Miro Muheim

Miro Muheim
Miro Muheim
Persoonlijke informatie
Volledige naam Miro Max Maria Muheim
Geboortedatum 24 maart 1998
Geboorteplaats Flüelen, Vlag van Zwitserland Zwitserland
Lengte 182 cm
Been Links
Positie Linkervleugelverdediger
Clubinformatie
Huidige club Vlag van Duitsland Hamburger SV
Rugnummer 28
Contract tot 30 juni 2027
Jeugd
2004–2009
2009
2009–2014
2014–2018
2017 		Vlag van Zwitserland FC Zürich
Vlag van Zwitserland Industrie Turicum
Vlag van Zwitserland FC Zürich
Vlag van Verenigd Koninkrijk Chelsea
Vlag van Zwitserland→ FC Zürich
Senioren *
Seizoen Club W (G)
2018–2022
2021–2022
2022– 		Vlag van Zwitserland St. Gallen
Vlag van Duitsland → Hamburger SV
Vlag van Duitsland Hamburger SV 		59 (0)
21 (1)
91 (7)
Interlands **
2013
2014–2015
2015–2016
2016–2017

2020–2021
2024– 		Vlag van Zwitserland Zwitserland –15
Vlag van Zwitserland Zwitserland –15
Vlag van Zwitserland Zwitserland –17
Vlag van Zwitserland Zwitserland –18
Vlag van Zwitserland Zwitserland –19
Vlag van Zwitserland Zwitserland –21
Vlag van Zwitserland Zwitserland 		5 (0)
7 (2)
1 (0)
1 (0)
2 (1)
2 (0)
2 (1)
* Bijgewerkt op 28 mei 2025
** Bijgewerkt op 28 mei 2025
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Miro Max Maria Muheim (Flüelen, 24 maart 1998) is een Zwitsers voetballer die doorgaans als linkerrvleugelverdediger speelt. Hij maakte in 2017 zijn debuut in het betaald voetbal voor St. Gallen in de Zwitserse Super League. In 2022 volgde een overstap naar het Duitse Hamburger SV. In 2024 debuteerde hij in het Zwitsers nationaal elftal.

Clubloopbaan

Jeugd

FC Zürich

Muheim sloot zich op jonge leeftijd aan bij de LetziKids, het jeugdprogramma van FC Zürich, en stroomde later door naar de Onder-16, waar hij werd getraind door voormalig international Alain Sutter.[1][2] Met FC Zürich nam hij deel aan een internationaal jeugdtoernooi in het Liechtensteinse Ruggell, waar hij zich onderscheidde als topscorer.[3] Zijn prestaties trokken de aandacht van scouts van Chelsea.[4] Na een aanbod van de Londense club twijfelde Muheim aanvankelijk over een vertrek naar het buitenland, maar besloot uiteindelijk de overstap te maken.[5] Op 16-jarige leeftijd vertrok hij naar Engeland om zich bij de jeugdopleiding van Chelsea aan te sluiten.[6]

Chelsea

Muheim begon zijn periode bij Chelsea in het Onder 16-elftal, waar hij als linksbuiten een sterke indruk maakte. In de eerste wedstrijden scoorde hij zeven keer, waaronder een hattrick in de met 12–1 gewonnen wedstrijd tegen Aston Villa.[6] Op 20 mei 2015 werd hij naar aanleiding van zijn prestaties voor het eerst opgenomen in de wedstrijdselectie van het Onder 21-elftal voor de laatste competitiewedstrijd van het seizoen 2014/15 tegen Norwich City , al kwam hij niet in actie.

In het daaropvolgende seizoen stroomde hij door naar Chelsea Onder-19, waar hij onder meer samenspeelde met Mason Mount.[4] Met dit team nam hij deel aan de UEFA Youth League.[7] Chelsea won dat toernooi door Paris Saint-Germain in de finale met 2–1 te verslaan. Muheim speelde mee in vier groepswedstrijden. In de met 3–1 gewonnen thuiswedstrijd tegen Dynamo Kiev had hij een belangrijk aandeel: hij opende de score op aangeven van Mukhtar Ali en leverde later de assist op Tammy Abraham voor de derde treffer.[8][9] Naast zijn optredens bij de Onder 19 speelde Muheim dat seizoen zeven keer als invaller mee met het Onder 21-elftal.

