Vincent Geyskens

Vincent Geyskens
Vincent Geyskens
Persoonsgegevens
Geboortenaam Vincent Geyskens
Geboren Lier, 1971
Geboorteland België
Beroep(en) kunstschilder, tekenaar, graficus, collagemaker, dichter
Oriënterende gegevens
Leermeester Fred Bervoets
Leerling(en) Lisa Vlaemminck
RKD-profiel
Portaal  Portaalicoon   Kunst & Cultuur

Vincent Geyskens (Lier, 1971) is een Belgisch kunstschilder, tekenaar, graficus, collagist en dichter. Hij kenmerkt zich door zijn zoektocht naar de rol van de schilderkunst in de huidige consumptiemaatschappij, waarbij hij zich uitdrukkelijk distantieert van het schilderij als communicatiemiddel.

Hij woont en werkt in Brussel.

Opleiding

Vincent Geyskens startte in 1990 met studies schilderkunst aan de Koninklijke Academie van Antwerpen waar hij in 1994 als "meester in de beeldende kunsten" afstudeerde. Hij was leerling van Fred Bervoets.[1] Hij zette van 1994 tot 1997 zijn studies verder aan het Hoger Instituut voor Schone Kunsten (HISK) in Antwerpen waar hij de graad van laureaat in visuele kunsten behaalde. In de zelfde periode behaalde hij een postdoctoraat in de kunstkritiek aan de Universiteit van Leuven.[2] In 1995 verbleef hij één jaar aan de Rijksacademie van beeldende kunsten van Amsterdam om zich te specialiseren in grafische kunst.[3] Daar werd hij opgemerkt door de Antwerpse galeriste Annette De Keyser die hem in 1997 een solotentoonstelling aanbood die op belangstelling kon rekenen.[3] Hij zou verschillende jaren blijven exposeren in deze galerie. Hij kreeg snel bekendheid en kon sindsdien regelmatig deelnemen aan groepstentoonstellingen in België en in het buitenland en aan solotentoonstellingen in onder andere New York, SMAK Gent en Museum M Leuven.

Naast zijn activiteiten als kunstenaar was Vincent Geyskens docent aan La Cambre in Brussel, het HISK in Gent en sinds 2007 aan het KASK in Gent.[4] Hij is ook dichter.

Oeuvre

Het ganse oeuvre van Vincent Geyskens draait rond zijn onderzoek naar de betekenis van de schilderkunst in de huidige tijd. Zijn uitgangspunt is dat de schilderkunst sinds de jaren 1950 haar rol als communicatiemiddel in de beeldcultuur verloren is aan de video, film en fotografie.[3][5]

Hij wil daarom terugkeren naar de essentie van de schilderkunst die volgens hem bestaat verbondenheid met de kunstgeschiedenis, aandacht voor de onderliggende constructie van het werk en met nadruk op de gebruikte materie en de intense lichamelijke beleving bij de creatie.[3] Het is volgens hem niet de rol van een schilder om boodschappen over te brengen, schilderkunst is geen communicatiemiddel.[5][6][7] Hij engageert zich om enkel beelden te weer te geven, het omzetten van een gedachte naar een beeld, dit in tegenstelling tot een groot deel van de kunstenaars die vooral bekommerd zijn om hun beelden een plaats te geven in het maatschappelijk debat.[5][6]  

In zijn werken zijn de fysieke sporen van het maakproces en de elementen van de gebruikte materie zeer duidelijk aanwezig, bijvoorbeeld door het gebruik van dikke lagen en klodders verf en de omgang met het doek.[8] Geyskens wil het ambachtelijke en materiële aspect van de schilderkunst benadrukken.[9]

Hij is bewust geen conventionele schilder, hij is steeds bezig met het verstoren van het beeld dat de kijker wil zien.[10] Met duidelijke sporen van het maakproces en verminking van het beeld herleidt Geyskens het beeld tot een schilderkundige element. Hiermee wil hij een contemplatieve blik van de toeschouwer afdwingen, in tegenstelling tot de reflexmatige voyeuristische blik ten gevolge van beeldinflatie en gewenning.[11] Voor hem is schilderen een manier van “zien”, niet van “iets zien”, hij schildert het "onfotografeerbare", de aandacht van de kijker moet gaan naar het betekenisloze beeld.[10][12]

