Boualem Sansal
| Boualem Sansal | ||||
|---|---|---|---|---|
.jpg)
| ||||
Bij ontvangst 'Grand Prix du Roman' 2015
| ||||
| Algemene informatie | ||||
| Geboren | Tissemsilt 15 oktober 1949 | |||
| Geboorteplaats | Théniet El Had | |||
| Geboorteland |  Algerije Frankrijk
| |||
| Beroep | Schrijver | |||
| Werk | ||||
| Jaren actief | Sinds de jaren 1990 | |||
| (en) IMDb-profiel | ||||
| ||||
Boualem Sansal ((ar) بوعلام صنصال; Tissemsilt, 15 oktober 1949) is een Algerijns romanschrijver en essayist. Hij schrijft in de Franse taal en verkreeg in 2024 de Franse nationaliteit.[1]
Levensloop
Sansal werd in 1949 te Theniet El Had in Frans-Algerije geboren. Zijn vader was van Marokkaanse afkomst, zijn moeder genoot een Franstalige opleiding. Sansal studeerde voor ingenieur en doctoreerde als economist.[2] Na zijn studies gaf hij les, werd bedrijfsleider en werkte als hoge ambtenaar in het Algerijnse ministerie van industrie.[1]
Na de moord op Algerijns president Mohamed Boudiaf in 1992, dreigende vervolging tijdens de Algerijnse Burgeroorlog en de dood van een vriend begon Sansal rond zijn vijftigste over zijn land te schrijven, in het Frans.[1] In 1999 verscheen zijn debuutroman Le serment des Barbares, waarvoor hij meteen enkele prijzen ontving. De roman gaat over de opkomst van de fundamentalisten die Algerije in de tien jaar lange burgeroorlog stortten.[2]
Sansal werd vanwege zijn kritiek op de overheid in 2003 ontslagen uit zijn ambt aan het ministerie. Twee jaar later verscheen zijn roman Harraga, over een ongehuwde vrouwelijke arts die lijdt onder de islamistische onderdrukking. In 2008 verscheen de roman Le Village de l'Allemand waarin Sansal islamisme en nazisme gelijkstelt. De roman is gebaseerd op een waargebeurd verhaal over de zoektocht van twee zonen naar het verleden van hun in de burgeroorlog gedode Duitse vader.[1]
In 2012 werd de uitreiking van de 'Prix du monde arabe' in Parijs geannuleerd omdat Sansal, die de prijs voor zijn roman Rue Darwin zou in ontvangst nemen, in Israël op een internationaal festival aanwezig was geweest.[3] In 2015 verscheen de bekroonde roman 2084: la fin du monde, een religieuze dystopie geïnspireerd door George Orwells roman 1984.[1] Sansal nam in 2019 deel aan de demonstraties die leidden tot het aftreden van toenmalig president Abdelaziz Bouteflika.[1]
In november 2024 werd Sansal, na thuiskomst van een reis naar Frankrijk voor de boekvoorstelling van zijn nieuwste roman Vivre : le compte à rebours, door het Algerijnse regime aangehouden vanwege 'het ondermijnen van de nationale eenheid'.[4] Midden december werd hij er in een ziekenhuis opgenomen.[5] Sansal kreeg in 2024 de Franse nationaliteit en was van plan zich in Frankrijk te vestigen.[1] Het Europees Parlement stemde eind januari 2025 met grote meerderheid voor een resolutie waarin het zijn onmiddellijke en onvoorwaardelijke vrijlating eiste.[6]
Volgens zijn advocaat, François Zimeray, ging Sansal op 17 februari in hongerstaking. Zijn kankerbehandeling zou daarop zijn stopgezet.[7] Het Franse tijdschrift Marianne berichtte eerder dat Sansal op 17 februari door onbekenden bezocht en onder druk gezet werd om vanwege diens joodse geloof een andere advocaat te nemen waarop Sansal de hongerstaking begon. Zimeray slaagt er niet in een Algerijns visum te verkrijgen en zijn cliënt te bezoeken.[8] Volgens de voorzitter van de balie van Algiers, Mohamed Baghdadi, is Sansal niet in hongerstaking, werd zijn kankerbehandeling niet stopgezet en is Zimeray niet langer diens advocaat.[9] Op 27 maart 2025 werd Sansal veroordeeld tot vijf jaar opsluiting en een boete van een half miljoen dinar.[10]
Bibliografie (enkel romans)
- 1999: Le Serment des barbares, Gallimard
