Davie Selke

Davie Selke
Davie Selke in 2025 met Hamburger SV
Davie Selke in 2025 met Hamburger SV
Persoonlijke informatie
Volledige naam Davie Selke
Geboortedatum 20 januari 1995
Geboorteplaats Schorndorf, Vlag van Duitsland Duitsland
Lengte 195 cm
Been Rechts
Positie Centrumspits
Clubinformatie
Huidige club Vlag van Turkije Başakşehir FK
Contract tot 30 juni 2027
Jeugd

–2009
2009–2012
2013–2014 		Vlag van Duitsland Normannia Gmünd
Vlag van Duitsland VfB Stuttgart
Vlag van Duitsland 1899 Hoffenheim
Vlag van Duitsland Werder Bremen
Senioren *
Seizoen Club W (G)
2013–2015
2013–2015
2015–2017
2017–2023
2020–2021
2023–2024
2024–2025
2025– 		Vlag van Duitsland Werder Bremen II
Vlag van Duitsland Werder Bremen
Vlag van Duitsland RB Leipzig
Vlag van Duitsland Hertha BSC
→ Vlag van Duitsland Werder Bremen
Vlag van Duitsland 1. FC Köln
Vlag van Duitsland Hamburger SV
Vlag van Turkije Başakşehir FK 		26(9)
33(9)
51(14)
114(19)
34(3)
36(11)
31(22)
0(0)
Interlands **
2011
2011
2012–2013
2013–2014
2014–2015
2015–2017
2016 		Vlag van Duitsland Duitsland –16
Vlag van Duitsland Duitsland –17
Vlag van Duitsland Duitsland –18
Vlag van Duitsland Duitsland –19
Vlag van Duitsland Duitsland –20
Vlag van Duitsland Duitsland –21
Vlag van Duitsland Olympisch team 		1(0)
5(2)
7(4)
15(14)
3(1)
15(9)
5(2)
Erelijst
* Bijgewerkt op 12 juli 2025
** Bijgewerkt op 14 december 2024
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Davie Selke (Schorndorf, 20 januari 1995) is een Duits voetballer met Tsjechische en Ethiopische roots die doorgaans als centrumspits speelt. Hij maakte in 2013 zijn debuut in het betaald voetbal voor Werder Bremen in de Bundesliga. In 2016 maakte hij deel uit van de Duitse selectie die de zilveren medaille won op de Olympische Zomerspelen in Rio de Janeiro. Sinds 2025 staat hij onder contract bij het Turkse Başakşehir FK.

Clubcarrière

Jeugd

Selke begon zijn jeugdopleiding bij Normannia Gmünd en vervolgde zijn ontwikkeling via VfB Stuttgart bij1899 Hoffenheim.[1] Op 14 augustus 2011 debuteerde hij in de onder-17 van Hoffenheim in een competitiewedstrijd tegen de leeftijdsgenoten van SpVgg Unterhaching. In het met 2–2 gelijkgespeelde uitduel maakte hij beide doelpunten voor zijn ploeg. Enkele maanden later maakte hij als B-junior zijn debuut in de onder-19, tijdens een uitwedstrijd tegen 1. FSV Mainz 05. In de eerste seizoenshelft van het seizoen 2012/13 maakte Selke indruk bij de A-junioren van Hoffenheim door in dertien wedstrijden twaalf doelpunten te maken. Zijn prestaties bleven niet onopgemerkt; in de winterstop maakte hij de overstap naar Werder Bremen.[1] Daar zette hij zijn vorm voort. Bij zijn debuut voor de onder-19 van Bremen scoorde hij het enige doelpunt in de met 1–0 gewonnen thuiswedstrijd tegen FC St. Pauli.[2] In totaal kwam hij in twaalf wedstrijden tot acht doelpunten. Aan het einde van het seizoen werd hij doorgeschoven naar de seniorenselectie.

Werder Bremen

Op 11 augustus 2013 maakte Selke zijn officiële debuut in het seniorenvoetbal in dienst van Werder Bremen II, uitkomend in de Regionalliga Nord. In de met 1–0 verloren uitwedstrijd tegen VfR Neumünster werd hij in de 56e minuut ingebracht als vervanger van Marcel Hilßner. Een week later scoorde hij zijn eerste doelpunt bij de senioren tijdens het met 3–2 gewonnen thuisduel tegen SV Eichede. In de 83e minuut maakte hij de winnende treffer uit een hoekschop van Aleksandar Stevanović. Eind oktober mocht hij voor de eerste keer meetrainen met de eerste selectie.[3] Twee weken later debuteerde hij op 3 november onder hoofdtrainer Robin Dutt in het eerste elftal van Werder Bremen. In de Bundesliga-wedstrijd tegen Hannover 96 kwam hij na 63 minuten als invaller binnen de lijnen voor Clemens Fritz.[4] Enkele weken later, op 24 november, stond hij voor het eerst in de basis in een competitiewedstrijd tegen FSV Mainz 05.[5]

Voor aanvang van het seizoen 2014/15 verlengde Selke zijn contract bij Werder Bremen tot medio 2018.[6] Dat seizoen veroverde hij een vaste plaats in het eerste elftal.[7] Op 17 augustus 2014 maakte hij zijn eerste officiële doelpunt voor de hoofdmacht tijdens de eerste ronde van de DFB-Pokal tegen FV Illertissen.[8] In de verlenging van het met 2–3 gewonnen uitduel bracht hij zijn ploeg in de 99e minuut op een 1–3 voorsprong na een assist van Felix Kroos.[9] Op 20 september 2014 volgde zijn eerste doelpunt in de Bundesliga. In de met 4–2 verloren uitwedstrijd tegen FC Augsburg opende hij in de derde minuut de score.[10][11] Selke speelde dat seizoen dertig competitiewedstrijden voor Werder Bremen en eindigde met de club op de tiende plaats in de Bundesliga. Na afloop van het seizoen vertrok hij naar RB Leipzig.[12]

