Zoé Genot

Zoé Genot
Zoé Genot in maart 2015
Zoé Genot in maart 2015
Algemeen
Volledige naam Zoé Genot
Geboren Brussel, 29 mei 1974
Kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde (tot 2012)
Brussel-Hoofdstad
Regio Vlag Brussels Hoofdstedelijk Gewest Brussel
Vlag Franse Gemeenschap Franse Gemeenschap
Land Vlag van België België
Functie Politica
Partij Ecolo
Functies
1999 -2014 Volksvertegenwoordigster[1]
2007 - 2023 Gemeenteraadslid Sint-Joost-ten-Node
2014 - 2024 Brussels Parlementslid[2]
2014 - 2019 Fractieleider Brussels Hoofdstedelijk Parlement
2020 - 2024 Deelstaatsenator.
Officiële website
Portaal  Portaalicoon   Politiek

Zoé Genot (Brussel, 29 mei 1974) is een voormalig Belgisch politica voor Ecolo.

Levensloop

Genot behaalde in 1995 het diploma van licentiate in de economische wetenschappen aan de ULB. Van juni tot december 1995 was ze coördinatrice voor ngo CNCD-11.11.11 in de regio Namen en nadien was ze van 1996 tot 1997 als projectverantwoordelijke voor de feministische ngo Le Monde selon les Femmes. Daarop werd zij van 1997 tot 1999 bediende en econome in het domein van de sociale economie bij de Brusselse interregionale afdeling van de socialistische vakbond FGTB. In 2023 voltooide Genot tevens een bacheloropleiding in de rechten aan de Université Saint-Louis in Brussel.[3]

Genot was bij de federale verkiezingen van juni 1999 eerste opvolger op de Ecolo-lijst in de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde en volgde in juli 1999 Olivier Deleuze, die staatssecretaris werd in de federale regering-Verhofstadt I, op in de Kamer van volksvertegenwoordigers. In mei 2003 was zij opnieuw eerste opvolger, maar ze kwam toch opnieuw in de Kamer omdat Deleuze besloot om aan zijn mandaat te verzaken. Bij de verkiezingen van juni 2007 en die van juni 2010 werd ze telkens rechtstreeks herkozen.

Binnen Ecolo werd Genot gerekend tot de radicaal-linkse vleugel. In haar parlementaire werk richtte ze zich vooral op de bestrijding van discriminatie in alle vormen en dossiers als de invoering van het migrantenstemrecht, het homohuwelijk en adoptie door holebi-koppels en de organisatie van het islamitische geloof in België, de aanpak van de ongelijkheid tussen Noord en Zuid. Haar wetsvoorstellen tijdens haar Kamerlidmaatschap omvatten onder meer het voorstel tot legalisering van cannabis, kwijtschelding van schulden aan de derde wereld en het voorstel tot toekenning van de inkomensgarantie voor ouderen aan personen die meer dan 30 dagen in het buitenland verblijven.

In mei 2014 eindigde haar mandaat van Kamerlid toen ze zich kandidaat stelde voor het Brussels Hoofdstedelijk Parlement en werd in dit parlement verkozen. In mei 2019 werd ze herkozen. In het Brussels Hoofdstedelijk Parlement was ze van 2014 tot 2019 tevens fractieleider voor haar partij en van april 2020 tot januari 2024 secretaris. Vanaf oktober 2020 zetelde ze eveneens in de Senaat als deelstaatsenator.[4]

Daarnaast was ze tweemaal gemeenteraadslid van Sint-Joost-ten-Node: van 2006 tot 2007 en opnieuw van december 2012 tot februari 2023.[5]

In januari 2024 werd ze aangesteld als adjunct-directrice van CESSOC, de Franstalige werkgeversconfederatie voor de sportieve en socio-culturele sector. Hierdoor nam ze ontslag uit haar parlementaire mandaten.[6] Sinds mei 2024 is Genot voorzitter van deze confederatie.

Controverse

In 2010 hielp ze mee bij lobbywerk van de Belgische overheid en Amnesty International om terreurverdachte Oussama Atar uit een Iraakse gevangenis vrij te laten, omdat hij zogezegd nierkanker had[7]. Atar beweerde in de gevangenis te zitten als hulpverlener, maar in feite smokkelde hij wapens voor de rebellen die de Amerikaanse troepen bevochten. Hij wordt verdacht van betrokkenheid bij de aanslagen in Brussel van maart 2016.[8]

In 2018 werd Genot opgepakt voor het illegaal binnendringen van het militaire domein Kleine-Brogel[9].

Dit artikel is uitgegeven door Wikipedia. De tekst is vrijgegeven onder de licentie Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0. Voor de mediabestanden kunnen aanvullende voorwaarden gelden.