Louise-Catherine Breslau

Louise-Catherine Breslau
Louise Catherine Breslau, zelfportret, 1891
Louise Catherine Breslau, zelfportret, 1891
Persoonsgegevens
Volledige naam Louise-Catherine Breslau
Geboren München, 6 december 1856
Overleden Neuilly-sur-Seine, 12 mei 1927
Geboorteland Vlag van Duitse Keizerrijk Duitse Keizerrijk
Vlag van Zwitserland Zwitserland
Nationaliteit Duitse, Zwitserse
Beroep(en) kunstschilderes, lithografe en pasteltekenares
RKD-profiel
Portaal  Portaalicoon   Kunst & Cultuur
Zwitserland

Marie Louise-Cathérine Breslau, eigenlijk Maria Luise Katharina Breslau (München, 6 december 1856 - Neuilly-sur-Seine, 12 mei 1927), was een Duits-Zwitsers kunstschilderes, lithografe en pasteltekenares.

Leven en werk

Breslau was de oudste van vier dochters. Haar vader was gynaecoloog. In 1858 verhuisde de familie naar Zürich, waar haar vader een aanstelling kreeg bij de Universiteit Zürich. Na het overlijden van haar vader in 1866 werd ze in een klooster geplaatst bij de Bodensee, in de hoop dat ze daar ook van haar astma zou genezen. Door verveling begon ze met tekenen en volgde vervolgens lessen bij Eduard Pfyffer.[1]

Vriendinnen, 1902, Musée d’Art et d’Histoire, Genève.

Nadat tijdens de lessen een bijzondere begaafdheid was gebleken, reisde ze in 1876 met haar moeder naar Parijs, waar ze ging studeren aan de Académie Julian, onder Tony Robert-Fleury. Ze was een klasgenote van Amélie Beaury-Saurel en Marie Bashkirtseff. De laatste liet Breslau regelmatig figureren in haar dagboek en toonde zich vaak jaloers op haar tekentalent.

In 1879 exposeerde Breslau voor het eerst in de Parijse salon met het schilderij Tout passe!. In de periode tot 1891 stelde ze daar herhaaldelijk werk tentoon. Ze won een gouden medaille op de Parijse wereldtentoonstellingen van 1889 en 1900. Ook nam ze meermaals deel aan de Zwitserse ‘Nationalen Kunstausstellung’. In 1892 had ze de Zwitserse nationaliteit verworven.[1]

Rond 1880 opende ze haar eigen atelier in Parijs waar ze portretten op bestelling schilderde. Voor de portretten werkte ze meestal in pastel, terwijl ze voor haar persoonlijk werk olieverf verkoos. Ze schilderde vooral scènes in een interieur, als trok ze ook meermaans naar Bretagne om daar landschappen en plein air te schilderen.[1] Ze ontwikkelde een eigen stijl met elementen vanuit de jugendstil. Vanaf 1890 ging ze zich ook Louise-Cathérine noemen. In 1901 werd ze opgenomen in het Franse Legioen van Eer, als eerste buitenlandse vrouw.

Breslau was bevriend met vooraanstaande Franse kunstschilders als Edgar Degas, Henri Fantin-Latour, Jules Bastien-Lepage en Jean-Louis Forain. Korte tijd had ze een relatie met Ernst Josephson en vervolgens met beeldhouwer Émile-Antoine Bourdelle. In 1900 betrok ze een atelier in Neuilly-sur-Seine, samen met handwerkkunstenares Madeleine Zillhardt, die haar muze en model zou worden.

Met het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog verloor Breslau haar Parijse contacten en raakte ze geleidelijk wat uit de belangstelling. Tijdens de oorlog schilderde ze soldaten en verpleegposten. Na de oorlog kreeg ze nog maar weinig opdrachten voor portretten en ze trok zich terug uit het publieke leven. Ze overleed in 1927 na een langdurige ziekte, 70 jaar oud. Ze werd tot haar dood verpleegd door Zillhardt, die haar schilderijen erfde. Ze werd begraven naast haar moeder in Baden.

Na haar dood organiseerde de École des Beaux-Arts een retrospectieve gewijd aan haar werk. Zillhardt schonk zestig van de werken van Breslau aan het Musée des Beaux-Arts de Dijon.[1]

Galerij

  • De kunstenaar en haar model
    De kunstenaar en haar model
  • Het toilet
    Het toilet
  • Jonge vrouw slaapt in een stoel
    Jonge vrouw slaapt in een stoel
  • Portret van Madeleine Zillhardt
    Portret van Madeleine Zillhardt
  • Meninas Lendo
    Meninas Lendo
  • Schilderend meisje
    Schilderend meisje
  • Paresse matinale
    Paresse matinale
  • Hoedenmaaksters, pasteltekening
    Hoedenmaaksters, pasteltekening
  • Thuis of intimiteit, zelfportret met haar moeder, 1884
    Thuis of intimiteit, zelfportret met haar moeder, 1884
  • De thee van vijf uur, zelfportret met rechts Amélie Beaury-Saurel, 1883
    De thee van vijf uur, zelfportret met rechts Amélie Beaury-Saurel, 1883

Literatuur

  • Robert de Montesquiou: Un maître femme. Mademoiselle Breslau, In: Art et Décoration (1904)
  • Madeleine Zillhardt: Louise-Catherine Breslau et ses amis (1932)
  • Anne-Catherine Krüger: Die Malerin Louise Catherine Breslau 1856–1927, Biografie. Hamburg (1988)
  • Gabriel P. Weisberg und Jane R. Becker: Overcoming All Obstacles. The Women of the Académie Julian, The Dahesh Museum, New York and Rutgers University Press (1999)
  • (en) Louise Catherine Breslau op Artrenewal
  • (fr) Louise Breslau

Bronnen

  1. ↑ a b c d (en) Bolloch, Joëlle (2018). Women artists in Paris 1850-1900. American Federation of Arts, p. 249. ISBN 978 0 300 22393 4.
Zie de categorie Louise-Cathérine Breslau van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
Dit artikel is uitgegeven door Wikipedia. De tekst is vrijgegeven onder de licentie Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0. Voor de mediabestanden kunnen aanvullende voorwaarden gelden.