Julius van de Sande Bakhuyzen

Julius van de Sande Bakhuyzen
Van de Sande Bakhuyzen in zijn atelier (1903), foto van Sigmund Löw
Persoonsgegevens
Volledige naam	Julius Jacobus van de Sande Bakhuyzen
Geboren	Den Haag, 18 juni 1835
Overleden	Den Haag, 21 oktober 1925
Geboorteland	Nederland
Beroep(en)	Schilder, etser
RKD-profiel
Portaal    Kunst & Cultuur

Julius Jacobus van de Sande Bakhuyzen (Den Haag, 18 juni 1835 – Den Haag, 21 oktober 1925) was een Nederlands kunstschilder en etser.^[1]

Van de Sande Bakhuyzen, lid van de familie Backhuijsen, was een zoon van kunstschilder Hendrikus van de Sande Bakhuyzen (1795-1860) en Sophie Wilhelmina Kiehl (1804-1881). Julius kreeg, net als zijn zuster Gerardine de eerste teken- en schilderlessen van zijn vader. Hij studeerde aan de Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag. In 1871 won hij de grote koninklijke medaille op een tentoonstelling van Levende Meesters bij Arti et Amicitiae in Amsterdam, met zijn werk de Vijver in het Haagse bos.^[2] Vanaf 1875 bracht hij de meeste zomers in Drenthe door, vaak samen met zijn zus Gerardine.^[3] Hij wordt als schilder gerekend tot de Haagse School. Zijn oeuvre omvat vooral landschappen.

Van de Sande Bakhuyzen was lid van een aantal kunstenaarsverenigingen, waaronder Arti et Amicitiae en Pulchri Studio. Hij was mede-oprichter van de etsclub van Pulchri Studio. Hij werd in 1883 benoemd tot Ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw.^[4]

Julius van de Sande Bakhuyzen overleed op 90-jarige leeftijd, hij werd begraven op de Algemene Begraafplaats Kerkhoflaan. De Van de Sande Bakhuijzenstraat in Amsterdam is naar hem, zijn vader en zus vernoemd.^[5]

• 
  De Drentsche Aa, ca. 1860
• 
  Het Zieken te 's-Gravenhage (1870), Teylers Museum

• Bodt, S. de (1997) De Haagse School in Drenthe. Zwolle: Waanders Uitgevers.
• Liefde-van Brakel, T. de (1997) Hendrikus, Gerardine en Julius van de Sande Bakhuyzen: Een Haagse schildersfamilie uit de negentiende eeuw. Zwolle: Waanders Uitgevers.

• Lijst van Nederlandse kunstschilders