Zijn werken bevatten raadselachtige en akelige beelden, hij wil de toeschouwer zeker niet behagen.[7][13] Enkele thema's zijn het lichaam als experiment, als mythe of beschadigd, pornografie, besmetting, erotiek, kunstlicht, androgynie, fascisme en de huid.[14][13][15]

Er is geen homogeniteit in stijl, onderwerpen, kleurgebruik of materiaal. Hij schildert op verschillende dragers zoals hout, karton, plastic en objecten.[12] Hij maakt geen onderscheid tussen figuratief en abstract, voor hem heeft een veeg of een vlak dezelfde waarde als een figuratief element. Hij noemt zich een schilder, geen illustrator.[12][7]  Kenmerkend is zijn gebruik van zwarte en vooral witte vlakken waarmee hij een gevoel van leegte weergeeft.[16][17]

Hij maakt portretten, stillevens en abstracte kleurcomposities.[12] Daarnaast maakt hij ook collages. Ook hier ligt de nadruk op de constructie en het maakproces, met onder andere ruw afgescheurde elementen die hij in collages verwerkt.[9] Hij vertrekt bewust van functionele beelden zoals reclame, politiek of erotiek waar hij door brute behandeling de aanvankelijke functie van het originele beeld onttrekt.[16] Soms combineert hij collages met schilderkunst.[8] Ook in zijn tekeningen en grafiek is de nadruk op de constructie duidelijk aanwezig.

Geyskens werkt in reeksen. Opmerkelijk zijn zijn kaderreeksen, waarbij de werken in verwante lijsten met elkaar in verband staan en een veelluik vormen.[18] Sommige van zijn kaders blijven leeg of zijn wit om de afwezigheid van het communicatieve aspect te benadrukken.[18]

Boeken (selectie)

Auteur

  • Het geslacht van de paling (gedichten)[19]
  • Kuit nog (gedichten)[20]
  • Motril: vrucht en pose (met Jan Op de Beeck)[21]
  • Anita (met Bernard Dewulf)[14]
  • Op stijgend vocht (gedichten)[22]

Monografieën

  • Royal Palms Beach Club: auteurs: Vincent Geyskens, Gerrit Vermeiren en Kurt Vanbelleghem[23]
  • Undead (auteurs: Dirk Snauwaert en Gertrud Sandqvist) [24]
  • Vincent Geyskens: auteur: Koen Leemans[25]
  • Vincent Geyskens: auteurs: Dominic van den Boogerd en Eduardo Lamas[26]

Musea en collecties[27]

Film

La Flèche (2018) (samen met Jan Op de Beeck)[31]

Prijs

2019: Sofam Prijs[32]

Tentoonstellingen (selecties)[33]

Solotentoonstellingen (selectie)

  • 2024: Par Contre, Nosbaum Reding, Brussel
  • 2022: Tir, ik ben dan wel blind, Edition populaire, Antwerpen
  • 2021: Vincent Geyskens, Museum M, Leuven
  • 2019: La Simonie, Bozar, Brussel
  • 2018: Moving The Mustache, Rudolfstraat, Antwerpen
  • 2016: The spam of control, Trampoline Gallery, Antwerpen
  • 2016: KunstINgang #6, CC Merksem, Merksem
  • 2014: De Gouden Dageraad, Trampoline Gallery,Antwerpen
  • 2012: UnDEAD, SMAK, Gent
  • 2009: L'anus Scolaire, Galerie Annette de Keyser, Antwerpen
  • 2008: Horescum, The End of an Idea, Galerie Annette De Keyser, Antwerpen
  • 2007: Ashes & Abstract Power, Envoy gallery, New York
  • 2006: Les Flamands Roses, Galerie Annette De Keyser, Antwerpen
  • 2005: The Purity Rule, CC De Garage, Mechelen
  • 2004: Eigen volk eerst, The Lion Sleeps Tonight, Galerie Annette De Keyser , Antwerpen    
  • 2003: Intrusion & Séparation, Thomas Erben gallery, New York
  • 2002: Blaque Sweepstake, Galerie Annette De Keyser, Antwerpen
  • 2000: Homosexualité et Alcoolisme, Galerie Annette De Keyser, Antwerpen
  • 1999: Hobby-Horses, Galerie Annette De Keyser, Antwerpen
  • 1997: KORO, Galerie Annette De Keyser, Antwerpen

Groepstentoonstellingen (selectie)