RB Leipzig

Selke tekende in april 2015 een contract tot medio 2020 bij RB Leipzig, dat op dat moment uitkwam in de 2. Bundesliga. De overstap zou ingaan na afloop van het lopende seizoen. Leipzig betaalde circa acht miljoen euro aan Werder Bremen voor zijn diensten, waarmee Selke destijds de duurste speler ooit in de 2. Bundesliga werd.[13] Op 25 juli 2015 maakte hij zijn officiële debuut voor RB Leipzig in de basisformatie van trainer Ralf Rangnick, tijdens de met 0–1 gewonnen uitwedstrijd tegen FSV Frankfurt.[14] Zijn eerste doelpunt voor de club volgde op 3 augustus, in het met 2–2 gelijkgespeelde thuisduel tegen Greuther Fürth.[15] In de dertiende minuut bracht hij zijn ploeg op gelijke hoogte na een assist van Lukas Klostermann.[16] Selke droeg met tien competitiedoelpunten bij aan de promotie van RB Leipzig naar de Bundesliga aan het einde van het seizoen 2015/16.[17] In ongeveer twee derde van de wedstrijden stond hij in de basis. In het daaropvolgende seizoen (2016/17), onder de nieuwe hoofdtrainer Ralph Hasenhüttl, verloor hij zijn basisplaats. De Oostenrijkse trainer gaf de voorkeur aan onder anderen Timo Werner en Yussuf Poulsen. Selke kwam dat seizoen voornamelijk als invaller in actie en besloot na afloop van het seizoen een transfer te maken naar Hertha BSC.[18]

Hertha BSC

Selke verruilde RB Leipzig in juli 2017 voor Hertha BSC.[19] In Berlijn werd hij opnieuw een regelmatige basisspeler, al miste hij de eerste wedstrijden van het seizoen 2017/18 vanwege een knieblessure.[20] Op 14 oktober 2017 maakte hij in de achtste speelronde zijn rentree tijdens de thuiswedstrijd tegen Schalke 04.[21] Trainer Pál Dárdai bracht hem in de rust als vervanger van Ondrej Duda.[22] In dat seizoen maakte Selke tevens zijn debuut in Europees verband. In de Europa League kwam hij driemaal in actie, tweemaal tegen Zorja Loehansk en eenmaal tegen Athletic Bilbao. In alle drie de wedstrijden wist hij te scoren. Zijn eerste officiële doelpunt voor Hertha BSC maakte hij op 19 oktober 2017 tegen Zorja Loehansk.[23] Op 5 november volgde zijn eerste competitiedoelpunt voor de club.[23] In het met 3–3 gelijkgespeelde uitduel tegen VfL Wolfsburg bracht hij zijn ploeg in de 83e minuut op 2–3.[24] Selke sloot het seizoen af met tien doelpunten in de Bundesliga. Op 14 april 2018 schreef hij clubgeschiedenis door in het thuisduel tegen 1. FC Köln het 1.000e thuisdoelpunt van Hertha BSC te maken. De wedstrijd eindigde in een 2–1 overwinning.[25]

In zijn tweede seizoen (2018/19) miste Selke wederom het begin van de competitie, ditmaal door een klaplong die hij opliep tijdens het trainingskamp in Neuruppin.[26] Na zijn herstel wist hij niet direct een basisplaats te veroveren. Op 1 december 2018, tijdens de uitwedstrijd tegen Hannover 96 op de dertiende speeldag, stond hij voor het eerst dat seizoen in de basis. Vanaf dat moment behield hij zijn plek in de startopstelling. Tijdens het seizoen 2019/20 slaagde Selke er opnieuw niet in om een vaste waarde te worden. In de eerste seizoenshelft had hij te maken met concurrentie van onder meer Dodi Lukebakio, en in de winterstop versterkte Hertha de selectie met Krzysztof Piątek en Matheus Cunha.[27] Door het beperkte perspectief op speeltijd besloot Selke in januari 2020 om voor anderhalf jaar terug te keren naar Werder Bremen op huurbasis.[28]

In juli 2021 keerde hij terug bij Hertha BSC.[29] Hoewel hij het seizoen 2021/22 begon als basisspeler, verloor hij al snel zijn plek en belandde hij opnieuw op de reservebank. In een moeizaam seizoen waarin Hertha meerdere trainerswissels doormaakte — van Pál Dárdai naar Tayfun Korkut en vervolgens Felix Magath — wist Selke zich niet opnieuw in de basis te spelen.[30][31] Op 30 april 2022 speelde hij in de uitwedstrijd tegen Arminia Bielefeld zijn 100ste officiële wedstrijd voor Hertha BSC.[32] Het seizoen 2022/23 begon onder leiding van de nieuwe trainer Sandro Schwarz.[33] Ook hij gaf Selke voornamelijk een rol als invaller. In de winterstop besloot Selke de overstap te maken naar competitiegenoot 1. FC Köln.[34]