- 2000: L'Enfant fou de l'arbre creux, Gallimard
- 2003: Dis-moi le paradis, Gallimard,
- 2005: Harraga, Gallimard (vertaald: Harraga, Singel Uitgevers, ISBN 9789044508499 , 2007)
- 2008: Le Village de l'Allemand, Gallimard (vertaald: Onvoltooide geschiedenis, de Geus, ISBN 9789044513264, 2011)
- 2011: Rue Darwin, Gallimard (vertaald: Terug naar de rue Darwin, de Geus, ISBN 9789044524956, 2013)
- 2015: 2084: la fin du monde, Gallimard (vertaald: 2084: het einde van de wereld, de Geus, ISBN 9789044537048, 2016)
- 2018: Le Train d'Erlingen, ou la Métamorphose de Dieu, Gallimard
- 2020: Abraham ou La Cinquième Alliance, Gallimard
- 2024: Vivre : le compte à rebours, Gallimard
Erkenning
In 2012 werd Sansal in de Franse Orde van Kunst en Letteren opgenomen.[11]
De gemeenteraad van Cholet vernoemde een plein naar de schrijver in 2025: 'place Boualem Sansal'.[12]
Prijzen
- 1999: 'Prix du premier roman' en 'Prix Tropiques' voor Le Serment des barbares
- 2007: 'Prix Édouard-Glissant'
- 2008: 'Grand prix RTL-Lire', 'prix Nessim-Habif' van de Académie royale de langue et de littérature françaises de Belgique en 'prix Louis-Guilloux' voor Le Village de l'Allemand
- 2011: 'Vredesprijs van de Duitse Boekhandel'
- 2012: 'Prix du roman arabe' en 'prix du Roman-News' voor Rue Darwin
- 2013: 'Prix Jean-Zay' voor het essay Gouverner au nom d'Allah
- 2014: 'Médaille d'or de La Renaissance française' voor zijn hele werk
- 2015: 'Grand Prix du roman de l'Académie française' voor 2084: la fin du monde
- 2018: 'Prix international de la laïcité' van de Franse vereniging 'Comité Laïcité République'
- 2022: 'Prix Méditerranée' voor Abraham ou La cinquième Alliance
- 2023: 'Prix de la Ligue internationale contre le racisme et l'antisémitisme' en de 'Prix Constantinople' voor zijn hele werk
- 2025: 'Prix mondial Cino Del Duca'
- ↑ a b c d e f g (fr) Son œuvre, ses prises de position… Qui est Boualem Sansal, l’écrivain franco-algérien porté disparu ?. Sud Ouest (22 november 2024). Geraadpleegd op 19 december 2024.
- ↑ a b (en) Suzanne Toczyski, Bay Area Francophile List. Sonoma (7 april 2006). Gearchiveerd op 19 december 2007. Geraadpleegd op 19 december 2024.
- ↑ Piet de Moor, Boualem Sansal in Parijs geschoffeerd. Knack (15 juni 2012). Geraadpleegd op 19 december 2024.
- ↑ Inge Schelstraete, Nobelprijswinnaars roepen op tot vrijlating Algerijnse schrijver die kritiek uitte op zijn thuisland. De Standaard (25 november 2024). Geraadpleegd op 19 december 2024.
- ↑ (en) Detained French-Algerian writer Boualem Sansal hospitalized again. Le Monde (17 december 2024). Geraadpleegd op 21 december 2024.
- ↑ (fr) Le Parlement européen demande la libération de l’écrivain Boualem Sansal, détenu en Algérie. Ouest France (23 januari 2025). Geraadpleegd op 6 februari 2025.
- ↑ (fr) Boualem Sansal, emprisonné en Algérie, a commencé une grève de la faim, selon son avocat. Le Monde (24 februari 2025). Geraadpleegd op 28 februari 2025.
- ↑ (fr) Rachel Binhas, Le régime algérien demande à Boualem Sansal de prendre un avocat "non juif". Marianne (19 februari 2025). Geraadpleegd op 28 februari 2025.
- ↑ (fr) Affaire Boualem Sansal : les révélations du Bâtonnier d’Alger. ATF (25 februari 2025). Geraadpleegd op 28 februari 2025.
- ↑ (fr) Adlène Meddi, Algérie : Boualem Sansal condamné à 5 ans de prison ferme. Le Point (27 maart 2025). Geraadpleegd op 31 maart 2025.
- ↑ (fr) Clément Solym, Boualem Sansal fait Chevalier des Arts et des Lettres par Aurélie Filippetti. Les univers du livres Actualité (9 november 2012). Geraadpleegd op 19 december 2024.
- ↑ (fr) « Une première » : une place de Cholet portera le nom de Boualem Sansal, écrivain détenu en Algérie. Ouest France (6 juni 2025). Geraadpleegd op 9 juni 2025.