Marcella Baete

Marcella Baete
Algemene informatie
Geboren	11 december 1939[1]
Geboorteplaats	Gent[1]
Overleden	14 december 2023[2]
Dbnl-profiel
Website
Portaal    Literatuur

Marcella Baete (Gent, 11 december 1939 – 14 december 2023) was een Vlaamse schrijfster.

Baete werd geboren in de Gentse straat Poperingestraat in de Bloemekenswijk in een arbeidersgezin.^[1] Ze was een volkskind, studeerde voor onderwijzeres en trouwde met een slager.^[1] Na twee relatiebreuken en zestig keer verhuizen bleef zij alleen achter met haar zes kinderen.^[1]

Ze reisde jaren door Europa. Ze leed aan een alcoholverslaving en probeerde zelfmoord te plegen. Na haar herstel begon ze te schrijven, eerst gedichten in Het Rijk der Vrouw en Mijmeringen in het tijdschrift Onze Tijd. Ze volgde de Gentse Schrijversacademie en studeerde als vrije studente aan de Faculteit Letteren en Wijsbegeerte van de Universiteit Gent.

Haar eerste boek Ze zeggen dat ik gek ben verscheen in 1992 bij EPO. Elsbeth Etty schreef over dit debuut in NRC Literair dat het deed denken aan Louis Paul Boon.^[3][4] Daarna volgden de autobiografische boeken elkaar op. In 1999 reisde ze ondanks haar chronische vermoeidheidssyndroom naar Santiago de Compostella en schreef er De bondgenoot over. Kasterbant, een familiegeschiedenis die zich afspeelt tijdens de Duitse bezetting in Gent, kreeg de Ary Sleeksprijs voor proza van de Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal en Letteren. Het verscheen als feuilleton in Het Nieuwsblad, maar de krant censureerde een seksueel expliciete passage, omdat de Zaak-Dutroux de gemoederen beroerde. Baete vroeg en kreeg in 2001 van de rechtbank een moreel eerherstel en een financiële schadevergoeding.

In de Volkskrant werden in 2010 sterke gelijkenissen beschreven tussen werk van Baete ui 2004 en werk van Simon Carmiggelt en tussen werk van Baete uit 2008 en werk van Cri Stellweg (Saartje Burgerhart).^[4]