In de zomer van 2016 maakte hij officieel de overstap naar Chelsea Onder-21. Een vaste basisplaats wist hij echter niet te veroveren, waarop hij begin 2017 voor een halfjaar werd verhuurd aan zijn jeugdclub FC Zürich.[10] Na zijn terugkeer lukte het hem opnieuw niet om zich in de basis van Chelsea Onder-21 te spelen, en bleef zijn speeltijd beperkt tot enkele invalbeurten. Doordat zijn perspectief op een doorbraak naar het eerste elftal steeds kleiner werd, zocht Muheim begin 2018 contact met zijn voormalige jeugdtrainer Alain Sutter, die inmiddels actief was bij St. Gallen. Na een proeftraining besloot hij zijn contract bij Chelsea te laten ontbinden en keerde hij terug naar Zwitserland om bij St. Gallen een nieuwe start te maken.[11][2]

Verhuur aan FC Zürich

Na de winterstop van het seizoen 2017/18 keerde Muheim op huurbasis terug naar FC Zürich. Een plek in de eerste selectie wist hij niet te bemachtigen, waardoor hij zijn wedstrijden speelde voor het Onder 21-elftal van de club. Op 4 maart 2018 maakte hij zijn debuut in de Promotion League tegen FC Tuggen. In de resterende wedstrijden van het seizoen kwam hij tien keer als basisspeler in actie.Hij scoorde eenmaal, in de wedstrijd tegen Juventus Zürich , en werd zowel als linksback als linksbuiten ingezet.[6]

St. Gallen

Het eerste seizoen (2017/18) van Muheim bij FC St. Gallen kende een moeizame start. Kort na zijn debuut in de Super League, in de wedstrijd tegen Young Boys, speelde hij met het onder-21-elftal tegen FC Mendrisio.[12] In die wedstrijd scoorde hij, maar scheurde hij vlak voor het einde van de wedstrijd zijn kruisband.[13] Het herstel duurde tien maanden.[14] Op 3 november 2018 maakte hij zijn rentree bij de onder-21 en speelde hij een helft mee tegen FC Wettswil-Bonstetten. Enkele maanden later, op 23 februari 2019, keerde hij terug in het eerste elftal tijdens de uitwedstrijd tegen FC Sion. Ondanks zijn blessureverleden werd zijn contract in januari 2019 verlengd tot medio 2021.[14]

In zijn tweede seizoen (2018/19) veroverde Muheim onder de nieuwe hoofdtrainer Peter Zeidler een basisplaats als linkerrvleugelverdediger. Mede dankzij zijn 33 optredens eindigde St. Gallen als tweede in de competitie, waarmee het zich kwalificeerde voor de Europa League. In het seizoen 2020/21 maakte Muheim in de derde voorronde zijn Europese debuut tegen AEK Athene; de wedstrijd werd met 0–1 verloren.[15] Tijdens de winterstop raakte hij in een oefenwedstrijd tegen SCR Altach geblesseerd aan zijn schouder, waardoor hij negen wedstrijden moest missen.[15] Hij was tijdig hersteld voor de achtste finales van het Zwitserse bekertoernooi. St. Gallen reikte tot de finale, die met 1–3 verloren ging van FC Luzern.[16] Die bekerfinale bleek Muheims laatste officiële wedstrijd voor St. Gallen, ondanks een eerdere contractverlenging tot medio 2024.[17] In de zomer van 2021 werd hij verhuurd aan Hamburger SV, dat daarbij een optie tot koop bedong.[18] Aan het einde van het seizoen maakte de Duitse club gebruik van die optie, waardoor Muheim definitief de overstap maakte naar Hamburg.

