Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1951
 Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1951
| ||
|---|---|---|
| ||
| Land | Frankrijk
| |
| Datum | 15 juli 1951 | |
| Organisator | FIM | |
| 500 cc | ||
| Snelste ronde |  Alfredo Milani
| |
| Eerste | Alfredo Milani
| |
| Tweede | .svg.png){kind=small} Bill Doran
| |
| Derde | Nello Pagani
| |
| 350 cc | ||
| Snelste ronde | Bill Doran
| |
| Eerste | Geoff Duke
| |
| Tweede | Jack Brett
| |
| Derde | Bill Doran
| |
| 250 cc | ||
| Snelste ronde | Bruno Ruffo
| |
| Eerste | Bruno Ruffo
| |
| Tweede | Gianni Leoni
| |
| Derde | Tommy Wood
| |
| Zijspan | ||
| Snelste ronde | Eric Oliver/ Lorenzo Dobelli en Ercole Frigerio/ Ezio Ricotti
| |
| Eerste | Eric Oliver/ Lorenzo Dobelli
| |
| Tweede | Ercole Frigerio/ Ezio Ricotti
| |
| Derde | Jean Murit/ André Emo
| |
De Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1951 was zesde race van wereldkampioenschap wegrace voor motorfietsen in het seizoen 1951. De races werden verreden op 15 juli 1951 op het Circuit d’Albi, een stratencircuit bij Albi in het departement Tarn. In deze Grand Prix kwamen de 500cc-, 350cc-, 250cc- en de zijspanklasse aan de start.
Algemeen
Deze eerste Franse Grand Prix die meetelde voor het wereldkampioenschap werd overschaduwd door de dood van Dario Ambrosini, die tijdens de 250cc-trainingen verongelukte. Daarop trok het team van Benelli zich voor de rest van het seizoen terug.
500cc-klasse
De overwinning van Alfredo Milani bracht de spanning in de 500cc-klasse weer enigszins terug. Bill Doran scoorde met zijn AJS Porcupine voor de tweede keer dit seizoen een podiumpositie en klom daardoor naar de derde plaats in het kampioenschap.
Uitslag 500cc-klasse
|
Niet gefinisht
|
Niet deelgenomen
|
.svg.png){kind=small}
Top tien tussenstand 500cc-klasse
| Pos | Coureur | Merk | Ptn |
|---|---|---|---|
| 1 | Geoff Duke |
Norton | 26 |
| 2 | Alfredo Milani |
Gilera | 20 |
| 3 | Bill Doran |
AJS | 12 |
| 4 | Umberto Masetti |
Gilera | 11 |
| 5 |  Reg Armstrong |
AJS | 9 |
| 6 | Fergus Anderson |
Moto Guzzi | 8 |
| Enrico Lorenzetti |
Moto Guzzi | ||
| 8 | Tommy Wood |
Norton | 6 |
| Nello Pagani |
Gilera | ||
| 10 | Carlo Bandirola |
MV Agusta | 5 |
350cc-klasse
Geoff Duke won wel de 350cc-race in Frankrijk en hij breidde zijn voorsprong in het wereldkampioenschap flink uit omdat Les Graham geen punten scoorde. Graham werd in de stand zelfs gepasseerd door privérijder Johnny Lockett, die in de race vierde werd achter Jack Brett en Bill Doran.