Verhuur aan Werder Bremen

In de winterse transferperiode van 2020 keerde Selke op huurbasis terug naar Werder Bremen. De huurperiode, met een looptijd van anderhalf jaar, ging in per direct.[35] Op 1 februari 2020 maakte hij zijn rentree voor de Noord-Duitse club in de uitwedstrijd tegen FC Augsburg. Trainer Florian Kohfeldt stelde hem direct op in de basis.[36] Na enkele wedstrijden raakte Selke zijn basisplaats kwijt aan de jonge Amerikaan Josh Sargent, waarna hij het restant van het seizoen voornamelijk als invaller moest functioneren. In het daaropvolgende seizoen 2020/21 veranderde zijn situatie niet wezenlijk. Bovendien kreeg hij met de komst van Niclas Füllkrug extra concurrentie in de aanval. Selke kwam in totaal tot 34 officiële wedstrijden voor Werder in zijn tweede periode bij de club. In meer dan de helft daarvan begon hij op de bank. Hij maakte drie doelpunten, waaronder één tegen zijn toenmalige werkgever Hertha BSC.[37] In de met 1–4 verloren thuiswedstrijd op 19 september 2020 tekende hij in de 69e minuut voor de 1–3.[38] In de huurovereenkomst was een verplichte koopoptie opgenomen, die van kracht zou worden tenzij Werder Bremen zou degraderen naar de 2. Bundesliga. Omdat die degradatie aan het einde van het seizoen 2020/21 een feit werd, kwam de verplichting te vervallen.[39] Selke, die in sportief opzicht weinig had kunnen bijdragen aan het voorkomen van de degradatie, keerde daarop terug naar Hertha BSC.[29]

1. FC Köln

Selke tekende in januari 2023 een contract bij 1. FC Köln, oorspronkelijk tot medio 2024.[40] Vijf maanden later werd deze verbintenis opengebroken en verlengd tot de zomer van 2026.[41] Hij maakte zijn debuut voor Die Geißböcke op 21 januari 2023 in een thuiswedstrijd tegen zijn voormalige club Werder Bremen.[42] In de met 7–1 gewonnen competitiewedstrijd viel hij in de 59e minuut in voor Steffen Tigges.[43] Kort na zijn komst verwierf Selke een basisplaats onder trainer Steffen Baumgart. Op 18 maart 2023 maakte hij zijn eerste doelpunt voor Köln, in de met 6–1 verloren uitwedstrijd tegen Borussia Dortmund. Hij tekende in de 42e minuut voor de enige treffer van zijn ploeg.[44] Zijn tweede seizoen (2023/24) werd overschaduwd door blessureleed. Selke liep tweemaal een voetbreuk op, waardoor hij na de winterstop nauwelijks in actie kwam.[45] Köln bivakkeerde het gehele seizoen in de degradatiezone en eindigde uiteindelijk als zeventiende, wat directe degradatie naar de 2. Bundesliga betekende.[46] Selke had in zijn contract een clausule laten opnemen die hem de mogelijkheid gaf de club bij degradatie transfervrij te verlaten. Van deze optie maakte hij gebruik. In juli 2024 vervolgde hij zijn loopbaan bij Hamburger SV.[47]

Hamburger SV

In de zomer van 2024 maakte Selke transfervrij de overstap naar Hamburger SV, waar hij werd herenigd met zijn voormalige trainer Steffen Baumgart.[48] Vanwege een opgelopen beenbreuk gebruikte hij de voorbereiding op het seizoen 2024/25 om te revalideren.[49] Hierdoor begon hij niet in de basis tijdens de openingswedstrijd van de competitie tegen zijn oude club 1. FC Köln. In het met 1–2 gewonnen uitduel in het RheinEnergieStadion maakte hij in de blessuretijd als invaller zijn debuut voor Die Rothosen.[50] Enkele weken later, op 18 augustus, maakte hij zijn eerste doelpunt voor de club in de eerste ronde van de DFB-Pokal. In de met 1–7 gewonnen uitwedstrijd tegen SV Meppen bracht hij in de 56e minuut de stand op 0–3 na een voorzet van Ransford Königsdörffer.[51][52] Door de aanwezigheid van Robert Glatzel, de clubtopscorer van de voorgaande drie seizoenen, kreeg Selke in het begin van het seizoen alleen speelminuten als wisselspeler. Op 15 september maakte hij zijn eerste competitiedoelpunt in de met 5–0 gewonnen thuiswedstrijd tegen SSV Jahn Regensburg, waarin hij in de 89e minuut de 4–0 scoorde na een assist van Jean-Luc Dompé.[53][54] Een week later was hij opnieuw trefzeker, ditmaal in de 95e minuut van het uitduel tegen 1. FC Kaiserslautern, waarmee hij een 2–2 gelijkspel veiligstelde.[55] Naar aanleiding van deze prestaties kreeg Selke een basisplaats toebedeeld van Baumgart. Hij beloonde dit vertrouwen met vier doelpunten onder diens leiding. Dit was van extra belang aangezien Glatzel geblesseerd raakte en Selke diens rol als doelpuntenmaker overnam.[56] In november stokte de doelpuntenproductie van Selke, wat samenviel met een reeks teleurstellende resultaten van Hamburger SV. Dit leidde tot het ontslag van Baumgart, die werd opgevolgd door Merlin Polzin.[57] Onder Polzin behield Selke zijn basisplaats en hervond hij zijn scorende vorm. Tot aan de winterstop voegde hij nog vier doelpunten aan zijn totaal toe.