Verhuur aan Hamburger SV

In juni 2021 werd bekend dat Hamburger SV Muheim voor één seizoen huurde van FC St. Gallen, met een optie tot koop voor een bedrag van 1,5 miljoen euro.[19] Tijdens zijn eerste training raakte hij geblesseerd, waardoor hij het merendeel van de voorbereiding op het seizoen 2021/22 moest missen.[20][21] Hierdoor slaagde hij er niet in om direct een basisplaats te veroveren in het elftal van trainer Tim Walter. Bij de start van het seizoen speelde Tim Leibold als vaste linksback. Op 11 september 2021 maakte Muheim zijn debuut in de 2. Bundesliga, toen hij in de thuiswedstrijd tegen SV Sandhausen in de slotminuut inviel voor Robert Glatzel. In de twaalfde speelronde, tegen Holstein Kiel, stond hij voor het eerst in de basis vanwege een zware blessure van concurrent Leibold.[22] Vanaf dat moment behield hij zijn plek in het elftal. Op 23 april 2022 maakte hij zijn eerste doelpunt voor Hamburger SV, in de met 2–4 gewonnen uitwedstrijd tegen Jahn Regensburg. In de 23e minuut opende hij de score na een assist van Jonas Meffert.[23] Muheim eindigde het seizoen met zijn ploeg op de derde plaats, wat recht gaf op deelname aan de promotie/degradatieplay-offs tegen Hertha BSC. In de heenwedstrijd in Berlijn gaf hij de assist op Ludovit Reis, die het enige doelpunt van de wedstrijd maakte.[24] De return in Hamburg werd echter met 0–2 verloren, waardoor promotie naar de Bundesliga werd misgelopen.[25]

Hamburger SV

Hamburger SV besloot de overeengekomen optie tot koop te lichten, waarmee Muheim definitief de overstap maakte naar de club uit de Noord-Duitse havenstad. Hij tekende een contract tot medio 2025.[26] In het seizoen 2022/23 was hij een vaste waarde en miste hij nauwelijks wedstrijden. In de negende speelronde begon hij in de thuiswedstrijd tegen Fortuna Düsseldorf op de bank, als disciplinaire maatregel vanwege een te late komst op de training na een toiletbezoek.[27] Net als het voorgaande seizoen eindigde Hamburger SV op de derde plaats in de 2. Bundesliga, waarmee het zich plaatste voor de promotie/degradatieplay-offs tegen VfB Stuttgart. De heenwedstrijd in de MHPArena in Stuttgart ging met 3–0 verloren, gevolgd door een 1–3 nederlaag in de return in Hamburg, waardoor promotie opnieuw uitbleef.[28][29] Muheim speelde in beide duels mee.

In zijn derde seizoen (2023/24) begon Muheim de competitie op de reservebank vanwege een blessure die hij in de voorbereiding had opgelopen.[30] In de derde speelronde, tegen Hertha BSC, was hij volledig hersteld en keerde hij terug in de basis.[31] Vanaf dat moment stond hij tot en met de zestiende speelronde onafgebroken aan de aftrap. Op 9 december 2023 kreeg hij in de thuiswedstrijd tegen SC Paderborn 07 in de 78e minuut een directe rode kaart van scheidsrechter Christian Dingert, wat resulteerde in een schorsing van twee duels.[32] Ondanks deze onderbreking behield hij na zijn terugkeer zijn plek in het elftal. Op 31 oktober 2023 droeg Muheim in de tweede ronde van de DFB-Pokal tegen Arminia Bielefeld voor het eerst in zijn loopbaan de aanvoerdersband, vanwege blessures bij vaste krachten Ludovit Reis en Sebastian Schonlau.[33] In maart 2024 werd zijn contract opengebroken en tot 2027 verlengd.[34] Kort daarvoor werd trainer Tim Walter vanwege tegenvallende resultaten ontslagen en opgevolgd door Steffen Baumgart.[35] Onder de eerder dat seizoen bij 1. FC Köln ontslagen trainer bleef Muheim basisspeler. Hamburger SV eindigde het seizoen op de vierde plaats en miste daarmee voor het zesde jaar op rij promotie naar de Bundesliga.[36]

Vanaf de start van het seizoen 2024/25 was Muheim een vaste waarde in het basiselftal van Hamburger SV, zowel onder trainer Steffen Baumgart als diens opvolger Merlin Polzin. Op 18 augustus 2024 speelde hij in de eerste ronde van de DFB-Pokal tegen SV Meppen zijn honderdste officiële wedstrijd voor de club.[37] In de met 1–7 gewonnen uitwedstrijd bekroonde hij dit jubileum met een doelpunt.[37] Gedurende de eerste tien competitiewedstrijden was Muheim bepalend met tien assists die direct tot een doelpunt leidden. Behalve de thuiswedstrijd tegen Hannover 96, die hij miste vanwege een schorsing na zijn vijfde gele kaart, kwam hij tot begin april in alle wedstrijden in actie. Een spierscheuring hield hem vervolgens drie duels aan de kant, waarin HSV niet tot winst kwam.[38] Na zijn herstel keerde Muheim terug in de basis en leverde hij opnieuw een assists, in de met 0–4 gewonnen uitwedstrijd tegen SV Darmstadt 98 en twee bij de 6–1 thuiszege op SSV Ulm 1846. Hij droeg hiermee bij aan de promotie van Hamburger SV, dat als tweede eindigde in de 2. Bundesliga en na 2.555 dagen terugkeerde op het hoogste niveau.[39]

