Indonesisch voetbalelftal (mannen)

Indonesië
Bijnaam	Pasukan Garuda (Garuda Ploeg) Merah Putih (Rood Wit)
FIFA-ranglijst	123 4 (3 april 2025)
Hoogste ranking	76e (september 1998)
Laagste ranking	191e (jul-aug 2016)
Associatie	PSSI
Bondscoach	Patrick Kluivert
Stadion	Bung Karnostadion
Meeste interlands	Abdul Kadir (111)
Topscorer	Abdul Kadir (70)
Wedstrijden
Eerste interland:  Nederlands-Indië 7-1 Japan  (Manilla, Filipijnen; 13 mei, 1934) Grootste overwinning:   12-0 Filipijnen  (Seoel, Zuid-Korea; 22 september 1972)   13-1 Filipijnen  (Jakarta, Indonesië; 23 december, 2002) Grootste nederlaag:  Bahrein 10-0   (Riffa, Bahrein; 29 februari, 2012)
Wereldkampioenschap
Optredens	1 (eerste keer: 1938)
Beste resultaat	Eerste ronde 1938
Azië Cup
Optredens	5 (eerste keer: 1996)
Beste resultaat	Achtste finale (2023)
Thuis Uit
Portaal    Voetbal Indonesië

Het Indonesisch voetbalelftal is een team van mannelijke voetballers dat Indonesië vertegenwoordigt in interlandwedstrijden. Zoals op het Wereldkampioenschap voetbal, de Azië Cup en de Zuidoost-Azië Cup.

Als Indonesië kon het land in de beginjaren weinig presteren, mede door een instabiele politieke situatie. In 1996 plaatste het zich voor het eerst voor de eindronde van de Azië Cup, maar werd het al in de groepsfase uitgeschakeld, wat ook gebeurde in de twee daaropvolgende edities. In 2007 was Indonesië een van de vier gastlanden van het toernooi, maar ook toen wist het de eerste ronde niet te overleven.

Sinds 2024 is het nationale team aan een opmars begonnen, met name dankzij het naturaliseren van Nederlandse spelers met Indische of Molukse roots.

Sinds januari 2025 is Patrick Kluivert bondscoach van het elftal, met Jay Idzes als aanvoerder.

Als Nederlands-Indië was het land voor het eerst actief in 1938. Door terugtrekking van Japan kwalificeerde het elftal zich zonder een wedstrijd te spelen voor het Wereldkampioenschap voetbal 1938 in Frankrijk. Op 5 juni 1938 speelde het zijn eerste en enige wedstrijd tegen Hongarije. De wedstrijd ging met 6-0 verloren.

In 1950 zou Indonesië meedoen aan de kwalificatie maar trokken zij zich terug zonder een wedstrijd gespeeld te hebben. In 1958 speelde het land voor het eerst een kwalificatiewedstrijd. Op 12 mei 1957 werd in Jakarta tegen China gespeeld. De wedstrijd werd gewonnen met 2–0 door 2 doelpunten van Rusli Ramang. De uitwedstrijd in Peking ging verloren met 3–4 en er werd een extra wedstrijd gespeeld in Birma. Omdat deze wedstrijd gelijk eindigde (0–0) werd bepaald dat Indonesië door ging naar de volgende ronde vanwege het betere doelsaldo. Indonesië trok zich echter terug omdat het van de Fifa de wedstrijd tegen Israël niet op neutraal terrein mocht afwerken.

Vanwege politieke inmenging werd het Indonesische elftal uit de kwalificatiecampagne voor het WK van 2018 in Rusland gehaald. De FIFA bevestigde dat het elftal van bondscoach Pieter Huistra die straf opgelegd heeft gekregen. De straf is opgelegd omdat de Indonesische regering activiteiten van de PSSI (de Indonesische voetbalbond) heeft overgenomen^[1]. De sanctie is geldig voor alle nationale ploegen die onder de auspiciën van de PSSI uitkomen, dus ook de jeugdploegen.