Op 25 januari 2025 raakte Selke geblesseerd aan zijn jukbeen na een botsing met Toni Leistner tijdens de uitwedstrijd tegen zijn voormalig werkgever Hertha BSC.[58] Hij miste alleen de daaropvolgende wedstrijd tegen Hannover 96, waarna hij met een beschermend masker zijn rentree maakte.[59] Op 7 februari scoorde bij hij zijn rentree beide doelpunten in de met 1–2 gewonnen uitwedstrijd tegen Preußen Münster.[60] In de weken daarna volgden doelpunten in het 1–1 gelijkspel tegen Jahn Regensburg, tweemaal in de met 3–0 gewonnen thuiswedstrijd tegen Hertha BSC en eenmaal in de 4–1 thuisoverwinning op Fortuna Düsseldorf. In de slotfase van het seizoen trof hij nog vijf keer doel, waarmee hij zijn totaal op 22 competitiedoelpunten bracht. Selke werd daarmee niet alleen clubtopscorer, maar ook topscorer van de 2. Bundesliga.[61] Zijn doelpunten droegen in belangrijke mate bij aan de tweede plaats van Hamburger SV en daarmee de promotie naar de Bundesliga, na een afwezigheid van 2.555 dagen.[62] Ondanks zijn aandeel in de promotie strandden de onderhandelingen over een nieuw contract, waarna hij besloot de club te verlaten. Vervolgens zette hij zijn loopbaan voort in Turkije bij het in de Süper Lig uitkomende Başakşehir FK.[63]

Başakşehir FK

In juli 2025 tekende Selke een contract bij Başakşehir FK tot medio 2027, met een optie op een extra seizoen.[64]

Clubstatistieken

Seizoen Club Competitie Competitie Beker Internationaal Totaal
Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp.
2013/14 Vlag van Duitsland Werder Bremen Bundesliga 3 0 — — 3 0
2014/15 30 9 3 1 — 33 10
Club totaal 33 9 3 1 0 0 36 10
2015/16 Vlag van Duitsland RB Leipzig 2. Bundesliga 30 10 2 0 — 32 10
2016/17 Bundesliga 21 4 — — 21 4
Club totaal 51 14 2 0 0 0 53 14
2017/18 Vlag van Duitsland Hertha BSC Bundesliga 27 10 1 0 3 4 31 14
2018/19 30 3 2 1 – 32 4
2019/20 19 1 2 0 – 21 1
Club totaal 76 14 5 1 3 4 84 19
2019/20 → Vlag van Duitsland Werder Bremen Bundesliga 11 0 2 1 – 13 1
2020/21 23 3 3 0 – 26 3
Club totaal 34 3 5 1 0 0 39 4
2021/22 Vlag van Duitsland Hertha BSC Bundesliga 25 4 3 1 – 28 5
2022/23 13 1 1 1 – 14 2
Club totaal* 114 19 9 3 3 4 126 26
2022/23 Vlag van Duitsland FC Köln Bundesliga 17 5 — – 17 5
2023/24 19 6 2 0 – 21 6
Club totaal 36 11 2 0 0 0 38 11
2024/25 Vlag van Duitsland Hamburger SV 2.Bundesliga 31 22 2 1 – 33 23
Club totaal 31 22 2 1 0 0 33 23
2025/26 Vlag van Turkije Başakşehir FK Süper Lig 0 0 0 0 0 0 0 0
Club totaal 0 0 0 0 0 0 0 0
Bijgewerkt tot 12 juli 2025

* Beide periodes bij Hertha BSC opgeteld.

Interlandcarrière

Selke kwam uit voor meerdere Duitse nationale jeugdelftallen en nam met zowel Duitsland –19 als Duitsland –21 deel aan een EK-eindronde. Met beide teams werd hij Europees kampioen. In totaal speelde hij 46 jeugdinterlands, waarin hij 30 keer scoorde. Tijdens deze periode speelde hij onder anderen samen met Serge Gnabry, Nadiem Amiri, Waldemar Anton en Julian Brandt. Daarnaast maakte Selke deel uit van de Duitse selectie voor deOlympische Zomerspelen 2016 in Rio de Janeiro, waar hij met het Olympisch elftal de zilveren medaille won.

Duitse jeugdelftallen

Selke maakte op 25 mei 2011 zijn debuut in een Duits jeugdelftal. Onder leiding van bondscoach Stefan Böger viel hij in de 73e minuut in voor Said Benkarit tijdens een oefeninterland van Duitsland –16 tegen Frankrijk. Enkele maanden later maakte hij zijn eerste interlanddoelpunt, namens Duitsland –17. In een met 4–0 gewonnen oefenwedstrijd tegen Turkije bracht hij zijn ploeg in de 63e minuut op een 2–0 voorsprong.[65]

Onder-19

Op 14 augustus 2013 maakte Selke zijn debuut voor Duitsland –19, in een oefeninterland tegen Hongarije onder leiding van bondscoach Marcus Sorg. In aanloop naar het Europees kampioenschap 2014 in Hongarije speelde hij een belangrijke rol in de kwalificatiereeks, met vijf doelpunten, waarvan vier in een met 5–0 gewonnen wedstrijd tegen Letland.[66] Tijdens de eindronde was hij opnieuw trefzeker. In de groepsfase scoorde hij tweemaal tegen zowel Bulgarije (3–0) als Oekraïne (2–0), en eenmaal in het 2–2 gelijkspel tegen Servië. In de halve finale tegen Oostenrijk (4–0) maakte hij wederom een doelpunt.[67] Duitsland bereikte de finale, waarin Selke negentig minuten meespeelde. Een doelpunt van Hany Mukhtar bezorgde Duitsland een 1–0 overwinning op Portugal en de Europese titel.[68] Selke werd met zes doelpunten topscorer van het toernooi.[69]

