Dien Avond en die Rooze

Dien Avond en die Rooze is een gedicht van Guido Gezelle.

Gezelle schreef dit gedicht op 1 november 1858 voor zijn op dat moment 18-jarige leerling Eugène Van Oye, die in zijn knoopsgat een roos droeg, die hij aan Gezelle schonk.^[1]

Het gedicht is de hele tijd een tweeledigheid, waarvan de twee delen elkaar aanvullen:

• De titel: twee begrippen die de kerngedachten van het gedicht vormen en die in de loop van het gedicht evolueren:
  • Dien Avond (= het uur, de tijd):
    • Deel 1 (vers 1-3): de ogenblikken van vriendschappelijk bijeenzijn in het verleden.
    • Deel 2 (vers 9-19): het bijeenzijn op die bewuste avond.
    • Deel 3 (vers 23-24): de herinnering aan deze avond later, in de toekomst.
  • Die Rooze (= de bloem):
    • Deel 1 (vers 5): de rooze staat voor de gedichten van Gezelle voor Van Oye en omgekeerd.
    • Deel 2 (vers 17): de meegebrachte roos is de laatste van de zomer (door Van Oye aan Gezelle geschonken).
    • Deel 3 (vers 27-28): de vriendschap waarvan de roos het symbool was.
  • U verwijst naar de affectie tussen Guido Gezelle en Eugène Van Oye
• Het thema is ook tweeledig: vriendschap en misschien liefde heeft twee partijen nodig.
• De structuur: het gedicht is opgebouwd uit twee identieke delen:
  • Deel 1: vers 1-16
  • Deel 2: vers 17-32
• Het rijmschema: mannelijk en vrouwelijk rijm worden voortdurend afgewisseld (mannelijk in de oneven verzen, vrouwelijk in de even verzen). Alle oneven verzen eindigen op 'u'. Het rijmschema is als volgt: abab acac adad aeae afaf afaf afaf agag (gekruist rijm).
• De stijl: er komen veel dubbelvormen en parallellismen voor (cfr. tweeledigheid). Ook de herhaling (bijvoorbeeld 'menig' en 'met u') wordt aangewend, maar zonder daardoor een storend element te zijn.

Werken van of over dit onderwerp zijn te vinden op de pagina Gezelle/Dien avond en die rooze op Wikisource.