Ebern
| Stad in Duitsland | |||
|---|---|---|---|
![]() | |||
![]() | |||
| Situering | |||
| Deelstaat | |||
| Landkreis | Haßberge | ||
| Regierungsbezirk | Neder-Franken | ||
| Verwaltungsge- meinschaft |
Ebern | ||
| Coördinaten | 50° 6′ NB, 10° 48′ OL | ||
| Algemeen | |||
| Oppervlakte | 95,01 km² | ||
| Inwoners (31-12-2020[1]) |
7.230 (76 inw./km²) | ||
| Hoogte | 270 m | ||
| Burgemeester | Jürgen Hennemann (SPD) | ||
| Overig | |||
| Postcode | 96106 | ||
| Netnummer | 09531 | ||
| Kenteken | HAS (tot 1972 EBN) | ||
| Stad | 18 Ortsteile | ||
| Gemeentenr. | 09 6 74 130 | ||
| Website | Officiële website | ||
| Locatie van Ebern in Haßberge | |||
| |||
| Foto's | |||
| |||
| Gezicht op Ebern vanuit het westen | |||
| |||
Ebern is een gemeente in de Duitse deelstaat Beieren, gelegen in het Landkreis Haßberge. De stad telde op de peildatum van de meest recente statistiek 7.230 inwoners[1].
Ebern heeft een oppervlakte van 95,02 km² en ligt in het zuiden van Duitsland.
Stadsdelen
Ebern heeft officieel 35 Gemeindeteile (stadsdelen), waaronder:
- Albersdorf
- Bischwind a. Raueneck
- Bramberg
- Brünn
- Eichelberg
- Eyrichshof met Rotenhan, Kurzewind, Siegelfeld
- Fierst
- Fischbach
- Frickendorf
- Heubach
- Höchstädten
- Jesserndorf
- Neuses a. Raueneck
- Reutersbrunn
- Ruppach
- Unterpreppach
- Vorbach
- Weißenbrunn met Gemünd, Welkendorf
Geografie, infrastructuur
-
Het middelgebergte Haßberge -
Spoorweghalte Ebern -
Spoorlijn Breitengüßbach–Maroldsweisach
Het stadje ligt 30 km ten zuidwesten van Coburg, en 105 km ten zuidwesten van Saalfeld/Saale in Thüringen, en 26 km ten noorden van Bamberg, in een middelgebergte met de naam Haßberge, dat tevens een Naturpark (Nationaal Park) is. Door Ebern stroomt de Baunach, een (niet bevaarbaar) zijriviertje van de Main.
Ebern ligt direct ten oosten van de in noord<->zuid-richting lopende Bundesstraße 279.
Het stadje had van 1895 tot 2004 een station, dat daarna tot spoorweghalte werd gedegradeerd. De stopplaats ligt aan een kleine, niet geëlektrificeerde, spoorlijn Breitengüßbach–Maroldsweisach v.v.. Alleen het 18 km lange traject naar Breitengüßbach[2] wordt nog bediend; er stopt één keer per uur een kleine stoptrein.
Economie
-
Een zogenaamd Wellrohr
De voormalige fabriek van FAG Kugelfischer, later FTE Automotive geheten, bestaat nog steeds, en produceert nog steeds lagers en andere onderdelen, met name voor de auto-industrie. Anno 2024 was het bedrijf in bezit van een Frans concern (VALEO), en er werkten ruim 800 mensen. De twee fabrieken staan in Fischbach, 3 km ten noorden van de stad, en in Ebern zelf.
Slechts één kilometer ten noorden van Ebern ligt Eyrichshof, een dorp, waar een fabriek staat, die flexibele kunststof buizen maakt, waar elektriciteitsleidingen doorheen kunnen worden geleid, zogenaamde Wellröhre[3].
Direct ten westen van het stadje ligt een uitgestrekt bedrijventerrein voor lokaal en regionaal midden- en kleinbedrijf.
Vanwege de fraaie ligging te midden van bosrijke heuvels is er een in betekenis toenemend wandel- en fietstoerisme.
Geschiedenis
Mogelijkerwijze bestond op de locatie van het huidige Ebern een cultusplaats van een Oud-Germaanse stam, die er everzwijnen fokte, die als offerdieren voor de goden dienden. Hard bewijs ter onderbouwing voor deze hypothese ontbreekt echter. De plaatsnaam betekent echter wel bij de everzwijnen, reden, waarom een everzwijn is afgebeeld in het stadswapen. Ebern ontstond als handels- en marktplaats aan een oude handelsroute tussen Bamberg en Erfurt.
Sedert de 12e eeuw behoorde Ebern tot het Prinsbisdom Würzburg (sedert 1500 deel van de Frankische Kreits). De oudste schriftelijke vermelding van Ebern dateert uit 1216. Ebern verwierf in 1335 uit handen van keizer Lodewijk de Beier het stadsrecht. Uit de 15e en 16e eeuw dateert de stadsmuur van Ebern met zijn vier dikke torens. Buiten de stadsmuren ontstonden drie kleine voorsteden, o.a. Klein Neurenberg buiten de Grijze Poort. Hier moesten kooplieden van buitenaf 's avonds verplicht hun handelswaar opslaan en overnachten.