Op 19 juni 2023 ontving Indonesië wereldkampioen Argentinië ter voorbereiding op de kwalificatie voor het WK 2026. Ondanks sterk spel van Indonesië scoorde Leandro Paredes vlak voor rust en bracht Cristian Romero de eindstand op 2–0. In de eerste ronde van de kwalificatie versloeg Indonesië Brunei overtuigend met een totaal van 12–0.

Indonesië werd ingedeeld in een groep met Irak, Vietnam en de Filipijnen. Ze begonnen met een 5–1 nederlaag tegen Irak en een gelijkspel tegen de Filipijnen. Op 21 en 26 maart 2024 boekten ze historische overwinningen op Vietnam (1–0 thuis, 3–0 uit). Voor het eerst sinds 2004 versloegen ze Vietnam in Hanoi, klommen naar de tweede plaats in de groep en stegen in de FIFA-ranglijst voorbij Maleisië.

In juni 2024 verloor Indonesië opnieuw van Irak (0–2), maar won van de Filipijnen (2–0). Ze eindigden als tweede in Groep F, kwalificeerden zich voor de AFC Azië Cup 2027 en bereikten voor het eerst de derde ronde van de WK-kwalificatie.

Indonesië werd geplaatst in een zware groep met Japan, Australië, Saudi-Arabië, China en Bahrein. Na sterke resultaten tegen Saudi-Arabië (1–1) en Australië (0–0) volgden wisselende resultaten, waaronder een historische 2–0 overwinning op Saudi-Arabië dankzij Marselino Ferdinan. Hiermee verbrak Indonesië het record van Zuidoost-Aziatische landen die nooit eerder Saudi-Arabië hadden verslagen.

Op 6 januari 2025 bereikten de PSSI en coach Shin Tae-Yong een wederzijdse overeenkomst om het contract te beëindigen. Volgens PSSI-voorzitter Erick Thohir speelden communicatieproblemen en tactische keuzes, samen met nederlagen tegen China en het mislukken in het ASEAN Kampioenschap, een beslissende rol.

Op 8 januari 2025 stelde de PSSI Patrick Kluivert aan als nieuwe bondscoach, na het vertrek van Shin Tae-Yong. Kluivert tekende een contract tot 31 december 2027, met een optie om dit met nog eens twee jaar te verlengen. Hij bracht tacticus Alex Pastoor en Denny Landzaat, die Molukse roots heeft en de taal spreekt, mee als assistent-coaches.^[2]

Op 20 maart 2025 debuteerde de nieuwe staf met een volledig in Nederland geboren basisteam in Sydney, tijdens een WK 2026-kwalificatiewedstrijd tegen Australië. De wedstrijd eindigde in een 5-1 nederlaag, waarbij Ole Romeny het enige doelpunt maakte. Vijf dagen later, op 25 maart 2025, speelde het team een tweede kwalificatiewedstrijd tegen Bahrein in Indonesië. Deze wedstrijd werd met 1-0 gewonnen, opnieuw dankzij een doelpunt van Ole Romeny. Op 5 juni 2025 won Indonesië van China met 1-0 met een derde doelpunt op rij voor Ole Romeny.^[3] Daarmee is er nog altijd zicht op plaatsing voor het WK van 2026.

Sinds 2010 is er binnen het Indonesisch voetbalelftal een toenemende trend zichtbaar van spelers die in Nederland zijn geboren en via naturalisatie voor Indonesië uitkomen. Het gaat hierbij om voetballers van Molukse en Indische afkomst, die via hun ouders of grootouders in aanmerking komen voor het Indonesisch staatsburgerschap.

De eerste grote naam was Irfan Bachdim, die in 2010 debuteerde voor Indonesië. Hij werd gevolgd door onder anderen Raphael Maitimo, Jhon van Beukering en Diego Michiels. Rond 2012 vond een eerste golf van naturalisaties plaats, mede doordat de PSSI op zoek was naar versterkingen tijdens een periode van interne onrust binnen het Indonesisch voetbal. In de jaren daarna bleven regelmatig spelers uit Nederland toetreden tot het nationale elftal.