Onder-21

Selke debuteerde voor Duitsland –21 onder bondscoach Horst Hrubesch in een oefeninterland tegen Denemarken. Net als bij de onder-19 speelde hij een belangrijke rol in de kwalificatiecampagne voor het Europees kampioenschap van 2017. Hij kwam in actie in zeven van de tien kwalificatiewedstrijden en maakte daarin zeven doelpunten.[70] Mede door zijn bijdrage plaatste Duitsland zich voor de eindronde in Polen. Tijdens het toernooi stond Selke in alle drie de groepswedstrijden in de basis en scoorde hij eenmaal, in de met 3–0 gewonnen wedstrijd tegen Denemarken.[71] In de halve finale tegen Engeland bracht hij zijn ploeg in de 35e minuut op een 0–1 voorsprong; de wedstrijd eindigde na reguliere speeltijd en verlenging in 2–2. Duitsland won uiteindelijk na strafschoppen, waarbij Selke niet tot de nemers behoorde.[72] In de finale bleef hij op de bank, terwijl Duitsland door een doelpunt van Mitchell Weiser met 1–0 van Spanje won.[73]

Olympische Spelen

Selke maakte in 2016 deel uit van de Duitse selectie voor het olympisch voetbaltoernooi tijdens de Olympische Zomerspelen in Rio de Janeiro. Onder leiding van bondscoach Horst Hrubesch kwam hij in twee van de drie groepswedstrijden in actie. In het met 3–3 gelijkgespeelde duel tegen Zuid-Korea was hij verantwoordelijk voor een van de Duitse treffers.[74] In de kwartfinale tegen Portugal (0–4 winst) kwam Selke eveneens tot scoren.[75] Na een 2–0 overwinning op Nigeria in de halve finale plaatste Duitsland zich voor de finale tegen gastland Brazilië. Selke begon in deze wedstrijd in de basis.[76] Na een 1–1 stand na reguliere speeltijd en verlenging verloor Duitsland de finale uiteindelijk na strafschoppen. De beslissende penalty werd benut door Neymar, waardoor Selke en zijn ploeggenoten het toernooi afsloten met een zilveren medaille.[77]