  • 2025: Painting After Painting - Hedendaagse Schilderkunst in België, SMAK, Gent
  • 2023: Ungatz, duo-tentoonstelling met Pat Harris, Valerie Traan Gallery, Antwerpen
  • 2022: Scribble, dabble, splatter, smear, Biënnale van de schilderkunst, Roger Raveelmuseum, Machelen
  • 2021: Waanzin, Museum M, Leuven
  • 2019: Highlights for a Future, the collection, SMAK, Gent
  • 2018: Flip abstract, De Zwarte Zaal, Gent
  • 2017: Copy Construct, CC Mechelen
  • 2014: Biënnale van de Schilderkunst, Roger Raveelmuseum, Machelen
  • 2014: Close Contrast, Pictura, Dordrecht
  • 2013: Art Brussels, galerie Almine Rech, Brussel
  • 2013: Factura 2, CIAP, Hasselt
  • 2011: Tomorrow Is the Question, SMAK, Gent
  • 2010: Het gewichtige lichaam, Museum Dr. Guislain, Gent
  • 2008: Belgier, Figge Von Rosen, Keulen
  • 2008: Un-Scene, Wiels, Brussel
  • 2007: Black is Black, SMAK, Gent
  • 2007: Slick Art Fair, Parijs
  • 2007: Welcome Home, hommage aan Fred Bervoets, MUHKA, Antwerpen
  • 2007: De Toets, Roger Raveelmuseum, Machelen-aan-de-Leie
  • 2006: This ain't no karaoke, Haas & Fischer Gallery, Zurich
  • 2006: Helter Helter, Galerie Anne de Villepoix, Parijs
  • 2006: Check-in Europe, Reflecting Identities in Contemporary Art, Europäische Patentamt, München
  • 2005: Objectif Camouflage, Fundacion Celarg, Caracas
  • 2004: Art Rotterdam, Galerie Annette De Keyser, Rotterdam
  • 2003: Once upon a time…, MUHKA, Antwerpen
  • 2003: Art Athina, galerie Annette De Keyser, Athene
  • 2003: Ron Amstutz, Vincent Geyskens, Matthias Müller, Mixed Media, paintings and film, Thomas Erben Gallery, New York
  • 2003: De maat der dingen, Constructies, Museum Dhondt-Dhaenens, Deurle
  • 2002: Artforum Berlin, Thomas Erben gallery, Berlijn
  • 2002: Art Brussels, galerie Annette De Keyser, Brussels
  • 2002: Provinciale Prijs Schilderkunst, Fabiolazaal, Antwerp, BE
  • 2002: Guide to Trust nr° 2, Yerba Buena Center for the Arts, San Francisco
  • 2000: Liste, The Young Art Fair, galerie Annette De Keyser, Bazel
  • 1999: Strange Fruits, Espace Nord, Luik
  • 1999: Trouble Spot. Painting, MUHKA & NICC, Antwerpen
  • 1998: Liste, The Young Art Fair, galerie Annette De Keyser), Bazel
  • 1997: Prix de la Jeune Peinture Belge, Paleis voor Schone Kunsten, Brussel