Uitslag 350cc-klasse
Niet deelgenomen
|
Onbekend[2]
|
.svg.png){kind=small}
Top tien tussenstand 350cc-klasse
| Pos | Coureur | Merk | Ptn |
|---|---|---|---|
| 1 | Geoff Duke |
Norton | 24 |
| 2 | Johnny Lockett |
Norton | 15 |
| 3 | Les Graham |
Velocette | 14 |
| Bill Doran |
AJS | ||
| 5 | Bill Petch |
AJS | 10 |
| Jack Brett |
Norton | ||
| 7 | Cecil Sandford |
Velocette | 9 |
| 8 | Tommy Wood |
Velocette | 8 |
| 9 | Bill Lomas |
Velocette | 6 |
| Reg Armstrong |
AJS |
250cc-klasse
Zonder de verongelukte Dario Ambrosini won Bruno Ruffo de Franse 250cc-race met slechts 0,9 seconde voorsprong op zijn stalgenoot Gianni Leoni. Ruffo, die niet naar de TT van Man was gereisd, kwam nu samen met Ambrosini aan de leiding van het wereldkampioenschap te staan. Tommy Wood reed ook een Moto Guzzi, maar werd met bijna twee minuten achterstand derde. Hij zakte van de tweede naar de derde plaats in het WK.
Uitslag 250cc-klasse
Niet deelgenomen
|
Onbekend[2]
|
Top tien tussenstand 250cc-klasse
| Pos | Coureur | Merk | Ptn |
|---|---|---|---|
| 1 | Dario Ambrosini (†) |
Benelli | 14 |
| Bruno Ruffo |
Moto Guzzi | ||
| 3 | Tommy Wood |
Moto Guzzi | 12 |
| 4 | Gianni Leoni |
Moto Guzzi | 10 |
| 5 | Enrico Lorenzetti |
Moto Guzzi | 4 |
| 6 | Wilf Hutt |
Moto Guzzi | 3 |
.svg.png){kind=small} Benoît Musy |
Moto Guzzi | ||
| Fergus Anderson |
Moto Guzzi | ||
| 9 | Cecil Sandford |
Velocette | 2 |
| Arthur Wheeler |
Velocette | ||
| Bill Lomas |
Velocette |
Zijspanklasse
In de zijspanrace reden Eric Oliver en Ercole Frigerio allebei de snelste ronde (3 minuten en 59,1 seconde), maar Oliver won met bakkenist Lorenzo Dobelli met bijna twaalf seconden verschil. Daardoor stonden Oliver en Frigerio samen aan de leiding van het wereldkampioenschap. Met nog slechts één race te gaan waren ze de enige titelkandidaten. Oliver was overigens ook weer een gestart in de 500cc-soloklasse, maar hij had de finish niet gehaald.
Uitslag zijspanklasse
|
Onbekend[2]
|
Top tien tussenstand zijspanklasse
| Pos | Coureur | Bakkenist | Merk | Ptn |
|---|---|---|---|---|
| 1 | Ercole Frigerio |
Ezio Ricotti |
Gilera | 26 |
| Eric Oliver |
Lorenzo Dobelli |
Norton | ||
| 3 | Albino Milani |
Giuseppe Pizzocri |
Gilera | 11 |
| 4 | Giovanni Carrù |
Carlo Musso |
Carrù-Triumph | 4 |
.svg.png){kind=small} Marcel Masuy |
Denis Jenkinson |
Norton | ||
| Ernesto Merlo |
Dino Magri |
Gilera | ||
| Pip Harris |
Neil Smith |
Norton | ||
| Jean Murit |
André Emo |
Norton | ||
| 9 | Cyril Smith |
Bob Onslow |
Norton | 3 |
| Jacques Drion |
Bob Onslow |
Norton |
- Luigi & Gianna Rivola: De geschiedenis van de motorsport, oorsprong en ontwikkeling, 1993 Uitgeverij Uniepers b.v., Abcoude ISBN 90 6825 131 7
Voetnoten
- ↑ Bob Foster had na de GP van België zijn carrière beëindigd.
- ↑ a b c Niet gefinisht, niet deelgenomen of niet geregistreerd.
- ↑ Dario Ambrosini was tijdens de trainingen dodelijk verongelukt.
| Vorige race: TT Assen 1951 |
FIM wereldkampioenschap wegrace 3e seizoen (1951) |
Volgende race: Ulster Grand Prix 1951 |
|
| ||
| Vorige race: Geen |
Grand Prix-wegrace van Frankrijk | Volgende race: Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1953 |
· 
· 
· ·