Jeugdinterlands van Davie Selke voor Duitsland (Vlag van Duitsland)
№ Datum Wedstrijd Uitslag Soort Wedstrijd Doelpunten
Als speler bij Duitsland –16
1. 25 mei 2011 Vlag van Duitsland Duitsland – Vlag van Frankrijk Frankrijk 2 – 1 Vriendschappelijk
Als speler bij Duitsland –17
1. 24 augustus 2011 Vlag van Duitsland Duitsland – Vlag van Turkije Turkije 4 – 0 Vriendschappelijk Goal
2. 14 juni 2011 Vlag van Duitsland Duitsland – Vlag van Nederland Nederland 2 – 0 Vriendschappelijk Goal
3. 16 juni 2011 Vlag van Duitsland Duitsland – Vlag van Israël Israël 5 – 0 Vriendschappelijk
4. 19 juni 2011 Vlag van Duitsland Duitsland – Vlag van Italië Italië 2 – 0 Vriendschappelijk
5. 15 oktober 2011 Vlag van Albanië Albanië – Vlag van Duitsland Duitsland 0 – 1 EK-kwalificatie 2012
Als speler bij Duitsland –18
1. 14 november 2012 Vlag van Duitsland Duitsland – Vlag van Italië Italië 3 – 0 Vriendschappelijk
2. 11 december 2012 Vlag van Israël Israel – Vlag van Duitsland Duitsland 1 – 4 Vriendschappelijk
3. 5 februari 2013 Vlag van Cyprus Cyprus – Vlag van Duitsland Duitsland 1 – 1 Vriendschappelijk
4. 22 maart 2013 Vlag van Duitsland Duitsland – Vlag van Frankrijk Frankrijk 2 – 3 Vriendschappelijk
5. 26 maart 2013 Vlag van Nederland Nederland – Vlag van Duitsland Duitsland 4 – 1 Vriendschappelijk Goal
7. 14 mei 2013 Vlag van Rusland Rusland – Vlag van Duitsland Duitsland 2 – 3 Vriendschappelijk Goal
6. 16 mei 2013 Vlag van Rusland Rusland – Vlag van Duitsland Duitsland 2 – 5 Vriendschappelijk GoalGoal
Als speler bij Duitsland –19
1. 14 augustus 2013 Vlag van Hongarije Hongarije – Vlag van Duitsland Duitsland 3 – 2 Vriendschappelijk
2. 6 september 2013 Vlag van Nederland Nederland – Vlag van Duitsland Duitsland 1 – 6 Vriendschappelijk Goal
3. 10 september 2013 Vlag van Duitsland Duitsland – Vlag van Griekenland Griekenland 2 – 0 Vriendschappelijk Goal
4. 10 oktober 2013 Vlag van Duitsland Duitsland – Vlag van Wit-Rusland Wit-Rusland 2 – 1 EK-kwalificatie 2014
5. 15 oktober 2013 Vlag van Schotland Schotland – Vlag van Duitsland Duitsland 1 – 1 EK-kwalificatie 2014
6. 12 oktober 2013 Vlag van Duitsland Duitsland – Vlag van Letland Letland 5 – 0 EK-kwalificatie 2014 GoalGoalGoalGoal
7. 5 maart 2014 Vlag van Italië Italië – Vlag van Duitsland Duitsland 1 – 1 Vriendschappelijk Goal
8. 16 april 2014 Vlag van Duitsland Duitsland – Vlag van België België 5 – 2 Vriendschappelijk
9. 31 mei 2014 Vlag van Duitsland Duitsland – Vlag van Litouwen Litouwen 2 – 0 EK-kwalificatie 2014
10. 5 juni 2014 Vlag van Spanje Spanje – Vlag van Duitsland Duitsland 1 – 3 EK-kwalificatie 2014 Goal
11. 19 juli 2014 Vlag van Bulgarije Bulgarije – Vlag van Duitsland Duitsland 0 – 3 Europees kampioenschap 2014 GoalGoal
12. 22 juli 2014 Vlag van Duitsland Duitsland – Vlag van Servië Servië 2 – 2 Europees kampioenschap 2014 Goal
13. 25 juli 2014 Vlag van Duitsland Duitsland – Vlag van Oekraïne Oekraïne 2 – 0 Europees kampioenschap 2014 GoalGoal
14. 28 juli 2014 Vlag van Duitsland Duitsland – Vlag van Australië Oostenrijk 4 – 0 Europees kampioenschap 2014 Goal
15. (finale) 31 juli 2014 Vlag van Portugal Portugal – Vlag van Duitsland Duitsland 0 – 1 Europees kampioenschap 2014
Als speler bij Duitsland –20
1. 14 november 2014 Vlag van Duitsland Duitsland – Vlag van Zwitserland Zwitserland 1 – 1 Vriendschappelijk
2. 18 november 2014 Vlag van Polen Polen – Vlag van Duitsland Duitsland 0 – 2 Vriendschappelijk Goal
3. 21 april 2015 Vlag van Italië Italië – Vlag van Duitsland Duitsland 2 – 1 Vriendschappelijk
Als speler bij Duitsland –21
1. 3 september 2015 Vlag van Duitsland Duitsland – Vlag van Denemarken Denemarken 2 – 1 Vriendschappelijk
2. 8 september 2015 Vlag van Azerbeidzjan Azerbeidzjan – Vlag van Duitsland Duitsland 0 – 3 EK-kwalificatie 2017 GoalGoal
3. 9 oktober 2015 Vlag van Duitsland Duitsland – Vlag van Finland Finland 4 – 0 EK-kwalificatie 2017 Goal
4. 17 november 2015 Vlag van Duitsland Duitsland – Vlag van Australië Oostenrijk 4 – 2 EK-kwalificatie 2017 Goal
5. 24 maart 2016 Vlag van Duitsland Duitsland – Vlag van Faeröer Faeröer 4 – 1 EK-kwalificatie 2017
6. 29 maart 2016 Vlag van Rusland Rusland – Vlag van Duitsland Duitsland 0 – 2 EK-kwalificatie 2017 Goal
7. 7 oktober 2016 Vlag van Duitsland Duitsland – Vlag van Rusland Rusland 4 – 3 EK-kwalificatie 2017 Goal
8. 11 oktober 2016 Vlag van Australië Oostenrijk – Vlag van Duitsland Duitsland 1 – 4 EK-kwalificatie 2017 Goal
9. 10 november 2016 Vlag van Duitsland Duitsland – Vlag van Turkije Turkije 1 – 0 Vriendschappelijk
10. 24 maart 2017 Vlag van Duitsland Duitsland – Vlag van Engeland Engeland 1 – 0 Vriendschappelijk
11. 28 maart 2017 Vlag van Duitsland Duitsland – Vlag van Portugal Portugal 0 – 1 Vriendschappelijk
12. 18 juni 2017 Vlag van Duitsland Duitsland – Vlag van Tsjechië Tsjechië 2 – 0 Europees Kampioenschap 2017
13. 21 juni 2017 Vlag van Duitsland Duitsland – Vlag van Denemarken Denemarken 3 – 0 Europees Kampioenschap 2017 Goal
14. 21 juni 2017 Vlag van Italië Italië – Vlag van Duitsland Duitsland 1 – 0 Europees Kampioenschap 2017
15. 21 juni 2017 Vlag van Engeland Engeland – Vlag van Duitsland Duitsland 5 – 6 (n.s.) Europees Kampioenschap 2017 Goal
Als speler van de Olympische ploeg
1. 4 augustus 2016 Vlag van Mexico Mexico – Vlag van Duitsland Duitsland 2 – 2 Olympische Spelen 2016
2. 7 augustus 2016 Vlag van Duitsland Duitsland – Vlag van Zuid-Korea Zuid-Korea 3 – 3 Olympische Spelen 2016 Goal
3. 13 augustus 2016 Vlag van Portugal Portugal – Vlag van Duitsland Duitsland 0 – 4 Olympische Spelen 2016 Goal
4. 17 augustus 2016 Vlag van Nigeria Nigeria – Vlag van Duitsland Duitsland 0 – 2 Olympische Spelen 2016 Goal
5. 20 augustus 2016 Vlag van Brazilië Brazilië – Vlag van Duitsland Duitsland 6 – 5 (n.s.) Olympische Spelen 2016
Bijgewerkt tot 14 december 2024

Persoonlijk

Selke werd geboren in Duitsland en bezit de Duitse nationaliteit. Zijn vader is afkomstig uit Ethiopië, terwijl zijn moeder Tsjechische roots heeft. Selke speelt bij voorkeur met rugnummer 27, een nummer dat hij bij meerdere clubs heeft gedragen.[78]

Erelijst

Competitie
Aantal Jaren
Vlag van Duitsland Duitsland –19
Europees kampioen –19 1x 2014
Vlag van Duitsland Duitsland –21
Europees kampioen –21 1x 2017