Clubstatistieken

Seizoen Club Competitie Competitie Beker Internationaal Overig Totaal
Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp.
2017/18 Vlag van Zwitserland St. Gallen Super League 1 0 – – – 1 0
2018/19 1 0 – – – 1 0
2019/20 33 0 2 0 – – 35 0
2020/21 24 0 4 0 1 0 – 29 0
2021/22 → Vlag van Duitsland Hamburger SV 2. Bundesliga 21 1 4 0 – 2 0 27 1
2022/23 Vlag van Duitsland Hamburger SV 33 2 2 0 – 2 0 37 2
2023/24 28 5 3 0 – – 31 5
2024/25 30 1 2 1 – – 32 2
Carrière totaal 171 9 17 0 1 0 4 * 0 193 10
Bijgewerkt tot 28 mei 2025

* Bij Hamburger SV speelde Muheim vier wedstrijden om degradatie/promotie naar de Bundesliga.

Interlandloopbaan

Muheim speelde voor verschillende Zwitserse nationale jeugdelftallen en nam met Zwitserland –21 deel aan een eindtoernooi. In totaal kwam hij uit voor Zwitserland in 18 jeugdinterlands, waarin hij drie keer scoorde. Tijdens deze periode speelde hij samen met onder anderen Kevin Rüegg, Eray Cömert, Jérémy Guillemenot en Nedim Bajrami. Op 18 november 2024 maakte hij zijn debuut in het Zwitsers nationaal elftal.

Zwitserse jeugdelftallen

Op 28 mei 2013 maakte Muheim zijn debuut voor een Zwitsers nationaal jeugdteam tijdens een met 2-1 gewonnen oefenwedstrijd tegen Rusland –15. Een jaar later speelde hij tweemaal met Zwitserland –16 tegen Slovenië –16. Beide oefenwedstrijden gingen verloren, maar op 10 april 2014 maakte Muheim zijn eerste doelpunt voor een nationaal jeugdteam. Hij scoorde in de 57e minuut de gelijkmaker (1-1), waarna de wedstrijd uiteindelijk met 2-1 verloren werd.

Muheim kwalificeerde zich met Zwitserland –21 voor het Europees kampioenschap 2021 in Hongarije en Slovenië. Hij speelde in twee van de drie groepswedstrijden. Zwitserland werd op doelsaldo uitgeschakeld in de poulefase.[40] In de laatste groepswedstrijd tegen Portugal moest Muheim in de 72e minuut na een tweede gele kaart van scheidsrechter Glenn Nyberg het veld verlaten; dit was tevens zijn laatste optreden voor een Zwitsers nationaal jeugdelftal.

