Carel Brendel
Carel Brendel (De Bilt, 1949) is een Nederlandse oud-journalist en auteur.
Hij is onder meer bekend van een tweetal islamkritische boeken alsook van het boek Het verraad van links (2007), waarin hij stelt dat de neergang van de Partij van de Arbeid het gevolg is geweest van een gebrek aan expliciete anti-islamitische standpunten.
Leven
Brendel behaalde zijn gymnasiumdiploma aan het Amersfoorts Lyceum en doorliep vervolgens een opleiding aan de School voor Journalistiek in Utrecht. In 1973 begon hij als sportverslaggever bij Het Parool. Eind 1984 kwam Brendel in dienst bij Vrij Nederland. In december 1985 werd hij redacteur binnen- en buitenland van de Amersfoortse Courant. Vanaf mei 1987 werkte Brendel voor het Algemeen Dagblad, waar hij diverse functies bekleedde.
Carel Brendel is een zoon van de radencommunist Cajo Brendel.[1]
Werk
Voor Uitgeverij Waanders heeft Brendel meegewerkt aan diverse geschiedeniskundige fotoboeken die de jaren 40, 60, 70 en 80 van de 20e eeuw beslaan. Verder is hij een van de auteurs van Het Socialistenboek, uitgegeven door Waanders en het Internationaal Instituut voor Sociale Geschiedenis.
Na zijn pensionering schreef Brendel, uit ergernis over de opstelling van progressief Nederland tegenover intolerante uitingen van de islam, het boek Het verraad van links (2007)[2]. Hierin gaat hij in op de verhouding tussen socialisme en godsdienst in Nederland van de tijd van predikant Domela Nieuwenhuis tot aan 2008. Uit onvrede over de geringe aandacht voor het boek, startte Brendel vervolgens een weblog met dezelfde naam.[3] Dit weblog werd later hernoemd tot Carelbrendel.nl.
In 2010 schreef Brendel De Onzichtbare Ayatollah, een boek waar ook Nahed Selim en Hans Jansen aan meewerkten.
Beschuldiging van islamofobie
In 2020 werd Carel Brendel in het extreemlinkse [4] online tijdschrift Grenzeloos in een verklaring over Kauthar Bouchallikht genoemd als zijnde de maker van islamofobische complottheorieën. [5] [6] Veel organisaties ondertekenden dit, waarna Brendel dit herhaaldelijk als voorbeeld gebruikte van volgens hem onterechte kritiek op zijn anti-islamitische standpunten.[7]
Bibliografie
- Brendel, Carel, Hans Jansen, Nahed Selim (23 november 2011). De onzichtbare Ayatollah. Uitgeverij van Praag, 248 pag.. ISBN 978-90-490-2405-5. Gearchiveerd op 7 juni 2023.
- Brendel, Carel (2007). Het verraad van links. Uitgeverij Aspekt, Soesterberg, 241 pag.. ISBN 9789059117549. Gearchiveerd op 7 juni 2023.
- Brendel, Carel, Frank de Jong, René Kok, Margreet Schrevel, Erik Somers (eds) (2008). Het Socialistenboek. Waanders/IISG, Zwolle/Amsterdam, 383 pag.. ISBN 978-90-400-8486-7.
Externe link
- Website Carel Brendel, CarelBrendel.nl
- ↑ Artikel over Cajo Brendel met een reactie van Carel Brendel. Gearchiveerd op 20 april 2021.
- ↑ CAREL BRENDEL - profiel op website Uitgeverij Aspekt
- ↑ Elsevier, 4 december 2010, pagina 30
- ↑ IVA beleidsonderzoek en advies 2009, Extreemlinkse politieke partijen – organisaties die aan verkiezingen meedoen of dat beogen – beperken zich feitelijk tot de drie communistische partijen NCPN, VCP en SAP. bladzijde 109, pdf
- ↑ International Viewpoint,Paul Mepschen, Paul Mepschen is redacteur van het radicale en socialistische tijdschrift en webzine Grenzeloos
- ↑ Grenzeloos de wereld begrijpen om de wereld te veranderen. www.grenzeloos.org (20 november 2020). Geraadpleegd op 24 mei 2025.
- ↑ Carel Brendel 24 november 2020,Aanval op boodschappers over politieke islam is onderdeel van patroon