Jan van Gijn
| Jan van Gijn | ||||
|---|---|---|---|---|
| Persoonlijke gegevens | ||||
| Geboortedatum | 22 juli 1942 | |||
| Geboorteplaats | Geldermalsen | |||
| Overlijdensdatum | 3 april 2025 | |||
| Overlijdensplaats | Utrecht | |||
| Academische achtergrond | ||||
| Alma mater | Universiteit Leiden Universiteit van Amsterdam 
| |||
| Wetenschappelijk werk | ||||
| Onderzoek | vasculaire neurologie | |||
| ||||
Jan van Gijn (Geldermalsen, 22 juli 1942 – Utrecht, 3 april 2025) was een Nederlands neuroloog en van 1983 tot 2007 hoogleraar neurologie aan het Universitair Medisch Centrum Utrecht.
Biografie
Van Gijn werd geboren in Geldermalsen als zoon van een natuurkundig ingenieur, die werkte in een steenfabriek in de Betuwe. Later zou het gezin naar Eindhoven verhuizen.[1] Na het gymnasium studeerde Van Gijn geneeskunde aan de Universiteit Leiden. Na het afronden van zijn studie verhuisde hij naar Rotterdam en werd hij in het academisch ziekenhuis Dijkzigt tot neuroloog opgeleid. In 1977 promoveerde Van Gijn op een dissertatie over de voetzoolreflex, waarna hij zich richtte op hersenbloedingen en -infarcten.[2]
In 1983 werd Van Gijn benoemd tot hoogleraar neurologie in Utrecht. Hij verwierf internationale bekendheid door zijn onderzoek naar de behandeling van beroertes, waarover hij vierhonderd wetenschappelijke artikelen publiceerde.[3]
Van Gijn was van 1996 tot en met 2007 hoofdredacteur van het Nederlands Tijdschrift voor Geneeskunde en vervulde die taak ook voor de Journal of Neurology. Sinds 2000 was hij lid van de Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen.
In 2013 leidde Van Gijn het medische team dat prins Friso op Paleis Huis ten Bosch verzorgde tot zijn overlijden.[4]
Op 70-jarige leeftijd ging Van Gijn opnieuw de collegebanken in en haalde hij een bachelor Latijn aan de Universiteit van Amsterdam en een master wetenschapsgeschiedenis aan de Universiteit Utrecht.[2][5]
Privéleven
Van Gijn was getrouwd met een huisarts en kreeg met haar drie kinderen.[6][7] Hij overleed op 82-jarige leeftijd.[8]
Bibliografie
- Stroke. A Practical Guide to Management, met Charles P. Warlow, John Wiley & Sons Inc, 1996. (ISBN 9780865428744)
- Mononeuropathies. Examination, Diagnosis and Treatment, met A. Staal en F. Spaans, Bailliere Tindall, 1998. (ISBN 9780702017797)
- Lijf en leed; geneeskunde voor iedereen, Atlas, 2011. (ISBN 9789045016856)
- Stroke. A history of ideas, Cambridge University Press, 2023. (ISBN 9781108832540)
- ↑ Jan van Gijn, baasje van Luna: ‘Uit belangstelling doorvragen is nooit onbeleefd’. De Utrechtse Internet Courant (14 januari 2017). Geraadpleegd op 14 april 2025.
- ↑ a b Vries, Huib de, Prof. Jan van Gijn: gegrepen door de beroerte. Reformatorisch Dagblad (5 augustus 2019). Geraadpleegd op 14 april 2025.
- ↑ Visser, Ellen de, 'We zijn geen som van organen'. de Volkskrant (19 februari 2011). Gearchiveerd op 6 juni 2024. Geraadpleegd op 14 april 2025.
- ↑ Van Gijn: neuroloog met oog voor patiënt. De Telegraaf (12 augustus 2013). Gearchiveerd op 14 april 2025. Geraadpleegd op 14 april 2025.
- ↑ Koelewijn, Jannetje, Neuroloog Jan van Gijn: ‘In bed leggen was het slechtste wat je na een beroerte kon doen met een patiënt’. NRC (8 september 2023). Gearchiveerd op 9 september 2023. Geraadpleegd op 14 april 2025.
- ↑ Leren van patiënten. Medisch Contact (2 maart 2011). Geraadpleegd op 14 april 2025.
- ↑ Jan van Gijn, Neuroloog. Omroep NTR (14 februari 2016). Geraadpleegd op 14 april 2025.
- ↑ Overlijdensbericht. NRC (12 april 2025). Geraadpleegd op 14 april 2025.
:format(jpeg):fill(f8f8f8,true)/s3/nrchub/clippings/NH/20250412/528-advertisement-285253_1337883_gijn01ra-495387-95242c.png){kind=link}