Interlands van Miro Muheim voor Zwitserse jeugdelftallen (Vlag van Zwitserland)
№ Datum Wedstrijd Uitslag Soort Wedstrijd Doelpunten
Als speler bij Zwitserland –15
1. 28 mei 2013 Vlag van Zwitserland Zwitserland – Vlag van Rusland Rusland 2 – 1 Vriendschappelijk
2. 30 mei 2013 Vlag van Zwitserland Zwitserland – Vlag van Rusland Rusland 3 – 1 Vriendschappelijk
Als speler bij Zwitserland –16
1. 8 april 2014 Vlag van Slovenië Slovenië – Vlag van Zwitserland Zwitserland 2 – 0 Vriendschappelijk
2. 10 april 2014 Vlag van Slovenië Slovenië – Vlag van Zwitserland Zwitserland 2 – 1 Vriendschappelijk Goal
Als speler bij Zwitserland –17
1. 14 april 2015 Vlag van Nederland Nederland – Vlag van Zwitserland Zwitserland 1 – 0 Vriendschappelijk
Als speler bij Zwitserland –18
1. 20 april 2016 Vlag van Zwitserland Zwitserland – Vlag van Duitsland Duitsland 1 – 1 Vriendschappelijk
Als speler bij Zwitserland –19
1. 30 augustus 2016 Vlag van Slovenië Slovenië – Vlag van Zwitserland Zwitserland 0 – 1 Vriendschappelijk Goal
2. 1 september 2016 Vlag van Slovenië Slovenië – Vlag van Zwitserland Zwitserland 1 – 3 Vriendschappelijk
3. 4 oktober 2016 Vlag van Zwitserland Zwitserland – Vlag van Denemarken Denemarken 1 – 3 Vriendschappelijk
4. 6 oktober 2016 Vlag van Zwitserland Zwitserland – Vlag van Denemarken Denemarken 0 – 4 Vriendschappelijk
5. 10 november 2016 Vlag van Armenië Armenië – Vlag van Zwitserland Zwitserland 0 – 4 EK-kwalificatie Goal
6. 12 november 2016 Vlag van Hongarije Hongarije – Vlag van Zwitserland Zwitserland 2 – 1 EK-kwalificatie
7. 7 juni 2017 Vlag van Zwitserland Zwitserland – Vlag van Liechtenstein Liechtenstein 4 – 0 Vriendschappelijk
Als speler bij Zwitserland –21
1. 9 oktober 2020 Vlag van Georgië Georgië – Vlag van Zwitserland Zwitserland 0 – 3 EK-kwalificatie
2. 12 november 2020 Vlag van Zwitserland Zwitserland – Vlag van Azerbeidzjan Azerbeidzjan 2 – 1 EK-kwalificatie
3. 16 november 2020 Vlag van Frankrijk Frankrijk – Vlag van Zwitserland Zwitserland 3 – 1 EK-kwalificatie
4. 25 maart 2021 Vlag van Engeland Engeland – Vlag van Zwitserland Zwitserland 0 – 1 Europees kampioenschap
5. 31 maart 2021 Vlag van Portugal Portugal – Vlag van Zwitserland Zwitserland 0 – 3 Europees kampioenschap
Bijgewerkt tot 4 november 2023

Zwitserland

Op 18 november 2024 maakte Muheim zijn debuut voor het Zwitsers nationaal elftal onder bondscoach Murat Yakin, in een Nations League-wedstrijd tegen Spanje. In het met 3-2 verloren uitduel stond hij in de basis en speelde hij de volledige wedstrijd.[41] Zijn tweede interland volgde op 25 maart, waarin hij zijn eerste interlanddoelpunt maakte. In de met 3-1 gewonnen thuiswedstrijd tegen Luxemburg tekende hij in de 30e minuut op enigszins fortuinlijke wijze voor de 3-0, nadat Rubén Vargas de bal tegen hem aanschoot en deze in het doel belandde.[42]

Interlands van Miro Muheim voor Vlag van Zwitserland Zwitserland
№ Datum Wedstrijd Uitslag Soort Wedstrijd Doelpunten
1. 18 november 2024 Vlag van Spanje Spanje – Zwitserland Vlag van Zwitserland 0 – 0 UEFA Nations League
2. 25 maart 2025 Vlag van Zwitserland Zwitserland – Luxemburg Vlag van Luxemburg 3 – 1 Vriendschappelijk Goal
Bijgewerkt tot 28 mei 2025

Erelijst

Competitie
Aantal Jaren
Vlag van Engeland Chelsea –19
UEFA Youth League 1x 2015/16

Persoonlijk

Na zijn schooltijd richtte Muheim zich niet uitsluitend op het voetbal. Hij begon een opleiding tot tekenaar, met als doel architect te worden.[4] Toen hij de overstap naar Chelsea maakte, brak hij deze studie echter af.[43] In Londen kwam hij terecht in een gastgezin, samen met onder anderen de Deense verdediger Andreas Christensen.[4]

