Kompastermiet
| Kompastermiet | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
_(7268217482).jpg)
| |||||||||||||||
| Nest van de kompastermiet. | |||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| Soort | |||||||||||||||
| Amitermes meridionalis Walter Wilson Froggatt, 1898 | |||||||||||||||
| Synoniemen | |||||||||||||||
|
Termes meridionalis
| |||||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
De kompastermiet (Amitermes meridionalis) is een termiet die behoort tot de familie Rhinotermitidae. De soort werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Walter Wilson Froggatt in 1898. Oorspronkelijk werd de wetenschappelijke naam Termes meridionalis gebruikt.[1]
Kenmerken
De soldaten hebben een lichaamslengte van 4 tot 6 millimeter. De mandibels van de soldaten hebben een enkel tandachtig uitsteeksel aan de binnenzijde.[2]
Leefwijze
De soort komt voor in Australië[3] en leeft in drogere vlakten die periodiek overstromen.
Nestbouw
De termieten maken nesten van 3 tot 4 meter hoog en 2,5 meter breed.[4] De heuvels hebben een afgeplatte, wigvormige, bladachtige vorm.[3] Een gebied met veel van dergelijke heuvels doet enigszins denken aan een kerkhof.
De nesten zijn altijd zo gebouwd dat de zon op het heetst van de dag op de 'bladrand' van het nest schijnt en niet op het veel grotere oppervlak aan weerszijden. De hoofdassen worden dan ook altijd in noord-zuid-richting aangelegd.[3] Dit dient om oververhitting van het nest te voorkomen. Hieraan heeft de soort zijn naam 'kompastermiet' te danken.
- ↑ Kleine Winkler Prins (1980). Dieren encyclopedie deel 8: STI - VU. Winkler Prins, Pagina 2293. ISBN 90 10 02845 3.
- ↑ OzAnimals.com - Australian Wildlife, Magnetic Termite Amitermes meridionalis.
- ↑ a b c Marcon (1983). Encyclopedie Van Het Dierenrijk. Atrium, p. 70. ISBN 90-6113-334-3.
- ↑ Encyclopædia Britannica, Termite. Gearchiveerd op 17 augustus 2023.