Finale UEFA Women's Champions League 2025

Finale UEFA Women's Champions League 2025
De finale werd gespeeld in het Estádio José Alvalade.
De finale werd gespeeld in het Estádio José Alvalade.
Arsenal WFC
Vlag van Engeland		 FC Barcelona
Vlag van Spanje
1 0
Verslag
Competitie UEFA Women's Champions League 2024–25
Datum 24 mei 2025
Stadion Estádio José Alvalade
Locatie Vlag van Portugal Lissabon
Scheidsrechter Vlag van Kroatië Ivana Martinčić
Toeschouwers 38.356
Vrouw van de wedstrijd Vlag van Zweden Stina Blackstenius
← Vorige     Volgende →
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

De UEFA Women's Champions Leaguefinale van het seizoen 2024/25 was de 24ste eindstrijd van het primaire toernooi in het Europees clubvoetbal voor vrouwen en de 16de sinds de naamsverandering. De voetbalwedstrijd vond plaats tussen de Engelse club Arsenal WFC en de Spaanse titelverdediger FC Barcelona in het Estádio José Alvalade te Lissabon op zaterdag 24 mei 2025 met Ivana Martinčić als scheidsrechter. Arsenal WFC won met 1–0 dankzij een doelpunt van Stina Blackstenius in de tweede helft, won het toernooi voor de tweede keer en kwalificeerde zich zo voor de UEFA Women's Champions League 2025/26.

Organisatie

Op 28 juni 2023 werd door de UEFA in Nyon het Estádio José Alvalade in Lissabon aangewezen om de UEFA Women's Champions Leaguefinale van 2025 in te laten spelen.[1] In hetzelfde stadion werd eerder de UEFA Cupfinale van 2005 gespeeld. Eerder werd ook de UEFA Women's Champions Leaguefinale van 2014 in Lissabon gespeeld, in het Estádio do Restelo.

De UEFA stelde op 22 mei 2025 de Kroaat Ivana Martinčić aan als scheidsrechter voor de finale. Bij de UEFA Women's Champions Leaguefinale van een jaar eerder was zij de vierde official. Zij werd de eerste Kroatische die de finale van de UEFA Women's Champions League zou leiden. Zij zou geassisteerd worden door landgenoten Sanja Rođak-Karšić en Maja Petravić als assistent-scheidsrechters en de Macedoniër Ivana Projkovska als vierde official. De Portugees Tiago Martins werd aangesteld als videoscheidsrechter voor de finale, gesteund door de Serviër Momčilo Marković en de Sloveen Alen Borošak.[2][3]

Voorgeschiedenis

Arsenal WFC speelde één keer eerder de finale van de UEFA Women's Champions League, toen het toernooi nog de UEFA Women's Cup heette in 2007 en Umeå IK over twee wedstrijden met 1–0 werd verslagen. FC Barcelona stond in de zes voorgaande jaren vijf keer eerder in de UEFA Women's Champions Leaguefinale. Het won de edities van 2021 tegen Chelsea FC en de twee recentste in 2023 tegen VfL Wolfsburg en 2024 tegen Olympique Lyonnais, terwijl het verloor in 2019 en 2022, beide keren tegen Olympique Lyonnais.

Naast Arsenal WFC was Chelsea FC de enige andere club die ooit eerder de UEFA Women's Champions Leaguefinale: de finale van 2021 waarin FC Barcelona van Chelsea FC won was de enige eerdere keer dat de finale gespeeld werd tussen een Engelse en een Spaanse club. Nooit eerder had een andere Spaanse club dan FC Barcelona in de finale van de UEFA Women's Champions League gestaan. Arsenal WFC en FC Barcelona speelden keer eerder tegen elkaar in de UEFA Women's Champions League. Arsenal WFC won met 0–3 en 4–0 in de eerste ronde in 2012, FC Barcelona won met 4–1 en 0–4 in de groepsfase in UEFA Women's Champions League 2021/22.[4]