Zie ook

Referenties

  1. ↑ U16 junior Miro Muheim wechselt zu chelsea. https://www.fcz.ch (8 mei 2014). Gearchiveerd op 30 oktober 2023. Geraadpleegd op 4 november 2023.
  2. ↑ a b Hazard war total locker. https://www.blick.ch/ (4 augustus 2019). Gearchiveerd op 2 november 2023. Geraadpleegd op 4 november 2023.
  3. ↑ Marco Ackermann, Das glück hängt Höher, als man denkt. https://www.joggeli.ch/ (12 maart 2017). Gearchiveerd op 20 april 2024. Geraadpleegd op 4 november 2023.
  4. ↑ a b c d Kai Schiller, Wie HSV-Profi Muheim durch die harte Chelsea-Schule ging. https://www.abendblatt.de/ (20 november 2021). Gearchiveerd op 31 oktober 2023. Geraadpleegd op 4 november 2023.
  5. ↑ Markus Brütsch, Bei Chelsea zu sein, ist wie ein Sechser im Lotto!. https://www.aargauerzeitung.ch/ (19 maart 2015). Gearchiveerd op 31 oktober 2023. Geraadpleegd op 4 november 2023.
  6. ↑ a b c Miro Muheim: Die Rückkehr nach der Chelsea-Schule. https://www.4-4-2.com/ (1 februari 2018). Gearchiveerd op 29 oktober 2023. Geraadpleegd op 4 november 2023.
  7. ↑ David Pasztor, Chelsea submit UEFA Youth League squad, including on-loan Jeremie Boga and three overage players. https://weaintgotnohistory.sbnation.com/ (10 september 2015). Gearchiveerd op 4 november 2023. Geraadpleegd op 4 november 2023.
  8. ↑ UEFA Youth League report: Chelsea 3 Dynamo Kiyv 1. https://tribuna.com/ (4 november 2015). Gearchiveerd op 2 november 2023. Geraadpleegd op 4 november 2023.
  9. ↑ Jack Beresford, Swiss starlet Miro Muheim continues to impress for Chelsea in UEFA Youth League. https://www.hitc.com/ (4 november 2015). Gearchiveerd op 4 november 2023. Geraadpleegd op 4 november 2023.
  10. ↑ Done deal: Chelsea release Miro Muheim back to FC Zurich. https://www.tribalfootball.com/. Gearchiveerd op 3 november 2023. Geraadpleegd op 4 november 2023.
  11. ↑ Muheim ist der beste Verteidiger der Liga. https://www.blick.ch (2 februari 2020). Geraadpleegd op 4 november 2023.
  12. ↑ Wladimir Steimer, Leader YB legt im Titelrennen vor. https://www.blick.ch/ (3 februari 2018). Gearchiveerd op 3 november 2023. Geraadpleegd op 4 november 2023.
  13. ↑ Muheim mit Kreuzbandriss ein halbes Jahr out. https://www.swissinfo.ch/ (21 maart 2018). Gearchiveerd op 3 november 2023. Geraadpleegd op 4 november 2023.
  14. ↑ a b Patricia Loher, Einmal Chelsea retour: St.Gallens Miro Muheim hat sich zurückgekämpft. https://www.tagblatt.ch (2 maart 2019). Gearchiveerd op 2 november 2023. Geraadpleegd op 4 november 2023.
  15. ↑ a b Daniel Walt, Was für eine bittere Niederlage: Der FC St.Gallen verliert nach einem umstrittenen Penalty 0:1 gegen AEK Athen. https://www.tagblatt.ch/ (24 september 2020). Gearchiveerd op 3 november 2023. Geraadpleegd op 4 november 2023.
  16. ↑ Max Kern, FCL feiert ersten Cupsieg seit 1992!. https://www.blick.ch. Geraadpleegd op 4 november 2023.
  17. ↑ Miro Muheim zum HSV. https://www.fcsg.ch/ (15 juni 2021). Gearchiveerd op 30 januari 2025. Geraadpleegd op 4 november 2023.
  18. ↑ HSV angelt sich Muheim vom FC St. Gallen. https://www.kicker.de/ (15 juni 2021). Gearchiveerd op 3 november 2023. Geraadpleegd op 4 november 2023.
  19. ↑ Jan Kupitz, Fix: Muheim wechselt zum HSV. https://www.90min.de/ (15 juni 2021). Gearchiveerd op 3 november 2023. Geraadpleegd op 4 november 2023.
  20. ↑ Muheim : Ich bin ein kämpfer und will nie verlieren. https://www.hsv.de/ (1 juli 2021). Geraadpleegd op 4 november 2023.