Vanaf 2021 intensiveerde de PSSI haar beleid gericht op het aantrekken van buitenlandse spelers van Indonesische afkomst (pemain keturunan) door PSSI-president Erick Thohir. Onder bondscoach Shin Tae-yong en met steun van het parlement werden in korte tijd meerdere naturalisaties gerealiseerd, waaronder die van Shayne Pattynama, Rafael Struick, Ivar Jenner en Justin Hubner. Ook spelers als Jay Idzes, Mees Hilgers, Thom Haye en Maarten Paes, Ragnar Oratmangoen, Ole Romeny en Joey Pelupessy kozen voor Indonesië. Sommigen van hen speelden eerder voor Nederlandse jeugdteams of Jong Oranje, maar zagen in Indonesië meer perspectief op een interlandcarrière.

Inmiddels vormt een aanzienlijk deel van de Indonesische selectie een mix van lokaal opgeleide spelers en voetballers met een achtergrond in de Nederlandse voetbalopleiding. Deze spelers worden in Indonesië overwegend positief ontvangen en spelen een belangrijke rol in het versterken van het nationale elftal, dat zich in 2023 voor het eerst plaatste voor de knock-outfase van de AFC Asian Cup.

Vanaf dat moment rust de hoop vooral op deze groep spelers om Indonesië voor het eerst sinds 1938 te kwalificeren voor het wereldkampioenschap. Destijds nam het land, toen nog een Nederlandse kolonie, deel onder de naam Nederlands-Indië.

Laatste update: 26 maart 2025.

Wereldkampioenschap voetbal overzicht[4]
Jaar	Ronde	Wed.	W	G	V	DV	DT	Kwal
Spelend als Nederlands-Indië
1938	Eerste ronde	1	0	0	1	0	6	(Kwal.)
Spelend als Indonesië
1950	Teruggetrokken
1954	Geen deelname
1958	Teruggetrokken
1962	Teruggetrokken
1966	Geen deelname
1970	Geen deelname
1974	Niet gekwalificeerd
1978	Niet gekwalificeerd
1982	Niet gekwalificeerd
1986	Niet gekwalificeerd
1990	Niet gekwalificeerd
1994	Niet gekwalificeerd
1998	Niet gekwalificeerd
2002	Niet gekwalificeerd
2006	Niet gekwalificeerd
2010	Niet gekwalificeerd
2014	Niet gekwalificeerd
2018	Gediskwalificeerd
2022	Niet gekwalificeerd
2026	Bezig met kwalificatie

Azië Cup overzicht[5]
Jaar	Ronde	Wed.	W	G	V	DV	DT	Kwal
1964	Teruggetrokken
1968	Niet gekwalificeerd
1972	Niet gekwalificeerd
1976	Niet gekwalificeerd
1980	Niet gekwalificeerd
1984	Niet gekwalificeerd
1988	Niet gekwalificeerd
1992	Niet gekwalificeerd
1996	Groepsfase	3	0	1	2	4	8	(Kwal.)
2000	Groepsfase	3	0	1	2	0	7	(Kwal.)
2004	Groepsfase	3	1	0	2	3	9	(Kwal.)
2007	Groepsfase	3	1	0	2	3	4
2011	Niet gekwalificeerd
2015	Niet gekwalificeerd
2019	Gediskwalificeerd
2023	Achtste finale	4	1	0	3	3	10	(Kwal.)

Zuidoost-Azië Cup overzicht[6]
Jaar	Ronde	Wed.	W	G	V	DV	DT
1996	Vierde	6	3	1	2	18	9
1998	Derde	5	2	1	2	15	10
2000	Tweede	5	3	0	2	13	10
2002	Tweede	6	3	3	0	22	7
2004	Tweede	8	4	1	3	24	8
2007	Groepsfase	3	1	2	0	6	4
2008	Halve finale	5	2	0	3	8	5
2010	Tweede	7	6	0	1	17	6
2012	Groepsfase	3	1	1	1	3	4
2014	Groepsfase	3	1	1	1	7	7
2016	Tweede	7	3	2	2	12	13
2018	Groepsfase	4	1	1	2	5	6
2020	Tweede	8	4	3	1	20	13
2022	Halve finale	6	3	2	1	12	5
2024	Groepsfase	4	1	1	2	4	5

