Huibertus van der Veen
| Huibertus van der Veen | ||||
|---|---|---|---|---|
| Algemeen | ||||
| Volledige naam | Huibertus van der Veen | |||
| Geboren | 15 mei 1893 | |||
| Geboorteplaats | Ter Aar | |||
| Overleden | 18 mei 1969 | |||
| Overlijdensplaats | Lopik | |||
| Partij | Christelijk-Historische Unie | |||
| Religie | hervormd-gereformeerd | |||
| Functies | ||||
| 1931-1961 | Gemeenteraadslid Oude Pekela | |||
| 1945-1961 | Wethouder en locoburgemeester Oude Pekela | |||
| ||||
Huibertus van der Veen (Ter Aar, 15 mei 1893 - Lopik, 18 mei 1969[1][2]) was een Nederlands evangelist, politicus en verzetsstrijder.
Biografie
Huibertus van der Veen werd geboren als zoon van een arbeider in het Zuid-Hollandse Ter Aar.[1] In 1915 stond hij bij zijn inschrijving in Vlissingen geregistreerd als tuinier, twee jaar later verhuisde hij naar Alphen aan den Rijn. In 1924 trouwde hij in Ter Aar met de aldaar geboren Wilhelmina Snijders, dochter van de veldwachter; hij stond toen geregistreerd als godsdienstonderwijzer.[3]
Van 1924 tot zijn emeritaat in 1962 was Van der Veen als evangelist en godsdienstonderwijzer verbonden aan de Julianakapel in Oude Pekela en stichtte in die periode ook de Nederlands hervormde evangelisatie in Kibbelgaarn.[4] Onder zijn leiding groeide de gemeente in Pekela en werd het kerkgebouw uitgebreid. Vanaf 1931 had hij namens de Christelijk-Historische Unie zitting in de gemeenteraad van Oude Pekela.[5][6]
Tijdens de Tweede Wereldoorlog was Van der Veen als hoofdcommandant van de verzetsbeweging Westerwolde en Oldambt actief betrokken binnen het plaatselijk verzet. In december 1940 richtte hij de Ordedienst Oostelijk Groningen op en later was hij leider binnen de L.O., de Landelijke Organisatie voor Hulp aan Onderduikers. Hij zette zich in als arts en gebruikte onder meer de schuilnaam R.C.M. van Heeswijk.[6] Na diverse huiszoekingen waarbij hij niet thuis was dook Van der Veen in 1944 onder in Goudriaan bij R.D.C.M. van Slijpe, een bevriend burgemeester, en vervolgde van daaruit zijn verzet. Na de oorlog werd hij voorzitter van de plaatselijke Stichting 1940-1945, de stichting Nederlands Volksherstel en was hij lid van de Gemeenschap Oud Illegale Werkers Nederland (G.O.I.W.) en de Oorlogsgravenstichting. Gedurende de oorlog woonde hij in de pastorie naast de Julianakapel en aan de Albionkade.
Van 1945 tot 1961 was Van der Veen wethouder en locoburgemeester van Oude Pekela.[5] In 1956 werd hij vanwege zijn 25-jarig lidmaatschap van de gemeenteraad gehuldigd met de gemeentelijke erepenning.[6] Na zijn emeritaat verhuisde hij naar Jaarsveld te Lopik, alwaar hij op 76-jarige leeftijd overleed; hij ligt begraven op de begraafplaats van de Nederlands Hervormde kerk aan de Dorpsstraat aldaar.
Bibliografie
Om geld op te halen voor het evangelisatiewerk in Oude Pekela publiceerde Huibertus van der Veen diverse werken; een selectie:
- Herfstgedachten (1930)[7]
- Tekel (1931)[8]
- Onzer driewerf donkervolle dagen (1932)[9]
- Het land verloor een moeder (1934)
- Systeemkaarten van verzetsbetrokkenen (OVCG). Groninger Archieven (juli 1945). Geraadpleegd op 14 mei 2025.
- "Wethouder H. van der Veen nam afscheid van de raad", Nieuwsblad van het Noorden, 20 oktober 1961. Geraadpleegd op 14 mei 2025.
- ↑ a b Geboorteregister van Ter Aar, 1893 - 1902. Erfgoed Leiden en Omstreken (15 mei 1893). Geraadpleegd op 14 mei 2025.
- ↑ Burgerlijke Stand van de gemeenten in de provincie Utrecht 1961-1970. Het Utrechts Archief (18 mei 1969). Geraadpleegd op 13 mei 2025.
- ↑ Huwelijksregister en echtscheidingsregister van Ter Aar, 1923 - 1932. Erfgoed Leiden en Omstreken (18 augustus 1924). Geraadpleegd op 14 mei 2025.
- ↑ "Bonders in het Groninger land", Reformatorisch Dagblad, 2 juli 1997. Geraadpleegd op 15 mei 2025.
- ↑ a b "Afscheid en intrede", Nieuwe Provinciale Groninger Courant, 2 september 1961. Geraadpleegd op 15 mei 2015.
- ↑ a b c "Wethouder Van der Veen gehuldigd", Winschoter Courant, 27 september 1956. Geraadpleegd op 14 mei 2025.
- ↑ Van der Veen, H. (1930). Herfstgedachten.
- ↑ "Rondom de leestafel", De Waarheidsvriend, 24 december 1931. Geraadpleegd op 15 mei 2025.
- ↑ Van der Veen, H. (1932). Onzer driewerf donkervolle dagen.