Trude Maas-de Brouwer

Trude Maas-de Brouwer
Algemeen
Volledige naam	Trude Albertine Maas-de Brouwer
Geboren	28 november 1946
Geboorte­plaats	Amsterdam (Noord-Holland)
Partij	PvdA[1]
Titulatuur	drs.
Functies
1998-1999	Lid Eerste Kamer
2002-2007	Lid Eerste Kamer
Portaal    Politiek

Trude Albertine Maas-de Brouwer (Amsterdam, 28 november 1946) is een Nederlands politicus. Namens de Partij van de Arbeid was zij van 1998 tot 1999 en van 2002 tot 2007 lid van de Eerste Kamer der Staten-Generaal.

Trude Maas werkte tijdens haar studie algemene taalwetenschap aan de Universiteit Utrecht als lerares Frans. Na haar afstuderen trad ze in dienst van het Centraal Instituut voor Toetsontwikkeling (CITO), waar zij begon als toetsontwikkelaar Frans en later adjunct‑directeur werd. Vanaf 1988 vervulde ze diverse bestuurlijke functies bij Origin NL BV. Zo was ze lid van de directie en de raad van bestuur van het bedrijf. Van 1988 tot 1998 diende Maas‑de Brouwer als voorzitter van de raad van toezicht in de gezondheidszorg. Later richtte ze de denktank Hay Group Vision Society op, waarvan ze een aantal jaar president was.^[1]

In 1998 kwam ze tussentijds in de Eerste Kamer, als opvolger van Job Cohen die staatssecretaris werd. In 1999 kwam alweer een einde aan dit Kamerlidmaatschap, toen ze bij de verkiezingen niet herkozen werd. In 2002 kwam ze opnieuw tussentijds in de Eerste Kamer, dit keer als opvolger van Thijs Wöltgens. Maas was in de senaat voorzitter van de vaste commissie voor Wetenschapsbeleid en Hoger Onderwijs en hield zich daarnaast bezig met Economische Zaken.

In 2005 was Trude Maas-de Brouwer medeauteur van het rapport Brainport Navigator 2013: Lissabon voorbij!, opgesteld door de Commissie-Sistermans. Dit rapport vormde een belangrijk beleidsdocument voor de ontwikkeling van de regio Eindhoven tot een toonaangevende Europese toptechnologieregio. Het benadrukte het belang van samenwerking tussen bedrijfsleven, kennisinstellingen en overheid (de 'triple helix') en formuleerde investeringsvoorstellen op het gebied van technologie, onderwijs en infrastructuur.

Tijdens de kabinetsformatie na de Tweede Kamerverkiezingen 2006 werd Maas genoemd als kandidaat-minister. Ze kwam uiteindelijk niet in het kabinet-Balkenende IV.^[1]

Maas bekleedde diverse commissariaten bij zowel profit- als non-profitorganisaties. Ze was onder meer president-commissaris bij Philips Nederland, commissaris bij ABN AMRO tijdens de overnamestrijd en nationalisatie, en lid van de raad van commissarissen van Schiphol Group. Ook was ze commissaris bij Arbo Unie en TwynstraGudde.^{[2][3][4][5][6]}

Tijdens de verhoren van de commissie-De Wit over de oorzaken van de financiële crisis pleitte voormalig ABN Amro-commissaris Trude Maas voor een maximale zittingsduur van acht jaar voor commissarissen. Dit voorstel diende ter verbetering van de effectiviteit van het toezicht. Maas gebruikte hierbij een metafoor van een hond en zijn baasje die na verloop van tijd steeds meer op elkaar gaan lijken. Volgens haar kan een langdurige zittingsperiode ook leiden tot een toenemende gelijkenis tussen toezichthouder en bestuur.^[7]

Maas zette zich gedurende haar loopbaan actief in voor het bevorderen van diversiteit binnen bestuur en toezicht, in het bijzonder voor de participatie van vrouwen in topfuncties. Zij was een van de eerste vrouwelijke toezichthouders bij grote Nederlandse ondernemingen en vervulde daarin een voorbeeldrol. Vanuit haar overtuiging dat een verscheidenheid aan perspectieven bijdraagt aan de kwaliteit van besluitvorming, ondersteunde zij diverse initiatieven gericht op de doorstroming van vrouwen naar leidinggevende posities. Maas wees er in interviews op dat diversiteit niet alleen een maatschappelijke, maar ook een bestuurlijke meerwaarde vertegenwoordigt, met positieve effecten op onder meer risicobeheersing en innovatie.^[8][9]

Maas pleit voor een meer open en interactieve opstelling van raden van commissarissen ten opzichte van andere lagen binnen de organisatie. Zij is van mening dat toezichthouders actief in contact moeten staan met medewerkers en ondernemingsraden om een vollediger beeld van de organisatiecultuur te krijgen.^[10][11][12]

• In 2015 richtte Maas bij de SER de Alliantie Medezeggenschap en Governance op, met als doel de dialoog tussen ondernemingsraad, bestuur en toezichthouders te versterken. Onder haar voorzitterschap werd de Driehoek 3D Trofee geïntroduceerd, een prijs voor organisaties met een voorbeeldige driehoekdialoog.^[2][13]
• Voorzitter van het Internationaal Archief voor de Vrouwenbeweging (IIAV)
• Voorzitter Van Leer Group Foundation en Bernard van Leer Foundation
• Voorzitter raad van toezicht Van Gogh Museum (2012-2016)
• Bestuurslid van de stichting Vrienden Anne Frank Museum (2011 tot 2021).
• Columnist voor het Schaduwkabinet van columnisten voor Het Financieele Dagblad, het Digitaal Universiteitsblad DUB van de Universiteit Utrecht, FEM Business, Computable en DUIC
• Penningmeester TivoliVredenburg Fonds (2016-2023)
• Bestuurslid/Voorzitter SIDN (Stichting Internet Domeinregistratie Nederland) Fonds (2014-2023)
• Voorzitter van de Utrecht Development Board (2009-heden)
• Voorzitter stichting Hapkracht (2025-heden)

Maas-de Brouwer is getrouwd met Jan Maas en woont in Utrecht, waar zij zich inzet voor de Utrecht Development Board. Ze studeerde in Utrecht en gebruikt haar netwerk en ervaring om bij te dragen aan de ontwikkeling van de stad. Haar schoonvader was hoogleraar mijnbouwkunde in Delft.^[14]

• In 2012 werd Maas benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau voor haar verdiensten op het gebied van bestuur en toezicht.^[15]
• In 2001 stond Maas op plaats 3 van de lijst met meest invloedrijke vrouwen in Nederland opgesteld door MT/Sprout. In 2008 stond zij in deze lijst op plaats 4.^[6][16]