Zie ook

Referenties

  1. ↑ a b Werder verpflichtet Talent Davie Selke. Geraadpleegd op 12 juli 2025.
  2. ↑ Werders U19 siegt weiter: Spätes 1:0 gegen St. Pauli. Geraadpleegd op 12 juli 2025.
  3. ↑ Selke erstmals im Profi-Training (23 oktober 2013). Geraadpleegd op 12 juli 2025.
  4. ↑ Werder win 3-2 thriller (3 november 2013). Geraadpleegd op 7 december 2024.
  5. ↑ Mielitz im Tiefschlaf, Karius hellwach (24 november 2013). Geraadpleegd op 7 december 2024.
  6. ↑ Neuer Vertrag bis 2018: Selke hat unterschrieben (18 september 2014). Geraadpleegd op 7 december 2024.
  7. ↑ Super-Talent gibt Benfica & England einen Korb (15 september 2014). Geraadpleegd op 12 juli 2025.
  8. ↑ Mit Hängen und Würgen: Werder beendet schwarze Serie (17 augustus 2014). Geraadpleegd op 7 december 2024.
  9. ↑ Statistieken FV Illertissen - Weder Bremen op 17 augustus 2014. Geraadpleegd op 7 december 2024.
  10. ↑ Werner ist Werders Schreckgespenst (20 september 2014). Geraadpleegd op 7 december 2024.
  11. ↑ Statistieken FC Augsburg - Werder Bremen op 20 september 2014. Geraadpleegd op 7 december 2024.
  12. ↑ Deal perfekt: Selke wechselt von Werder zu RB Leipzig (1 april 2015). Geraadpleegd op 7 december 2025.
  13. ↑ AD - Duits toptalent voor 8 miljoen naar Tweede Bundesliga
  14. ↑ Auftakt nach Maß - Leipzig feiert Sabitzer! (25 juli 2015). Geraadpleegd op 7 december 2024.
  15. ↑ Forsberg bestraft Fürther Chancenverwertung (3 augustus 2015). Geraadpleegd op 7 december 2024.
  16. ↑ Statistieken RB Leipzig - Greuter Fürth op 3 augustus 2015. Geraadpleegd op 7 december 2024.
  17. ↑ Famous DFB flop Davie Selke linked with sensational return to RB Leipzig (30 mei 2025). Geraadpleegd op 12 juli 2025.
  18. ↑ Hartmann, Oliver, Hertha bestätigt: Selke kommt von RB Leipzig (1 juni 2017). Geraadpleegd op 7 december 2024.
  19. ↑ RB Leipzig: Davie Selke wechselt Hertha BSC Berlin (1 juni 2017). Geraadpleegd op 16 augustus 2024.
  20. ↑ https://www.herthabsc.com/de/nachrichten/2017/07/13353-selke-fallt-aus (27 juli 2017). Geraadpleegd op 16 augustus 2024.
  21. ↑ Haraguchi und Goretzka bringen S04 auf Kurs (14 oktober 2017). Geraadpleegd op 16 augustus 2024.
  22. ↑ Statistieken Hertha BSC - Schalke 04 op 14 oktober 2017. Geraadpleegd op 16 augustus 2024.
  23. ↑ a b Herthas Selke trotz Tor-Debüt selbstkritisch (20 oktober 2017). Geraadpleegd op 6 december 2024.
  24. ↑ Statistieken VfL Wolfsburg - Hertha BSC op 5 november 2017. Geraadpleegd op 16 augustus 2024.
  25. ↑ Rosentritt, Michael, Update 2:1 gegen den 1. FC Köln: Davie Selke erzielt das 1000. Heimtor von Hertha BSC (14 april 2018). Geraadpleegd op 6 december 2024.
  26. ↑ Nach schwerer Verletzung: Selke in Berlin operiert (17 juli 2018). Geraadpleegd op 7 december 2024.
  27. ↑ Nächster teurer Neuzugang: Hertha BSC holt auch Cunha (31 januari 2020). Geraadpleegd op 7 december 2024.
  28. ↑ Werder Bremen leiht Davie Selke von Hertha BSC aus (31 januari 2020). Geraadpleegd op 5 december 2024.
  29. ↑ a b Davie Selke kehrt nach Berlin zurück (24 mei 2021). Geraadpleegd op 7 december 2024.
  30. ↑ Hertha BSC trennt sich von Dardai - Korkut übernimmt (29 november 2021). Geraadpleegd op 7 december 2024.
  31. ↑ Korkut-Nachfolger gefunden: Felix Magath soll Hertha retten (13 maart 2022). Geraadpleegd op 7 december 2024.
  32. ↑ Last-Minute-Remis auf der Alm (30 april 2022). Geraadpleegd op 7 december 2024.
  33. ↑ Tinte trocken: Schwarz übernimmt bei Hertha (2 juni 2022). Geraadpleegd op 7 december 2024.
  34. ↑ "Reife Persönlichkeit": Selke-Wechsel von Hertha nach Köln offiziell (2 januari 2023). Geraadpleegd op 7 december 2024.
  35. ↑ Rohr, Steffen, Leihe mit satter Kaufpflicht: Selke kehrt nach Bremen zurück (31 januari 2020). Geraadpleegd op 6 december 2024.
  36. ↑ Rohr, Steffen, Schutzklausel: Selke darf gegen Hertha nicht spielen (2 februari 2020). Geraadpleegd op 6 december 2024.
  37. ↑ Plötzlich Torjäger: Pekarik trifft schon wieder (19 september 2020). Geraadpleegd op 6 december 2024.
  38. ↑ Statistieken Werder Bremen - Hertha BSC op 19 september 2020. Geraadpleegd op 6 december 2024.
  39. ↑ Selke muss Werder wieder verlassen Weser Kurier, 24 mei 2021.
  40. ↑ FC Verpflichtet Davie Selke FC Köln, 2 januari 2023.
  41. ↑ Davie Selke verlängert bis 2026 FC Köln, 21 juni 2023.