Weg naar de finale

Zie UEFA Women's Champions League 2024/25 voor het hoofdartikel over dit onderwerp.
Vlag van Engeland Arsenal WFC Ronde Vlag van Spanje FC Barcelona
Tegenstander Thuis Uit Totaal Kwalificatiefase Tegenstander Thuis Uit Totaal
Vlag van Schotland Rangers FC 6 – 0 (T) Eerste ronde Bye
Vlag van Noorwegen Rosenborg BK 1 – 0 (T)
Vlag van Zweden BK Häcken 0 – 1 (U) 4 – 0 (T) 4 – 1 Tweede ronde
Tegenstander Locatie Uitslag Groepsfase Tegenstander Locatie Uitslag
Vlag van Duitsland Bayern München Uit 2 – 5 Speelronde 1 Vlag van Engeland Manchester City Uit 0 – 2
Vlag van Noorwegen Vålerenga IF Thuis 4 – 1 Speelronde 2 Vlag van Zweden Hammarby IF Thuis 9 – 0
Vlag van Italië Juventus FC Uit 4 – 0 Speelronde 3 Vlag van Oostenrijk Sankt Pölten Thuis 7 – 0
Vlag van Italië Juventus FC Thuis 1 – 0 Speelronde 4 Vlag van Oostenrijk Sankt Pölten Uit 4 – 1
Vlag van Noorwegen Vålerenga IF Uit 3 – 1 Speelronde 5 Vlag van Zweden Hammarby IF Uit 3 – 0
Vlag van Duitsland Bayern München Thuis 3 – 2 Speelronde 6 Vlag van Engeland Manchester City Thuis 3 – 0
Pos Team Wed Ptn
1 Vlag van Engeland Arsenal 6 15
2 Vlag van Duitsland Bayern München 6 13
3 Vlag van Italië Juventus 6 6
4 Vlag van Noorwegen Vålerenga 6 1
Bron: UEFA
Kleuren: groen - winst thuisploeg; blauw - gelijkspel; rood - verlies thuisploeg.
 Stand
Pos Team Wed Ptn
1 Vlag van Spanje FC Barcelona 6 15
2 Vlag van Engeland Manchester City 6 15
3 Vlag van Zweden Hammarby IF 6 6
4 Vlag van Oostenrijk Sankt Pölten 6 0
Bron: UEFA
Kleuren: groen - winst thuisploeg; blauw - gelijkspel; rood - verlies thuisploeg.
Tegenstander Heen Terug Totaal Knock-outfase Tegenstander Heen Terug Totaal
Vlag van Spanje Real Madrid 0 – 2 (U) 3 – 0 (T) 3 – 2 Kwartfinales Vlag van Duitsland VfL Wolfsburg 4 – 1 (U) 6 – 1 (T) 10 – 2
Vlag van Frankrijk Olympique Lyonnais 1 – 2 (T) 4 – 1 (U) 5 – 3 Halve finales Vlag van Engeland Chelsea FC 4 – 1 (T) 4 – 1 (U) 8 – 2

De uitslagen staan in het perspectief van de finalist. 'T' staat voor een thuiswedstrijd, 'U' staat voor een uitwedstrijd.

Arsenal WFC

Arsenal WFC kwalificeerde zich met de derde plek in de Super League voor de kwalificatiefase van de UEFA Women's Champions League. Het bereikte het hoofdtoernooi door in de eerste ronde een toernooitje met Rangers WFC, Atlético Madrid en Rosenborg BK te winnen en vervolgens in de tweede ronde over twee wedstrijden met 4–1 te winnen van BK Häcken. De groepsfase werd afgetrapt met een 5–2 nederlaag op bezoek bij Bayern München. Onder leiding van de nieuwe trainster Renée Slegers, in eerste instantie als interim, werd de rest van de wedstrijden in een groep met ook Vålerenga IF en Juventus FC gewonnen. Zo werden de Londenaren groepswinnaar. In de kwartfinales was Real Madrid de tegenstander. De uitwedstrijd eindigde in een 2–0 nederlaag, maar Arsenal WFC wist het tweeluik in de tweede helft van de terugwedstrijd om te draaien met een 3–0 overwinning. De laatste horde richting de finale was Olympique Lyonnais. In het Emirates Stadium werd er ondanks een benutte strafschop van Mariona Caldentey met 1–2 verloren, maar in het Parc Olympique Lyonnais kwam Arsenal WFC voor de rust op voorsprong in het tweeluik, waarna het overtuigend met 1–4 won en de finale bereikte.

