István Szilágyi

István Szilágyi
Algemene informatie
Land	Roemenië
Geboortedatum	1 oktober 1938
Geboorteplaats	Cluj-Napoca
Overlijdensdatum	13 maart 2024
Overlijdensplaats	Cluj-Napoca
Werk
Beroep	schrijver, journalist
Werkveld	creatief en professioneel schrijven
Persoonlijk
Talen	Roemeens, Hongaars
Diversen
Lid van	Hongaarse Kunstacademie
Prijzen en onderscheidingen	Kossuth-prijs (2001), Sándor Márai Prize (2003), Alföldprijs (2009), Kölcsey herdenkingsplaque (2008), Orde van de Ster van Roemenië
De informatie in deze infobox is afkomstig van Wikidata. U kunt die informatie bewerken.

István Szilágyi (Kolozsvár/Cluj-Napoca, 10 oktober 1938 – aldaar, 13 maart 2024) was een Hongaarstalig Roemeens schrijver en redacteur.

• 1964: Sorskovács, verhalen, Irodalmi Kiadó, Boekarest, 160p
• 1966: Ezen a csillagon, verhalen, Irodalmi Kiadó, Boekarest, 169p
• 1969: Üllő, dobszó, harang, roman, Irodalmi Kiadó, Boekarest, 284p
• 1971: Jámbor vadak, verhalen, Kriterion, Boekarest, 252p
• 1975: Kő hull apadó kútba, roman, Kriterion, Boekarest, 448p
• 1990: Agancsbozót, roman, Kriterion, Boekarest, 674p
• 2001: Hollóidő, roman, Magvető, Boedapest, 544p

Kő hull apadó kútba (1975) verscheen ook in vertaling:

• in het Duits: Steine fallen in versiegenden Brunnen (1982)
• in het Roemeens: Cad pietre in fintina seaca (1984)
• in het Pools: Dudni kamien, dudni… (2001)

In deze roman gebruikt hij zijn geboortestad Zalău (Hongaars: Zilah) (in het vroegere comitaat Szilágy) als achtergrond, omdat hij ze in herinnering wilde houden zoals ze was voor de communistische Roemeense autoriteiten de stad herplanden.

Hij overleed, 85 jaar oud, op 13 maart 2024.^[1][2]

Geplaatst op:
26-03-2007

Dit artikel is een beginnetje over literatuur. U wordt uitgenodigd om op bewerken te klikken om uw kennis aan dit artikel toe te voegen.