  21. ↑ Emanuel Staub, Söldner Check: Miro Muheim – Hartes Brot beim HSV. https://www.bolzplazz.com/ (12 oktober 2021). Gearchiveerd op 4 november 2023. Geraadpleegd op 4 november 2023.
  22. ↑ Des einen Pech könnte nun das grosse Glück von Miro Muheim beim HSV werden. https://sport.ch/ (28 oktober 2021). Geraadpleegd op 4 november 2023.
  23. ↑ Im Video: Miro Muheim erzielt überragendes Debüt-Tor für den HSV. https://www.4-4-2.com/ (23 april 2022). Geraadpleegd op 4 november 2023.
  24. ↑ Ludovit Reis gives Hamburg play-off advantage over Hertha Berlin. https://www.bundesliga.com/. Geraadpleegd op 4 november 2023.
  25. ↑ Dikke tranen in Hamburg: Hertha houdt HSV uit de Bundesliga. https://www.vi.nl (23 mei 2022). Geraadpleegd op 4 november 2023.
  26. ↑ Miro Muheim wechselt definitiv zum HSV. https://www.fcsg.ch/ (20 maart 2022). Geraadpleegd op 4 november 2023.
  27. ↑ «Ein Scheiss-Gefühl» – HSV-Spieler nur Ersatz, weil er zu lange auf dem Topf sass. https://www.watson.ch/ (20 september 2022). Geraadpleegd op 4 november 2023.
  28. ↑ HSV total überfordert - Stuttgart fast schon durch. https://www.sportschau.de (2 juni 2023). Geraadpleegd op 4 november 2023.
  29. ↑ 1:3 gegen Stuttgart: Der HSV bleibt bei sich - und in der Zweiten Liga. https://www.ndr.de/ (6 juni 2023). Geraadpleegd op 4 november 2023.
  30. ↑ Personalsorgen vor Schalke - Leistungsträger fällt wohl aus. https://www.reviersport.de/ (24 juli 2023). Geraadpleegd op 4 november 2023.
  31. ↑ Spitzenreiter! HSV besiegt Hertha BSC deutlich. https://www.ndr.de/ (19 augustus 2023). Geraadpleegd op 4 november 2023.
  32. ↑ Zwie Spiele Sperre für Hamburgs Muheim (11 december 2023). Geraadpleegd op 19 maart 2024.
  33. ↑ Florian Neuhauss, Im Elfmeterschießen: HSV zittert sich in Bielefeld ins Achtelfinale. https://www.ndr.de/ (1 november 2023). Geraadpleegd op 4 november 2023.
  34. ↑ Muheim: Neuer Vertrag nach Comeback und Tor (19 maart 2024). Geraadpleegd op 19 maart 2024.
  35. ↑ Töllner, Sven, Sky Info: Einigung erzielt! Baumgart wird neuer HSV-Trainer (19 februari 2024). Geraadpleegd op 1 augustus 2024.
  36. ↑ Aufstieg zum sechsten Mal verpasst: Die Chronik des Scheiterns beim HSV (10 mei 2024). Geraadpleegd op 1 augustus 2024.
  37. ↑ a b Eine besonders intensive Reise: Muheim vor 100. HSV-Spiel (27 augustus 2024). Geraadpleegd op 2 december 2024.
  38. ↑ HSV: Hoffnungsträger Muheim nach Verletzung wieder im Training (30 april 2025). Geraadpleegd op 28 mei 2025.
  39. ↑ Rückkehr des Nordderbys: HSV nach 2.555 Tagen zurück in der Bundesliga (11 mei 2025). Geraadpleegd op 28 mei 2025.
  40. ↑ Die U21-EM ist für die Schweiz vorbei – die Nati gegen Portugal chancenlos. https://www.watson.ch/ (31 maart 2021). Geraadpleegd op 4 november 2023.
  41. ↑ Walther, Stefan, Muheims gelungenes Schweiz-Debüt: Baumgart sah genau hin (19 november 2024). Geraadpleegd op 28 mei 2025.
  42. ↑ Milani, Babak, Die Schweiz feiert HSV-Star Muheim (26 maart 2025). Geraadpleegd op 28 mei 2025.
  43. ↑ »Dieses Mal ist vieles leichter (pagina 14). https://hsvlive.hsv.de/. Geraadpleegd op 4 november 2023.
Dit artikel is uitgegeven door Wikipedia. De tekst is vrijgegeven onder de licentie Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0. Voor de mediabestanden kunnen aanvullende voorwaarden gelden.