FC Barcelona

FC Barcelona in de uitwedstrijd tegen Hammarby IF in de groepsfase

FC Barcelona kwalificeerde zich als kampioen van de Primera División voor het hoofdtoernooi van de UEFA Women's Champions League. De groepsfase werd afgetrapt met een verrassende 2–0 nederlaag op bezoek bij Manchester City. De thuiswedstrijden tegen Hammarby IF en Sankt Pölten werden vervolgens gemakkelijk gewonnen en ook de uitwedstrijden tegen beide clubs leverden elk drie punten. FC Barcelona verzekerde zich zo van een plek in de knock-outfase en werd dankzij een 3–0 overwinning tegen Manchester City in de laatste groepswedstrijd groepswinnaar. In de kwartfinales trof het VfL Wolfsburg. De uitwedstrijd werd met 1–4 gewonnen, waarna FC Barcelona een halve finaleplaats veiligstelde met een 6–1 overwinning in eigen huis. De laatste horde richting de finale was Chelsea FC. Mede dankzij een dubbelslag van Clàudia Pina won FC Barcelona in het Estadi Johan Cruyff met 4–1. In de terugwedstrijd op Stamford Bridge won FC Barcelona met dezelfde cijfers en zo plaatste het zich voor de finale.

Wedstrijd

Verloop

Halverwege de eerste helft werd een eigen doelpunt van Irene Paredes afgekeurd vanwege buitenspel van Frida Maanum in aanloop naar het doelpunt. Verder in de helft werd een afstandsschot van Maanum gestopt door Cata Coll en schoot Kim Little over het doel. FC Barcelona begon na de rust grotere kansen te krijgen. Topscorer Clàudia Pina raakte de lat en Ona Batlle schoot naast. Invaller Stina Blackstenius stuitte namens Arsenal WFC op Coll en zag haar volley naast het doel eindigen. Tussendoor schoot zij raak in de verre hoek op aangeven van Beth Mead, eveneens invaller. FC Barcelona maakte geen gelijkmaker en zo won Arsenal WFC de finale met 1–0.[5]

Details

24 mei 2025
18:00 (UTC+2) 		Arsenal WFC Vlag van Engeland 1 – 0 (0 – 0) Vlag van Spanje FC Barcelona Stadion: Estádio José Alvalade, Vlag van Portugal Lissabon
Toeschouwers: 38.356[6]
Scheidsrechter: Vlag van Kroatië Ivana Martinčić
Assistenten: Vlag van Kroatië Sanja Rodjak-Karšić
Assistenten: Vlag van Kroatië Maja Petravić
Vierde official: Vlag van Noord-Macedonië Ivana Projkovska
Vijfde official: Vlag van Slovenië Staša Špur
Video-assistenten: Vlag van Portugal Tiago Martins
Video-assistenten: Vlag van Slovenië Alen Borošak (SVAR)
AVAR: Vlag van Servië Momčilo Marković
Speler van de wedstrijd: Vlag van Zweden Stina Blackstenius
Blackstenius Goal 74' Verslag
   