  42. ↑ Bremer Fehlerfestival und Tigges-Kunstschuss: Köln demontiert Bremen mit 7:1 (22 januari 2023). Geraadpleegd op 16 augustus 2024.
  43. ↑ Statistieken 1 FC Köln - Werder Bremen op 21 januari 2021. Geraadpleegd op 16 augustus 2024.
  44. ↑ Statistieken Borussia Dortmund - 1 FC Köln op 18 maart 2023. Geraadpleegd op 16 augustus 2024.
  45. ↑ Frank, Mirko, Schon wieder Fußbruch bei Selke! (8 april 2024). Geraadpleegd op 16 augustus 2024.
  46. ↑ Doppelpack und Traumtor: Heidenheim schickt desolate Kölner in die 2. Bundesliga (18 mei 2024). Geraadpleegd op 5 december 2024.
  47. ↑ "Gedanke hat mich sofort gepackt": HSV verpflichtet ablösefreien Selke (11 juli 2024). Geraadpleegd op 14 juli 2024.
  48. ↑ HSV verpflichtet Selke (11 juli 2024). Geraadpleegd op 16 augustus 2024.
  49. ↑ Mittendrin statt nur dabei: Selke mischt mit (17 juli 2024). Geraadpleegd op 16 augustus 2024.
  50. ↑ Kemper, Jürgen, „Sie finden es halt schade“Selke reagiert auf gellendes Pfeifkonzert der FC-Fans (4 augustus 2024). Geraadpleegd op 16 augustus 2024.
  51. ↑ Selke-Premiere und Pherai-Doppelpack: Effektiver HSV nimmt Hürde Meppen (18 augustus 2024). Geraadpleegd op 5 december 2024.
  52. ↑ Statistieken SV Meppen - Hamburger SV op 18 augustus 2024. Geraadpleegd op 5 december 2024.
  53. ↑ Schnellstarter Königsdörffer und ein eiskalter Dompé: Hamburg schlägt Regensburg klar (15 september 2024). Geraadpleegd op 5 december 2024.
  54. ↑ Statistieken Hamburger SV - Jahn Regensburg op 15 september 2024. Geraadpleegd op 5 december 2024.
  55. ↑ Zwei-Tore-Vorsprung verspielt: HSV holt Last-Minute-Punkt in Kaiserslautern (21 september 2024). Geraadpleegd op 25 februari 2025.
  56. ↑ Schock für den HSV: Glatzel fällt monatelang aus (12 oktober 2024). Geraadpleegd op 6 juni 2025.
  57. ↑ HSV trennt sich von Baumgart (24 november 2024). Geraadpleegd op 25 februari 2025.
  58. ↑ Gratulation aus dem Krankenwagen: HSV gewinnt Krimi und verliert Torjäger Selke (25 januari 2025). Geraadpleegd op 25 februari 2025.
  59. ↑ Wolff, Sebastian, Selke ist bereit für den "Masken-Ball", Soumahoro fällt aus (5 februari 2025). Geraadpleegd op 25 februari 2025.
  60. ↑ Spätzünder Selke: HSV bricht Aufsteiger-Fluch (7 februari 2025). Geraadpleegd op 25 februari 2025.
  61. ↑ Davie Selke gewinnt Fan-Voting als bester Spieler der 2. Bundesliga 2024/25 (16 mei 2025). Geraadpleegd op 6 juni 2025.
  62. ↑ Rückkehr des Nordderbys: HSV nach 2.555 Tagen zurück in der Bundesliga (11 mei 2025). Geraadpleegd op 6 juni 2025.
  63. ↑ Davie Selke macht seinen HSV-Abschied offiziell - Wechsel nach Istanbul (11 juli 2025). Geraadpleegd op 12 juli 2025.
  64. ↑ Torjäger Selke wechselt vom HSV in die Türkei (12 juli 2025). Geraadpleegd op 12 juli 2025.
  65. ↑ Süle und Selke treffen für DFB-Elf (24 augustus 2011). Geraadpleegd op 12 juli 2025.
  66. ↑ Vashkevich, Andrei, Germany and Scotland sweep through Group 5 (15 oktober 2013). Geraadpleegd op 14 december 2024.
  67. ↑ Six-goal Selke leads way as scoring records tumble (31 juli 2014). Geraadpleegd op 12 juli 2025.
  68. ↑ Mukhtar ist wie Götze der Held (31 juli 2014). Geraadpleegd op 14 december 2024.
  69. ↑ Six-goal Selke leads way as scoring records tumble (31 juli 2015). Geraadpleegd op 14 december 2024.
  70. ↑ Im Profil: Die U21-Finalisten 2017 (15 november 2016). Geraadpleegd op 12 juli 2025.
  71. ↑ Selke-Traumtor! DFB-Bubis hauen Dänen weg (21 juni 2017). Geraadpleegd op 12 juli 2025.
  72. ↑ England lose to Germany on penalties in Euro U-21 semi-final (27 juni 2017). Geraadpleegd op 14 december 2024.
  73. ↑ Weisers Kopfball macht den EM-Traum wahr (30 juni 2017). Geraadpleegd op 14 december 2024.
  74. ↑ In letzter Sekunde: Gnabry rettet Deutschland (7 augustus 2016). Geraadpleegd op 14 december 2024.
  75. ↑ Nach 28 Jahren: Deutsche Fußballer ziehen ins Olympia-Halbfinale ein. Geraadpleegd op 14 december 2024.
  76. ↑ Statistieken Brazilië - Duitsland op 20 augustus 2016. Geraadpleegd op 14 december 2024.
  77. ↑ Gold für Brasilien: Maracana explodiert dank Neymar! (21 augustus 2016). Geraadpleegd op 14 december 2024.
  78. ↑ Neu-Herthaner Selke privat: Schnelle Autos, schräge Frisuren, Evelyn (1 juni 2017). Geraadpleegd op 5 december 2024.
Dit artikel is uitgegeven door Wikipedia. De tekst is vrijgegeven onder de licentie Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0. Voor de mediabestanden kunnen aanvullende voorwaarden gelden.