Een stadsbrand verwoestte Ebern grotendeels in 1430. De Reformatie in de 16e eeuw had geen blijvend effect; Ebern bleef in meerderheid trouw aan de Rooms-Katholieke Kerk. Tot op de huidige dag zijn de meeste christenen, en (tenzij anders vermeld) alle in dit artikel genoemde kerkgebouwen in de gemeente Ebern, rooms-katholiek.
Ebern had zwaar te lijden door oorlogsgeweld tijdens de Duitse Boerenoorlog van 1525 en de Dertigjarige Oorlog van 1618-1648. Na de Napoleontische periode kwam Ebern in het begin van de 19e eeuw in het Koninkrijk Beieren te liggen, en uiteindelijk in het Duitse Keizerrijk.
De nazi-tijd en de Tweede Wereldoorlog verliepen in Ebern met weinig grote incidenten. In april 1945 bezetten Amerikaanse troepen het stadje. Zij rukten binnen via de historische Grauwe Poort. De Amerikanen wilden deze poort met toren daarna slopen, omdat die erg nauw was en hun tanks er eigenlijk niet doorheen konden. De burgers van Ebern, die aan dit stuk historisch erfgoed gehecht waren, sloopten daarop een huis in de buurt, waarna de Amerikanen daaroverheen een weg aanlegden, om de poort heen.
Na de oorlog moest Ebern vele Heimatvertriebene, o.a. uit Sudetenland en Silezië, huisvesten. Deze mensen vonden werk in o.a. een filiaal van FAG Kugelfischer, een grote fabriek uit Schweinfurt, die wentellagers en soortgelijke metalen machine-onderdelen produceerde. Ook leidde de toestroom van emigranten uit het oosten tot de noodzaak, een evangelisch-lutherse kerk in de stad te bouwen.
Van 1962 tot 2004 stond er in Ebern een grote kazerne van de Bundeswehr. Tussen 1971 en 1978 vonden gemeentelijke herindelingen plaats. Daardoor werden talrijke kleine dorpen in de omtrek van Ebern, die tot dan toe zelfstandige gemeentes waren geweest, stadsdelen van Ebern.
Bezienswaardigheden
Ebern heeft een schilderachtig, oud stadscentrum. Markant is de toren Grautor, Grijze of Grauwe Poort, met de stadstoren daarbovenop. In de loop der eeuwen zijn delen van de stadsmuren verlaagd of gesloopt, maar veel ervan is ook behouden gebleven. Naast het Grautor staat het plaatselijke Heimatmuseum met een interessante collectie betreffende de geschiedenis van het stadje Ebern.
In de dorpjes rondom Ebern staan verscheidene, schilderachtig gelegen, oude kastelen en herenhuizen, dan wel ruïnes daarvan. Kasteel Weißenbrunn is van tijd tot tijd toegankelijk, als er in één der vertrekken van het gebouw concerten van klassieke muziek worden gehouden.
In de heuvels rondom Ebern zijn veel wandel- en fietsmogelijkheden, ook voor meerdaagse tochten.
Afbeeldingen
-
Stadhuis (1687-1692) -
Sint-Laurenskerk (1491) -
Het grotendeels neogotische interieur van dit kerkgebouw -
Karner (ossuarium; bouwjaar 1464) naast dit kerkgebouw -
Mariakapel (15e-eeuwse rouwkapel met barok interieur) -
Marktplein -
Woonhuis (barokstijl) uit 1720 aan dit plein -
Brug over de Baunach uit 1757, Ebern-Frickendorf -
Grijze Poort (Grautor), Ebern-Klein Nürnberg -
Dezelfde poort, gezien vanuit het stadscentrum -
De Hirtengasse met kelderwoningen, dicht bij de Grijze Poort -
Streekmuseum bij dit toren- en poortgebouw -
De Diebsturm, Dieventoren, deel van de stadsomwalling -
Gebouw Schüttboden, bestuurskantoor, aan de Rittergasse -
Kasteel van Eyrichshof (grotendeels 18e-eeuws) -
Tuin en zijkant van kasteel Weißenbrunn -
Dorpskerk te Fischbach
Partnergemeentes
Ebern onderhoudt jumelages met:
Persoonlijkheden
De bekende dichter Friedrich Rückert (1788-1866) heeft lange tijd in Ebern gewoond.
Externe links (Duitstalig)
- www.heimatmuseum-ebern.de Website streekmuseum Ebern
- ↑ a b (de) Genesis Online-Datenbank des Bayerischen Landesamtes für Statistik Tabelle 12411-001 Fortschreibung des Bevölkerungsstandes: Gemeinden, Stichtage (letzten 6) (inwonersaantallen op basis van de census 2011)
- ↑ Een 10 km ten noorden van Bamberg gelegen dorp, dat aan o.a. een spoorlijn naar die stad ligt.
- ↑ Van dit woord is geen Nederlandse of Engelse vertaling bekend.
- Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Ebern op de Duitstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.