 
Arsenal WFC
FC Barcelona
DM 14 Vlag van Nederland Daphne van Domselaar
RA 2 Vlag van Verenigde Staten Emily Fox
CV 6 Vlag van Engeland Leah Williamson
CV 7 Vlag van Australië Steph Catley
LA 11 Vlag van Ierland Katie McCabe
CM 10 Vlag van Schotland Kim Little Aanvoerder
CM 12 Vlag van Noorwegen Frida Maanum Werd na 67 minuten van het veld gehaald 67'
CM 8 Vlag van Spanje Mariona Caldentey
RB 18 Vlag van Engeland Chloe Kelly Kreeg in de 65e minuut geel 65' Werd na 67 minuten van het veld gehaald 67'
SP 23 Vlag van Engeland Alessia Russo Werd na 90+1 minuten van het veld gehaald 90+1'
RB 11 Vlag van Australië Caitlin Foord Werd na 86 minuten van het veld gehaald 86'
Wisselspelers:
DM 1 Vlag van Oostenrijk Manuela Zinsberger
DM 40 Vlag van Engeland Naomi Williams
VD 3 Vlag van Engeland Lotte Wubben-Moy Werd na 90+1 minuten in het veld gebracht 90+1'
VD 5 Vlag van Spanje Laia Codina
VD 22 Vlag van Verenigde Staten Jenna Nighswonger
VD 28 Vlag van Zweden Amanda Ilestedt
MV 13 Vlag van Zwitserland Lia Wälti
MV 21 Vlag van Nederland Victoria Pelova
MV 32 Vlag van Australië Kyra Cooney-Cross
AV 9 Vlag van Engeland Beth Mead Werd na 67 minuten in het veld gebracht 67'
AV 17 Vlag van Zweden Lina Hurtig Werd na 86 minuten in het veld gebracht 86'
AV 25 Vlag van Zweden Stina Blackstenius Werd na 67 minuten in het veld gebracht 67'
Coach:
Vlag van Nederland Renée Slegers
DM 13 Vlag van Spanje Cata Coll
RA 22 Vlag van Spanje Ona Batlle
CV 2 Vlag van Spanje Irene Paredes Kreeg in de 50e minuut geel 50'
CV 4 Vlag van Spanje Mapi León Werd na 78 minuten van het veld gehaald 78'
LA 16 Vlag van Zweden Fridolina Rolfö Werd na 78 minuten van het veld gehaald 78'
CM 14 Vlag van Spanje Aitana Bonmatí
CM 12 Vlag van Spanje Patricia Guijarro
CM 11 Vlag van Spanje Alèxia Putellas Aanvoerder
RB 10 Vlag van Noorwegen Caroline Graham Hansen
SP 17 Vlag van Polen Ewa Pajor
LB 9 Vlag van Spanje Clàudia Pina Werd na 62 minuten van het veld gehaald 62' Kreeg in de 87e minuut geel 87'
Wisselspelers:
DM 1 Vlag van Spanje Gemma Font
DM 25 Vlag van Engeland Ellie Roebuck
VD 5 Vlag van Spanje Jana Fernández
VD 8 Vlag van Spanje Marta Torrejón
VD 35 Vlag van Spanje Judit Pujols
MV 19 Vlag van Spanje Vicky López
MV 23 Vlag van Noorwegen Ingrid Engen Werd na 78 minuten in het veld gebracht 78'
MV 28 Vlag van Spanje Alba Caño
MV 30 Vlag van Zwitserland Sydney Schertenleib
MV 34 Vlag van Spanje Clara Serrajordi
AV 7 Vlag van Spanje Salma Paralluelo Werd na 62 minuten in het veld gebracht 62' Kreeg in de 88e minuut geel 88'
AV 24 Vlag van Nederland Esmee Brugts Werd na 78 minuten in het veld gebracht 78'
Coach:
Vlag van Spanje Pere Romeu

Statistieken

Statistieken[7] Vlag van Engeland Arsenal WFC Vlag van Spanje FC Barcelona
Doelpunten 1 0
Gele kaarten 1 3
Rode kaarten 0 0
Wissels 4 3
Schoten op doel 3 5
Schoten naast doel 4 5
Overtredingen 4 10
Hoekschoppen 2 12
Buitenspel 4 0
Geslaagde passes 227 473
Passnauwkeurigheid (%) 81 85
Balbezit (%) 44 56

Nasleep

Arsenal WFC werd na haar eerdere eindzege in 2007 de zevende club die de UEFA Women's Champions League meerdere keren won en de eerste Engelse club die dat lukte. FC Barcelona werd de vierde club die minstens drie finales in het toernooi verloor. Het was de vijfde keer dat de titelverdediger van het toernooi de finale verloor, na Turbine Potsdam in 2006 en 2011, Olympique Lyonnais in 2013 en FC Barcelona in 2022. Invaller Stina Blackstenius werd na haar winnende doelpunt verkozen tot Speler van de Wedstrijd door de UEFA.[8] Arsenal WFC zou twee dagen na de finale, op 26 mei 2025, gehuldigd worden bij het Emirates Stadium.[9]

Zie ook

Dit artikel is uitgegeven door Wikipedia. De tekst is vrijgegeven onder de licentie Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0. Voor de mediabestanden kunnen aanvullende voorwaarden gelden.