Referenties

  1. ↑ Kwakkenbos, Lars, "Een macho op sokken", De Standaard, 18 september 2007. Geraadpleegd op 5 februari 2025.
  2. ↑ Vincent Geyskens biography. Galerie Annette De Keyser. Geraadpleegd op 5 februari 2025.
  3. ↑ a b c d Rau, Daan (1 april 2006). Vincent Geyskens - Van voyeurisme naar contemplatie. OKV Openbaar Kunstbezit Vlaanderen 44
  4. ↑ Vincent Geyskens - Tentoonstelling. Museum M (28 mei 2021). Geraadpleegd op 5 februari 2025.
  5. ↑ a b c Verhoeven, Thibaut (12 april 2007). Zwijgen en schilderen! Kritiek van een oude dame op de debatcultuur. Rekto Verso 2007
  6. ↑ a b c Van Kuyck, Anneleen, i conformisti. Collectie van de Vlaamse Gemeenschap. Departement Cultuur, Jeugd en Media (2021). Geraadpleegd op 5 februari 2025.
  7. ↑ a b c Van der Speeten, Geert, "Verfuitbraak in M", De Standaard, 29 juni 2021. Geraadpleegd op 5 februari 2025.
  8. ↑ a b Steverlynck, Sam, "De schilderkunst is dood, leve de schilderkunst", De Standaard, 10 juli 2012. Geraadpleegd op 5 februari 2025.
  9. ↑ a b Vincent Geyskens exposeert in M. Museum M (28 mei 2021). Geraadpleegd op 5 februari 2025.
  10. ↑ a b Van Boxem, Koen, "Vincent Geyskens schildert wat niet fotografeerbaar is", De Tijd, 8 juni 2021. Geraadpleegd op 5 februari 2025.
  11. ↑ Vincent Geyskens. Kunstendatabank. Geraadpleegd op 5 februari 2025.
  12. ↑ a b c d Van Canneyt, Hilde, Interview met Vincent Geyskens. Hilde vraagt door (16 februari 2011). Geraadpleegd op 5 februari 2025.
  13. ↑ a b Dewulf, Bernard, "Facelift", De Standaard, 28 januari 2016. Geraadpleegd op 5 februari 2025.
  14. ↑ a b Vincent Geyskens en Bernard Dewulf 1960-2021 (2009). Anita. VdH, Brussel. ISBN 9789088810121.
  15. ↑ Theys, Hans, Crisisdenken. Een gesprekje met Vincent Geyskens. Hans Theys. Ensembles (30 mei 2012). Geraadpleegd op 5 februari 2025.
  16. ↑ a b Auwelaert, Patrick, Aan elkaar geklonterde kijksessies. Doorbraak (5 augustus 2021). Geraadpleegd op 5 februari 2025.
  17. ↑ Decaesstecker, Eva (1 maart 2014). Vincent Geyskens. De Gouden Dageraad.. De Witte Raaf 2014
  18. ↑ a b Vincent Geyskens, Kaderreeksen in de collectie van M Leuven. Vlaamse Kunstcollectie (5 september 2021). Geraadpleegd op 5 februari 2025.
  19. ↑ Vincent, Het geslacht van de paling (2021). Geyskens. Aalst: Het balanseer. ISBN 9789079202829.
  20. ↑ Geyskens, Vincent (2024). Kuit nog. Het Balanseer, Gent. ISBN Gent: Het balanseer.
  21. ↑ Vincent Geyskens en Jan Op de Beeck (2012). [Motril : vrucht en pose Motril: vrucht en pose]. Aalst: Het Balanseer. ISBN 9789079202157.
  22. ↑ Geyskens, Vincent (2015). Op stijgend vocht. Aalst: Het balanseer. ISBN 9789079202331.
  23. ↑ Gerrit Vermeiren en Kurt Vanbelleghem (2007). Royal Palms Beach Club : Vincent Geyskens. VDH Brussel. ISBN 9789088810015.
  24. ↑ Geyskens, Vincent (2012). Undead. SMAK, Gent. ISBN 9789075679441.
  25. ↑ Leemans, Koen (2005). Vincent Geyskens. Cultuurcentrum Mechelen. ISBN 90-77193-09-X.
  26. ↑ Dominic van den Boogerd en Eduardo Lamas (2021). Vincent Geyskens. Mercatorfonds Brussel. ISBN 9789462303157.
  27. ↑ Dominic van den Boogerd en Eduardo Lamas (2021). Vincent Geyskens. Mercatorfonds, Brussel. ISBN 9789462303157.
  28. ↑ Kunstenaars: Vincent Geyskens. SMAK. Geraadpleegd op 5 februari 2025.
  29. ↑ [Kunstenaars Vincent Geyskens Servitude , 2009]. Mu.Zee. Geraadpleegd op 5 februari 2025.
  30. ↑ M Leuven breidt Cera-collectie hedendaagse kunstwerken uit. Museum M Leuven (11 juni 2022). Geraadpleegd op 5 februari 2025.
  31. ↑ Sels, Koen (1 juli 2017). Copy Construct. De Witte Raaf 2017
  32. ↑ SOFAM Prijs voor Vincent Geyskens. Glean Magazine (24 oktober 2019). Geraadpleegd op 5 februari 2025.
  33. ↑ Vincent Geyskens: Biography. Nosbaum Reding, Luxemburg (2024). Geraadpleegd op 5 februari 2025.
Dit artikel is uitgegeven door Wikipedia. De tekst is vrijgegeven onder de licentie Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0. Voor de mediabestanden kunnen aanvullende voorwaarden gelden.