare okselgeur die jongere mensen als redelijk neutraal en niet bijzonder onaangenaam beschouwen."
In Japan
In Japan - waar grote sociale waarde wordt gehecht aan persoonlijke verzorging - staat de geur van ouderen bekend als kareishū (加齢臭). Specifieke hoogwaardige anti-geurzepen die deze geur zouden uitwissen worden daar voor oudere consumenten aangeboden.[7]
- ↑ Old person smell really exists, scientists say (31 mei 2012). Gearchiveerd op 4 juli 2015. Geraadpleegd op 10 februari 2016.
- ↑ Mitro, Susanna, Gordon, Olsson (30 May 2012). The Smell of Age: Perception and Discrimination of Body Odors of Different Ages. PLOS ONE 7 (5): e38110. PMID 22666457. PMC 3364187. DOI: 10.1371/journal.pone.0038110.
- ↑ Haze, S., Gozu, Nakamura (2001). 2-Nonenal Newly Found in Human Body Odor Tends to Increase with Aging. Journal of Investigative Dermatology 116 (4): 520–4. PMID 11286617. DOI: 10.1046/j.0022-202x.2001.01287.x.
- ↑ Gallagher, M., Wysocki, Leyden (oktober 2008). Analyses of volatile organic compounds from human skin. British Journal of Dermatology 159 (4): 780–791. PMID 18637798. PMC 2574753. DOI: 10.1111/j.1365-2133.2008.08748.x.
- ↑ MacMillan, Amanda, Scientists Confirm Existence of 'Old Person Smell'. Health.com. Health Media Ventures, Inc.. Gearchiveerd op 8 september 2015. Geraadpleegd op 30 May 2012.
- ↑ Stücker, M., Struk, Altmeyer (2002). The cutaneous uptake of atmospheric oxygen contributes significantly to the oxygen supply of human dermis and epidermis. The Journal of Physiology 538 (3): 985–994. PMID 11826181. PMC 2290093. DOI: 10.1113/jphysiol.2001.013067.
- ↑ Levenstein, Steve, Japan's Aging Population Deals with Old Man Smell. Inventor Spot. Halcyon Solutions Inc. (6 August 2008). Gearchiveerd op 6 september 2015.