Wightman Cup

Habituées De volgende speelsters namen het vaakst deel aan dit toernooi: aantal malen speelster 21 Virginia Wade 13 Ann Haydon-Jones Chris Evert 12 Helen Hull Jacobs 11 Christine Truman 10 Anne Hobbs Billie Jean King Doris Hart Helen Wills-Moody Jo Durie Louise Brough Margaret Osborne-duPont Sarah Palfrey Sue Barker

De Wightman Cup was een jaarlijks toernooi voor landenteams in het vrouwentennis, tussen teams uit de Verenigde Staten en Groot-Brittannië. Het werd georganiseerd van 1923 tot en met 1989 (behalve tijdens de Tweede Wereldoorlog). Beide landen waren om het andere jaar gastheer voor dit toernooi. Met 21 deelnames is de Britse Virginia Wade de speelster die het vaakst meedeed.

De Amerikaanse speelster Hazel Hotchkiss-Wightman wilde graag internationale belangstelling voor het vrouwentennis opwekken, zoals de Davis Cup dit deed voor de mannen. In 1920 schonk zij een zilveren vaas aan de United States Lawn Tennis Association (USLTA) als trofee voor een internationaal landenteamtoernooi voor vrouwen.^[1] De eerste pogingen om teams van over de gehele wereld erbij te betrekken, met name Frankrijk met Suzanne Lenglen, bleken niet succesvol als gevolg van financiële beperkingen.^[2] De USLTA besloot ten slotte, Groot-Brittannië uit te nodigen om te strijden voor deze prijs. Veertig jaar later (in 1963) lukte het de ITF wel om zestien landen bijeen te krijgen, waarmee de Federation Cup van start ging.

Elke ontmoeting bestond uit zeven rubbers: vijf in het enkelspel en twee in het dubbelspel.^[3] De beste twee speelsters van elk team kwamen tegen elkaar uit in het enkelspel, en vervolgens nogmaals met de opponenten gekruist. De derde speelsters van beide teams speelden dan nog één enkelspelpartij.^[4] In het dubbelspel vonden twee wedstrijden plaats, waaraan twee dubbelspelkoppels uit ieder team deel­namen – geen enkele speelster mocht meer dan één dubbelspelwedstrijd spelen. Elk team diende dus uit minimaal vier speelsters te bestaan. Het toernooi werd traditioneel afgesloten met de dubbelspel­partij tussen de beste paren van ieder team.

De eerste ontmoeting werd gehouden op 11 en 13 augustus 1923, in het kort daarvoor nieuw gebouwde stadion van de West Side Tennis Club in Forest Hills, New York.^[5] In de even jaren werd gespeeld in Groot-Brittannië en in de oneven jaren in de VS. De Amerikaanse wedstrijden werden in het begin altijd gespeeld op de West Side Tennis Club in Forest Hills, vanaf het eerste jaar, 1923, tot en met 1947. De Britse wedstrijden vonden plaats op de All England Lawn Tennis and Croquet Club in Wimbledon, vanaf het eerste jaar, 1924, tot en met 1972. Tot en met 1960 werden alle edities van de Wightman Cup gespeeld op gras, in latere jaren ook op gravel, hardcourt en tapijt.^[2] Het toernooi bleef een tweedaags evenement tot 1967, toen de Amerikaanse editie werd verspreid over drie dagen om meer inkomsten te genereren. Een recordaantal van 16.000 toeschouwers bezocht dat jaar de wedstrijden.^[2] De Britse uit­voering werd in 1978 verplaatst naar de overdekte banen van de Royal Albert Hall in Londen,^[6] het werd voor de eerste keer gesponsord en de Carnation Wightman Cup genoemd.^[6]

De landenontmoetingen werden voortgezet tot en met 1989. De USTA en de Britse Lawn Tennis Association kondigden op 20 februari 1990 gezamenlijk aan dat het toernooi voor onbepaalde tijd werd opgeschort, verwijzend naar de afgenomen publieke interesse na jaren van Amerikaanse dominantie (de Britten hadden in 1978 voor het laatst gewonnen).^[7][8][9]

Totaalscore:^[8][9] 51 – 10

Het winnende team staat vetgedrukt.

Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Wightman Cup op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.