1993	1994	1995	1996	1997	1998	1999	2000	2001	2002	2003	2004	2005	2006	2007	2008	2009	2010	2011	2012	2013	2014	2015	2016	2017	2018	2019	2020	2021	2022	2023	2024
106	134	130	119	91	87	90	97	87	110	91	91	109	153	133	139	120	127	142	156	161	159	179	171	162	159	173	173	164	151	146	127

Zie Bung Karno-stadion voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

De thuisbasis van het Indonesisch voetbalelftal is het Gelora Bung Karno-Stadion in de hoofdstad Jakarta. Het stadion heeft een capciteit van 88.083 zitplaatsen. Het stadion is het grootste stadion in Indonesië en tevens het grootste stadion in Zuidoost Azië en het 10de grootste voetbalstadion ter wereld. Het stadion werd gebouwd in 1960 voor de Aziatische Spelen 1962.

De volgende spelers maken deel uit van de definitieve selectie voor de WK-kwalificatiewedstrijden tegen  Australië (20 maart) en Bahrein (25 maart)

Statistieken bijgewerkt t/m de wedstrijd tegen  Bahrein van 25 maart 2025.

Nr.	Naam	Wed.	Dlpnt.	Huidige club	Debuut
Doel
1	Maarten Paes	8	0	FC Dallas	2024
12	Emil Audero	0	0	Palermo	n.v.t.
16	Ernando Ari	13	0	Persebaya Surabaya	2021
-	Nadeo Argawanita	24	0	Borneo FC	2021
Verdediging
2	Kevin Diks	3	0	FC Kopenhagen	2024
3	Jay Idzes	11	1	Venezia	2024
4	Jordi Amat	18	1	Johor Darul Ta	2022
5	Rizky Ridho	44	4	Persija Jakarta	2021
6	Sandy Walsh	19	2	Yokohama F. Marinos	2023
17	Calvin Verdonk	9	0	N.E.C.	2024
20	Shayne Pattynama	10	1	KAS Eupen	2023
21	Dean James	1	0	Go Ahead Eagles	2025
23	Justin Hubner	13	0	Wolverhampton -21	2024
-	Mees Hilgers	3	0	FC Twente	2024
-	Pratama Arhan	50	3	Bangkok United	2021
-	Muhammad Ferarri	7	2	Persija Jakarta	2022
Middenveld
7	Marselino Ferdinan	34	5	Oxford United	2022
8	Eliano Reijnders	3	0	PEC Zwolle	2024
14	Joey Pelupessy	1	0	Lommel SK	2025
15	Ricky Kambuaya	38	5	Dewa United	2021
18	Ivar Jenner	17	0	Jong FC Utrecht	2023
19	Thom Haye	11	2	Almere City	2024
22	Nathan Tjoe-A-On	11	0	Swansea City	2024
Aanval
9	Rafael Struick	23	1	Brisbane Roar	2023
10	Ole Romeny	2	2	Oxford United	2025
11	Ragnar Oratmangoen	10	2	FCV Dender EH	2024
13	Ramadhan Sananta	12	5	PERSIS Solo	2022
-	Septian Bagaskara	0	0	Dewa United	n.v.t.
-	Hokky Caraka	10	2	PSS Sleman	2023

Functie	Naam	Sinds	Vorige club
Technische staf
Bondscoach	Patrick Kluivert	2025	Adana Demirspor
Assistent-trainers	Alex Pastoor		Almere City
	Denny Landzaat
	Gerald Vanenburg
Keeperstrainer	Sjoerd Woudenberg
Teammanagers	Sumardji	2023
Medische- & Performance staf
Performance trainers	Quentin Jakoba	2025
	Sofie Imam Faizal
Performance- en videoanalisten	Jordy Kluitenberg
Overige staf
Technisch adviseur	Jordi Cruijff	2025
Ontwikkelingscoach	Regi Blinker
	Bram Verbruggen

Laatste update: 25 maart 2025.

Meeste interlands

Dit is een lijst met spelers met meer dan 60 interlands, per 7 juni 2025.^[8]

Meeste doelpunten

Dit is een lijst met spelers met meer dan 20 doelpunten, per 7 juni 2025.^[8]

Periode	Coach	Resultaat
1938	Johannes Mastenbroek	Wereldkampioenschap voetbal 1938 – 1e ronde
1951–1953	Choo Seng Quee
1954–1964	Antun Pogačnik	Olympische Zomerspelen 1956 – Kwartfinale
1966–1970	E. A. Mangindaan
1970	Endang Witarsa
1971–1972	Djamiaat Dalhar
1972–1974	Suwardi Arland
1974–1975	Aang Witarsa
1975–1976	Wiel Coerver
1976–1978	Suwardi Arland	Southeast Asian Games 1977 – halve finale
1978–1979	Frans van Balkom	Southeast Asian Games 1979 – finale
1979–1980	Marek Janota
1980–1981	Bernd Fischer	Southeast Asian Games 1981 – derde plaats
1981–1982	Harry Tjong
1982–1983	Sinyo Aliandoe	Southeast Asian Games 1983 – 1e ronde
1983–1984	M. Basri, Iswadi Idris en Abdul Kadir
1985–1987	Bertje Matulapelwa	Southeast Asian Games 1985 – Halve finale Indonesia Independence Cup 1985 – Groepsfase Indonesia Independence Cup 1986 – Groepsfase Southeast Asian Games 1987 – Winnaar Indonesia Independence Cup 1987 – Winnaar
1987–1991	Anatoli Polosin	Indonesia Independence Cup 1988 – Finalist Southeast Asian Games 1989 – Derde Indonesia Independence Cup 1990 – Derde Southeast Asian Games 1991 – Winnaar
1991–1993	Ivan Toplak	Indonesia Independence Cup 1992 – Finalist Southeast Asian Games 1993 – Halve finale
1993–1995	Romano Mattè	Indonesia Independence Cup 1994 – Groepsfase Southeast Asian Games 1995 – 1e ronde
1995–1996	Danurwindo	Tiger Cup 1996 – Vierde Azië Cup 1996 – 1e ronde
1996–1997	Henk Wullems	Southeast Asian Games 1997 – Finalist
1998	Rusdy Bahalwan	Tiger Cup 1998 – Derde
1999	Bernard Schum	Southeast Asian Games 1999 – Derde
1999–2000	Nandar Iskandar	Indonesia Independence Cup 2000 – Winnaar Azië Cup 2000 – 1e ronde Tiger Cup 2000 – Finalist
2000–2001	Benny Dollo
2002–2004	Ivan Kolev	Tiger Cup 2002 – Finalist
2004–2007	Peter Withe	Tiger Cup 2004 – Finalist Zuidoost-Azië Cup 2007 – Groepsfase
2007	Ivan Kolev	Azië Cup 2007 – 1e ronde
2008–2010	Benny Dollo	Indonesia Independence Cup 2008 – Winnaar AFF Suzuki Cup 2008 – Halve finale
2010–2011	Alfred Riedl	AFF Suzuki Cup 2010 – Finalist
2011–2012	Wim Rijsbergen
2012	Aji Santoso (interim)
2012–2013	Nil Maizar	AFF Suzuki Cup 2012 – 1e ronde
2013	Rahmad Darmawan (interim)
2013-2015	Jacksen Ferreira Tiago	Zuidoost-Azië Cup 2014 – 1e ronde
2015	Pieter Huistra (interim)
2016	Alfred Riedl	Zuidoost-Azië Cup 2016 – Finalist
2017-2018	Luis Milla	2018 Asian Games – Achterfinaal
2018	Bima Sakti (interim)	Zuidoost-Azië Cup 2018 – Groepfase
2019	Simon McMenemy
2020–2025	Shin Tae-yong
2025–	Patrick Kluivert

1938

1956–jaren '90

jaren '90–2006

2007–heden